Κατά τούτο θεωρούμε ότι κάποιοι πανηγυρισμοί πως διά της καταθέσεως αυτής της προσφοράς «οι Αμερικανοί σπάνε το τουρκολιβυκό μνημόνιο» είναι τουλάχιστον πρόωροι, αν μη και υπερβολικοί. Απατάται, εάν νομίζει κανείς ότι η Chevron θα φέρει μαζί της και τον 6ο Στόλο για να υπερασπισθεί τα συμφέροντά της, έναντι ενδεχομένης τουρκικής ή λιβυκής αντιδράσεως.
Το σημείο που θα δείξει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα θα είναι η αντίδρασις της αμερικανικής εταιρείας από την στιγμή κατά την οποία η Τουρκία θα εκδώσει την πρώτη της προειδοποίηση ότι η περιοχή εμπίπτει στην δικαιοδοσία της δυνάμει του τουρκολιβυκού μνημονίου. Η εκτίμησίς μας είναι ότι η Chevron θα πράξει ο,τι ακριβώς έπραξαν και οι εταιρείες οι οποίες είχαν αδειοδοτηθεί για έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, μόλις η Τουρκία αμφισβήτησε την οριοθέτηση.
Θα αναστείλει δηλαδή την δραστηριότητα λέγοντας ότι θα την επαναλάβει μόλις οι ενδιαφερόμενες χώρες διευθετήσουν το ζήτημα της οριοθετήσεως, οπότε θα είναι ξεκάθαρο ποιος έχει την αρμοδιότητα για τα επίμαχα τεμάχια. Οι οριοθετήσεις γίνονται με διμερείς συμφωνίες των ομόρων κρατών. Οι εταιρείες, όσο μεγάλες και αν είναι, δεν εμπλέκονται στο ζήτημα. Γνωρίζουν άλλως τε ότι εν τέλει, όποια χώρα και αν έχει την αρμοδιότητα, σε αυτές θα καταλήξει το έργο.
Η όλη προσέγγισις στο ζήτημα αποτυπώνει την εσφαλμένη αντίληψη που υπάρχει στην Ελλάδα, όπου πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να έλθουν οι άλλοι να λύσουν τα δικά μας προβλήματα. Πιστεύουμε δηλαδή ότι αναθέτοντας έργο σε μια εταιρεία θα φέρουμε και το κράτος της να υποστηρίξει τα δίκαιά μας. Αυτή η προσέγγισις είναι τόσο αφελής όσο είναι και το να πιστεύουμε ότι είναι αυτονόητες οι οριοθετήσεις των θαλασσίων ζωνών με βάση τις μέσες γραμμές. Και κατά το Δίκαιον της Θαλάσσης η μέση γραμμή είναι το ευκταίον για την οριοθέτηση, δεν είναι η κατ’ απόλυτον τρόπον επιβαλλομένη λύσις. Το γνωρίζουμε ήδη πολύ καλά, αφού και στις συμφωνίες οριοθετήσεως που υπογράψαμε και με την Αίγυπτο και με την Ιταλία δεν ετηρήθη η μέση γραμμή. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Αν επιμέναμε για την μέση γραμμή, οι συμφωνίες αυτές (που είναι επωφελείς για την Ελλάδα) δεν θα είχαν ποτέ υπογραφεί.
Όπως και να έχει, με την υπόθεση των τεμαχίων νοτίως της Κρήτης, βλέπουμε ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε εδώ αυτό που δεν θελήσαμε να αντιμετωπίσουμε στην Κύπρο. Αν από τότε που η Τουρκία αμφισβήτησε την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας είχαμε σταθεί δίπλα της και δεν την είχαμε αντιμετωπίσει σαν «άλλο κράτος», θα είχαμε λύσει το βασικό πρόβλημα. Αφήνοντας όμως την Τουρκία να αλωνίζει στην ανατολική Μεσόγειο ξαναβρίσκουμε το ζήτημα μπροστά μας. Και, είτε πρόκειται για καλώδιο είτε για έρευνες, καταλήγουμε στον ίδιο παρονομαστή. Είναι λοιπόν ζήτημα διαχειρίσεως από την ελληνική Κυβέρνηση. Η οποία φαίνεται πως παραμένει δεσμία της ψευδαισθήσεως ότι μπορεί να στηρίζεται σε τρίτους. Είτε υπολογίζοντας σε εταιρείες είτε σε διακρατικές συμφωνίες τις οποίες έχει αυθαιρέτως ονομάσει συμμαχίες. Θέλουμε να πιστεύομε ότι η συνεργασία με την Chevron θα πάει καλά. Ο μόνος όμως που μπορεί να εγγυηθεί την αισία εξέλιξη σε περίπτωση που παρέμβουν οι Τούρκοι είναι το ελληνικό Κράτος διά της ισχύος του. Και μόνον αυτό.
(από την εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»)