Η αντιπροσωπία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχη, έχοντας βιώσει τις ασφυκτικές πιέσεις του Λευκού Οίκου σε άλλες πρόσφατες συγκυρίες. Εντούτοις, η μη συμμετοχή των ΗΠΑ βοηθά τον κατεξοχήν κρίσιμο παίκτη για την πράσινη μετάβαση, δηλαδή την Κίνα.
Σοβαρές ανησυχίες για το τι σκοπεύει να κάνει η αμερικανική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του COP30 εκφράζουν αξιωματούχοι και αναλυτές, με την έως τώρα θητεία Τραμπ να χαρακτηρίζεται από απειλές, ξεσπάσματα, και απρόβλεπτες κινήσεις. Ο Λευκός Οίκος έχει δηλώσει πως κανένα υψηλόβαθμο στέλεχος του ομοσπονδιακού κράτους δεν θα ταξιδέψει μέχρι τη Μπελέμ καθώς οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να αποχωρήσουν επισήμως από τη Συμφωνία των Παρισίων για το Κλίμα εντός των επόμενων εβδομάδων για δεύτερη φορά. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον διατηρεί το δικαίωμα να στείλει μία χαμηλόβαθμη αντιπροσωπεία με στόχο να δυσχεράνει τις διαπραγματεύσεις, ενώ μπορεί εύκολα να ασκήσει πιέσεις προς άλλες κυβερνήσεις μέσω δημόσιων ή ιδιωτικών επαφών.
Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ ή η κυβέρνηση Τραμπ σαμποτάρουν διάφορες διεθνείς πρωτοβουλίες για το περιβάλλον και όχι μόνο. Εντός των τελευταίων μηνών, η αμερικανική ηγεσία έχει οδηγήσει σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις για τη μείωση των πλαστικών και την απανθρακοποίηση στη ναυτιλία, ενώ προειδοποίησε την Ευρωπαϊκή Ένωση να μη διατηρήσει την οδηγία CSDDD για τις βιώσιμες εφοδιαστικές αλυσίδες. Η στάση της Ουάσιγκτον έχει δύο βάσεις: Η πρώτη αφορά στην πολιτική ατζέντα του Τραμπ, η οποία στοχεύει να αναδείξει τις ΗΠΑ σε κυρίαρχο των ενεργειακών αγορών παγκοσμίως, εξάγοντας μεγάλες ποσότητες ορυκτών καυσίμων και τεχνολογίας. Η δεύτερη αφορά στην προσωπική απέχθεια του Τραμπ για οτιδήποτε “πράσινο” και τις στενή σχέση του με τα λόμπι της βιομηχανίας υδρογονανθράκων.
Ταυτόχρονα, η πράσινη μετάβαση, και συνεπώς το COP30, έχει βρεθεί στο επίκεντρο του εντεινόμενου ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Σε αντίθεση με την Ουάσιγκτον, το Πεκίνο επιθυμεί να προωθήσει την ανάπτυξη των πράσινων τεχνολογιών, καθώς αποτελεί τον μεγαλύτερο κατασκευαστή και εξαγωγέα τους. Ως εκ τούτου, καταφέρνει διπλό πλήγμα στις ΗΠΑ, όχι μόνο ενισχύοντας τη σημασία της Κίνας στις εφοδιαστικές αλυσίδες του ενεργειακού κλάδου, αλλά και περιορίζοντας την εξάρτηση των άλλων κρατών από τις αμερικανικές εξαγωγές. Εκτός αυτού, η επιμονή του Τραμπ σε μία αρνητική ατζέντα απειλών βοηθά την κινεζική ηγεσία να θέσει τον εαυτό της στη θέση του ηγέτη που σέβεται τα μικρότερα κράτη και τις διακρατικές συμφωνίες.
Για εκείνους που βιώνουν ήδη τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, όπως τα μικρά νησιωτικά κράτη, τα πολιτικά παιχνίδια ανάμεσα στους μεγαλύτερους ρυπαντές και τις πλουσιότερες οικονομίες είναι τουλάχιστον εξοργιστικά. Η περσινή Διάσκεψη απέτυχε εν πολλοίς να διασφαλίσει την απαραίτητη χρηματοδότηση για την κλιματική δράση, ενώ πολλά αναπτυγμένα κράτη υποβαθμίζουν τους κλιματικούς στόχους που είχαν θέσει. Αυτός ο στρουθοκαμηλισμός, όμως, δεν εξαλείφει τον πραγματικό κίνδυνο, με τους επιστήμονες να προειδοποιούν πως ο πλανήτης βρίσκεται ήδη σε τροχιά καταστροφικών επιπτώσεων εξαιτίας της αδράνειας των προηγούμενων δεκαετιών.