Η ελληνική κυβέρνηση, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ επιδιώκει να αναδειχθεί σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο. Οι έρευνες και οι χάρτες που αποτυπώνουν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου ενισχύουν τη φιλοδοξία αυτή, την ώρα που η ενεργειακή μετάβαση και η ασφάλεια εφοδιασμού βρίσκονται ψηλά στην παγκόσμια ατζέντα.
Απέναντι σε αυτή την προοπτική, η Άγκυρα προβάλλει με τον γνωστό αναθεωρητισμό της τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, νότια της Κρήτης και στην Αν. Μεσόγειο. Με επιθετικές ναυτικές κινήσεις και την αμφισβήτηση των θαλάσσιων ζωνών επιχειρεί να ακυρώσει τον ελληνικό σχεδιασμό και να διαμορφώσει νέα δεδομένα στην περιοχή.
Στο εύθραυστο αυτό σκηνικό, η Λιβύη προκαλεί περαιτέρω αστάθεια με τις εσωτερικές της μεταβολές να επηρεάζουν την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Παράλληλα, η ανάμειξη των μεγάλων δυνάμεων και η ανησυχία για πιθανή κλιμάκωση ανάμεσα σε δύο χώρες–μέλη του ΝΑΤΟ προκαλούν διεθνή προβληματισμό.
Τα ενεργειακά αποθέματα που υπόσχονται ανάπτυξη και ισχύ για την Ελλάδα, ενδέχεται να αποδειχθούν και η θρυαλλίδα μιας νέας κρίσης στη Μεσόγειο. Το ερώτημα που κυριαρχεί πλέον είναι αν η ενεργειακή ευκαιρία μπορεί να μετατραπεί σε αιτία σύγκρουσης και να απειλήσει τη σταθερότητα στην περιοχή.