Μπορεί η ανακοίνωση ότι Ρωσία και Κίνα κατέληξαν σε συμφωνία για τον αγωγό Power of Siberia 2 να προκάλεσε αναταράξεις στις διεθνείς αγορές φυσικού αερίου προ λίγων εβδομάδων, όμως η πραγματικότητα φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική απ’ό,τι είχε αρχικά δημοσιευτεί. Σύμφωνα με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Gazprom, οι δύο πλευρές έχουν υπογράψει ένα «νομικά δεσμευτικό μνημόνιο». Εντούτοις, το έγγραφο αυτό δεν ορίζει μερικά από τα πιο κρίσιμα στοιχεία για τον αγωγό, όπως η τιμή του καυσίμου, οι επενδυτικοί όροι, και το χρονοδιάγραμμα παραμένουν στον αέρα.
Δεδομένων των ήδη μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων, οι άνθρωποι της αγοράς εκτιμούν πως οι όροι αυτοί θα χρειαστούν τουλάχιστον έναν χρόνο ακόμα μέχρι να αποσαφηνιστούν. Αν η τελική συμφωνία ολοκληρωθεί εντός του 2026, η κατασκευή του αγωγού θα χρειαστεί μία πενταετία, ενώ η επίτευξη της μέγιστης αποδοτικότητας άλλη μία πενταετία. Χοντρικά, ο PS2 θα λειτουργήσει πλήρως το 2035 εφόσον δεν υπάρξουν περαιτέρω καθυστερήσεις.
Οι αγωγοί φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την Κίνα. Πηγή: bne.
Ο PS2 θα έχει χωρητικότητα 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως— παρόμοια με τους Nord Stream 1 και 2— και θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη χερσόνησο Yamal, θα διανύει όλη το ύψος της Σιβηρίας, τα ανατολικά της Μογγολίας, και θα καταλήγει στη βόρεια Κίνα. Εκτός του νέου αγωγού, η Κίνα ήδη εισάγει ρωσικό φυσικό αέριο μέσω δύο άλλων διαδρομών. Ο Power of Siberia 1 μεταφέρει 38 bcm ανά έτος από τα νότια της Σιβηρίας στα βορειοανατολικά της Κίνας, με την προσθήκη 6 bcm χάρη σε μία νέα συμφωνία. Παράλληλα, ο PS1 τροφοδοτείται και από τα πεδία της νήσου Σαχαλίνη με πρόβλεψη για 12 bcm ετησίως.
Επί του παρόντος, η Ρωσία προμηθεύει περίπου το 22% των κινεζικών εισαγωγών, με την Κίνα να έχει επίσης συμφωνίες με το Τουρκμενιστάν και αγορές LNG. Ωστόσο, καθώς το Πεκίνο επενδύει όλο και πιο αποφασιστικά στην ενεργειακή ασφάλεια, το μέλλον των ρωσικών καυσίμων δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο. Στην πραγματικότητα, ο άνθρακας που παράγεται εγχώρια είναι φθηνότερος και πιο εύκολα προσβάσιμος, περιορίζοντας τις εξαρτήσεις από άλλα κράτη. Εξάλλου, η Κίνα γνωρίζει καλά πως η Ρωσία δεν διστάζει να εργαλειοποιήσει τις ενεργειακές συμφωνίες της για να απαιτήσει πολιτικά ανταλλάγματα, όπως έκανε συχνά εναντίον της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, η Κίνα παραμένει ηγέτης στην ανάπτυξη ΑΠΕ, με τη διείσδυση στο δίκτυο να έχει αυξηθεί δραματικά την τελευταία πενταετία.