Η κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων της Τουρκίας, BOTAS, ανακοίνωσε την υπογραφή δύο νέων συμφωνιών για την αγορά αμερικανικού LNG. Η πρώτη υπεγράφη με την εταιρεία εμπορίου Mercuria, και αφορά στην προμήθεια 4 bcm ΥΦΑ ετησίως από το 2026 και με 20ετή διάρκεια. Συνολικά, η Τουρκία θα αγοράσει 70 bcm φυσικού αερίου που παράγεται στις ΗΠΑ και εξάγεται προς τερματικά που βρίσκονται επί τουρκικού εδάφους, αλλά και στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική.
Η δεύτερη συμφωνία υπεγράφη με την εταιρεία υδρογονανθράκων Woodside, η οποία εδρεύει στην Αυστραλία. Η Woodside διαχειρίζεται ένα από τα πιο εμβληματικά έργα φυσικού αερίου στις ΗΠΑ, το Louisiana LNG, το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει το 2029. Από εκεί θα ξεκινούν και τα 5,8 bcm ΥΦΑ που θα αγοράζει η Τουρκία από το 2030 με 9ετή διάρκεια.
Όπως δήλωσε ο Τούρκος Υπουργός Ενέργειας, Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, οι συμφωνίες αυτές αποτελούν σημαντικά βήματα ώστε η χώρα του να φτάσει τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια εμπορίου με τις ΗΠΑ. Από την αρχή της θητείας του, ο Τραμπ ασκεί πιέσεις προς μεγαλύτερα και μικρότερα κράτη να ενισχύσουν τις εισαγωγές αμερικανικών προϊόντων, με έμφαση στην ενέργεια, και ειδικότερα το φυσικό αέριο. Η αγορά μεγαλύτερων όγκων αμερικανικής ενέργειας θεωρείται μία από τις προϋποθέσεις ώστε οι ΗΠΑ να διατηρήσουν τη στρατιωτική παρουσία τους σε χώρες-συμμάχους, τόσο εντός του ΝΑΤΟ, όσο και στον Ινδο-Ειρηνικό.
Για την Τουρκία, η αγορά αμερικανικού LNG είναι πολλαπλώς ωφέλιμη. Αρχικά, μειώνει την εξάρτηση της Τουρκίας από το ρωσικό φυσικό αέριο. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τη διακοπή λειτουργίας των υπόλοιπων αγωγών, η Τουρκία έχει αναδειχθεί στον τελευταίο σύνδεσμο μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης, μέσω των εισαγωγών φυσικού αερίου από τον TurkStream. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει ο μεγαλύτερος αγοραστής ρωσικού φυσικού αερίου προς το παρόν, και ο διαμετακομιστικός ρόλος της Τουρκίας είναι σημαντικός.
Η Ρωσία συνιστά και τον μεγαλύτερο προμηθευτή της Τουρκίας με 40% των συνολικών εισαγωγών, παρέχοντας 16 bcm του καυσίμου. Οι διάφορες συμφωνίες μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας λήγουν φέτος. Μολονότι η τουρκική κυβέρνηση δεν φαίνεται διατεθειμένη να σταματήσει παντελώς τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου, η διαφοροποίηση των προμηθευτών της τής παρέχει ένα κρίσιμο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα.
Δεύτερον, ικανοποιεί τις προαναφερθείσες απαιτήσεις της κυβέρνησης Τραμπ στο επίπεδο της εμπορικής και αμυντικής συνεργασίας. Μπορεί ο Τούρκος Πρόεδρος να ακύρωσε τη συνάντησή του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, όμως ο βασικός στόχος του για το ταξίδι στις ΗΠΑ είναι η συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο Ερντογάν επιθυμεί να κλειδώσει την αγορά μαχητικών F-16 και F-35, κάτι που θα άλλαζε τα δεδομένα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Με το ζήτημα των ρωσικών S-400 να παραμένει σημείο τριβής μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον, ο Ερντογάν θα αξιοποιήσει τις νέες ενεργειακές συμφωνίες και άλλα οικονομικά “καρότα” ώστε να πείσει τον Τραμπ να χαλαρώσει τους περιορισμούς που έχει θέσει το εν πολλοίς αποδυναμωμένο Κογκρέσο.