Δύο κοινοπραξίες κατέθεσαν φακέλους για τον πρώτο διαγωνισμό πλωρών αιολικών της Νορβηγίας. Ο διαγωνισμός αφορά στην ανάπτυξη έργων ως και 500 MW στο μπλοκ Utsira Nord που βρίσκεται στις νοτιοδυτικές ακτές της χώρας. Η υποβολή αιτήσεων ξεκίνησε τον Μάιο και το Υπουργείο Ενέργειας στο Όσλο θα ανακοινώσει κατά πόσο οι υποψηφιότητες τηρούν τα κριτήρια μέχρι τον Ιούνιο του 2026. Αν εγκριθούν, οι δύο κοινοπραξίες θα έχουν περιθώριο μίας διετίας προκειμένου να διαμορφώσουν την τελική μορφή των έργων. Το 2028 αναμένεται να πραγματοποιηθεί μία δημοπρασία όπου μία μόνο από τις προτάσεις θα λάβει την απαραίτητη χρηματοδότηση.
Το μπλοκ Utsira Nord βρίσκεται νοτιοδυτικά των νορβηγικών ακτών. Πηγή: Watch Medier.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι δύο κοινοπραξίες αποτελούνται από νορβηγικές επιχειρήσεις και ξένους εταίρους. Η πρώτη περιλαμβάνει τις νορβηγικές Equinor και Vaargronn, και την ιταλική Eni. Η δεύτερη περιλαμβάνει τη νορβηγική Deep Wind Offshore Norway και τη γαλλική EDF Renouvelables International. Οι υποψήφιοι απέφυγαν να προχωρήσουν σε δηλώσεις, ωστόσο ο επικεφαλής του τμήματος ΑΠΕ της Equinor ξεκαθάρισε πως οι εταίροι στη δική τους κοινοπραξία αναμένουν να μελετήσουν το πόσο κερδοφόρο μπορεί να είναι το έργο πριν καταλήξουν σε τελικές δεσμεύσεις ως προς τη συμμετοχή τους.
Η συγκρατημένη στάση όλων των πλευρών αναδεικνύει την αβεβαιότητα που επικρατεί στον κλάδο των ΑΠΕ. Η Νορβηγία συνιστά τον μεγαλύτερο παραγωγό ορυκτών καυσίμων στην Ευρώπη, κυρίως χάρη στα υπεράκτια κοιτάσματα, ενώ έσωσε την Ευρωπαϊκή Ένωση από μία ενεργειακή κρίση το 2022, αντικαθιστώντας μεγάλο μέρος των ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου. Εντούτοις, η παραγωγή αυτή προορίζεται κυρίως για εξαγωγές, με τη νορβηγική κυβέρνηση να προσπαθεί να ενισχύσει την παρουσία των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα. Τα πλωτά αιολικά θεωρούνται ιδανική λύση για τη χώρα καθώς μπορούν να τοποθετηθούν σε βαθύτερα ύδατα, όπως εκείνα της Βόρειας Θάλασσας.
Ωστόσο, η ύφεση που έχει πλήξει τον κλάδο της πράσινης ενέργειας την τελευταία διετία περίπου, κυρίως λόγω της αντιστροφής ή επιβράδυνσης της ενεργειακής μετάβασης στις δυτικές οικονομίες, δυσχεραίνει την ανάπτυξη νέων έργων. Οι κυβερνήσεις είναι πολύ πιο διστακτικές στο να προσφέρουν ελκυστικά πακέτα χρηματοδότησης στους επενδυτές, με την άμυνα να λαμβάνει πλέον τη μερίδα του λέοντος από τους κρατικούς προϋπολογισμούς στην Ευρώπη.