Εν πάση περιπτώσει αυτά τα άτομα μιαν ελληνική σημαία δεν είχαν πιάσει στην ζωή τους. Σημαίες της Παλαιστίνης ανέμιζαν κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθειαν. Την Ελλάδα την θυμήθηκαν όταν αντιμετώπισαν την πρώτη δυσκολία. Όταν ετέθησαν υπό περιορισμό στο Ισραήλ. Τότε άρχισαν να ζητούν από το ελληνικό Κράτος προστασία και επαναπατρισμό. Με έξοδα των φορολογουμένων βεβαίως. Τους οποίους ούτε ερώτησαν όταν ξεκίνησαν την κρουαζιέρα την οποία ονόμασαν «ανθρωπιστική αποστολή». Το ορθόν λοιπόν θα ήταν να τους χρεωθούν τα έξοδα επαναπατρισμού τους. Όπως ανακοίνωσε ότι θα πράξει η Ιταλία. Είναι αδιανόητο να πληρώνει το Κράτος για τις ιδεοληψίες κάποιων που θέλουν να προβληθούν παριστάνοντας τους «ανθρωπιστές» εκ του ασφαλούς.
Συμμετείχαν
Αν προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, θα διαπιστώσουμε ότι η ιστορία της «φλοτίλας» δεν είναι ούτε αθώα ούτε τόσο ανθρωπιστική. Είναι συμμετοχή στον πόλεμο της Γάζας, ξεκάθαρα με την πλευρά εκείνων που διέπραξαν τα εγκλήματα της 7ης Οκτωβρίου. Κάποιοι έμαθαν την λέξη «Σουμούντ» (SUMUD) εξ αιτίας της «φλοτίλας» που την είχε υιοθετήσει ώς ονομά της. «Σουμούντ φλοτίλα». Τι σημαίνει η λέξις αυτή και ποιο είναι το ιδιαίτερο νόημά της για τους Άραβες. Στην κυριολεξία σημαίνει αντοχή, επιμονή, σταθερότητα. Όμως στην Παλαιστίνη πολιτικά και κοινωνικά χρησιμοποιείται για να περιγράψει την στάση των Παλαιστινίων. Συνδέεται με την παθητική και σταθερή αντίσταση και την προσκόλληση των Παλαιστινίων στην γη και στην εθνική τους ταυτότητα. Υιοθετώντας αυτήν την λέξη, η «φλοτίλα» δηλώνει συμμετοχή υπέρ μιας πλευράς των εμπολέμων. Τι περίμεναν λοιπόν;