Πριν από μερικά χρόνια η «ξεχασμένη» έκθεση Πισσαρίδη έγραφε ότι κεντρικός στόχος για την ελληνική οικονομία κατά την επόμενη δεκαετία πρέπει να είναι η συστηματική αύξηση του κατά κεφαλήν πραγματικού εισοδήματος, ώστε αυτό να συγκλίνει σταδιακά με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Την περίοδο που γράφτηκε δεν υπήρχε ακόμη το πρόβλημα της ακρίβειας, το οποίο ενίσχυσε κατά πολύ την ανάγκη επίτευξης αυτού του στόχου, ο οποίος πλέον είναι το βασικό διακύβευμα της οικονομίας.
Πρόσθεταν τότε οι οικονομολόγοι που συνέταξαν την έκθεση, ότι για την επίτευξη της ουσιαστικής σύγκλισης του ελληνικού με το ευρωπαϊκό εισόδημα υπάρχουν δύο βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη αφορούσε τη σημαντική αύξηση της απασχόλησης, τόσο μέσω της μείωσης της ανεργίας όσο και μέσω της αύξησης της συμμετοχής στην αγορά εργασίας υποαπασχολούμενων τότε ομάδων του πληθυσμού, όπως οι γυναίκες και οι νέοι. Η πρώτη προϋπόθεση εκπληρώθηκε. Η ανεργία έχει μειωθεί κοντά στους ιστορικούς ελληνικούς μέσους όρους, αυτή δε των γυναικών έχει υποχωρήσει και αυτή σε μονοψήφια ποσοστά, ενώ ο αριθμός του ενεργού πληθυσμού συνεχώς αυξάνεται.
Η δεύτερη προϋπόθεση, ωστόσο, που αναφερόταν στη μελέτη, παραμένει ακόμη ζητούμενο. Η ισχυρή αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που θα διασφαλίσει την ευημερία των νοικοκυριών σε βάθος χρόνου, αναζητείται. Είναι ακριβώς αυτό που ο πρόεδρος του ΣΕΒ Σπύρος Θεοδωρόπουλος στην πρόσφατη γενική συνέλευση του Συνδέσμου χαρακτήρισε ως μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Οτι η Ελλάδα βρίσκεται μόλις στο 54% του μέσου όρου της παραγωγικότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η έννοια της παραγωγικότητας δεν είναι ένας στεγνός οικονομικός δείκτης, είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται μια σύγχρονη οικονομία. Περικλείει τα πάντα: τις επενδύσεις, την καινοτομία, τη μεταρρύθμιση του κράτους, την εκπαίδευση, την επιχειρηματική τόλμη, την εξωστρέφεια. Είναι η κινητήριος δύναμη που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε υψηλότερους μισθούς, που είναι το βασικό αίτημα της εποχής, χωρίς όμως να πλήττεται η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Αυξήσεις μισθών από κραταιές επιχειρήσεις, που δεν απειλείται η βιωσιμότητά τους.
Η Ελλάδα έχει πια την ευκαιρία να περάσει από τη φάση της επιβίωσης, στη φάση της προόδου και των μεγάλων μεταρρυθμίσεων. Στην έννοια της παραγωγικότητας ως οχήματος για καλύτερες αμοιβές, όπως πολύ σωστά έθετε και ως στόχο η έκθεση Πισσαρίδη, περικλείεται ένα ολόκληρο κυβερνητικό πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής.
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)