Μάλιστα με τα κυβερνητικά ΜΜΕ να επικρίνουν ρητά αυτές τις πρακτικές των παραγωγών, είναι πολύ πιθανό ότι μεσοπρόθεσμα η κινεζική ηγεσία θα διατηρήσει αυστηρά κριτήρια για την εγχώρια αγορά. Ο αέρας αλλαγής που φυσάει στο Πεκίνο δεν έχει περάσει απαρατήρητος από τις παγκόσμιες αγορές, με πολλούς επενδυτές να προβλέπουν μία στροφή 180 μοιρών στο ζήτημα της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας που μάστιζε τις κινεζικές βιομηχανίες εδώ και πολλούς μήνες. Μάλιστα, η μεταστροφή αυτή δεν αφορά μόνο έναν ή δυο τομείς, αλλά μία σειρά κρίσιμων εμπορευμάτων. Χαρακτηριστικά, τις τελευταίες ημέρες παρατηρούνται άνοδοι των τιμών σε εννιά ξεχωριστά προϊόντα: τις πολυσιλικόνες, τον άνθρακα μεταλλουργίας, τις βιομηχανικές σιλικόνες, το κωκ, το ανθρακικό λίθιο, την αλουμίνα, το σιδηρομετάλλευμα, τον χάλυβα θερμής έλασης, και τις χαλύβδινες ράβδους.
Οι αλλαγές στις τιμές επιλεγμένων εμπορευμάτων κατά τη διάρκεια του Ιουλίου. Πηγή: Reuters.
Αφορμή για την αισιοδοξία της αγοράς ήταν η ρητορική, αλλά και οι κινήσεις του Πεκίνου. Αφενός, τα κυβερνητικά ΜΜΕ, τα οποία δίνουν το στίγμα για το ποια είναι η επίσημη θέση της κυβέρνησης, άρχισαν να επικρίνουν με σαφήνεια τον «καταστροφικό ανταγωνισμό», δηλαδή την πλεονάζουσα παραγωγή που προκαλεί ράλι τιμών προς τα κάτω. Αφετέρου, οι αρχές ξεκίνησαν μία σειρά ελέγχων σε κρίσιμους κλάδους, όπως τα ανθρακωρυχεία, προκειμένου να στείλουν σαφές μήνυμα στους εγχώριους παραγωγούς. Μάλιστα, ορισμένες μονάδες παραγωγής έχουν ήδη κλείσει επειδή βρέθηκαν να μην τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια.
Παράλληλα, οι διάφορες βιομηχανίες βρίσκονται σε φάση συγχωνεύσεων και εξαγορών, βγάζοντας τους λιγότερο ισχυρούς παίκτες εκτός αγοράς. Οι εξελίξεις αυτές έρχονται έπειτα από πολύμηνα αιτήματα των ίδιων των κλάδων, με τους ανθρώπους της αγοράς να ζητούν βοήθεια από το κεντρικό κράτος. Στην περίπτωση των φωτοβολταϊκών δε, το λόμπι των εταιρειών είχε αναγκαστεί να προχωρήσει σε σειρά δημόσιων παρεμβάσεων— γεγονός ασυνήθιστο για την Κίνα— αναδεικνύοντας την κρισιμότητα του προβλήματος.
Ορισμένοι αναλυτές προειδοποιούν πως τα απτά αποτελέσματα δεν θα είναι ορατά βραχυπρόθεσμα, καθώς η παρουσία του ιδιωτικού τομέα είναι πολύ πιο έντονη σήμερα συγκριτικά με προηγούμενες περιπτώσεις όπου η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παρέμβει ευθέως. Ταυτόχρονα, παρατηρούνται αποκλίσεις στη βιομηχανική πολιτική της κεντρικής ηγεσίας και των τοπικών αρχών, καθώς οι διάφορες περιφέρειες ανταγωνίζονται μεταξύ τους ώστε να έχουν τις καλύτερες επιδόσεις.
Εντούτοις, αν υπάρχει μία χώρα που μπορεί να ελέγχει την οικονομία της από την κορυφή αυτή είναι η Κίνα, με το Πεκίνο να έχει αποδείξει πως δεν θα επιτρέψει τον εκτροχιασμό της μακροχρόνιας στρατηγικής του. Εξάλλου, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται ένα τέτοιο πρόβλημα, με τους κλάδους του τσιμέντου και του χάλυβα να έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση σχεδόν μία δεκαετία πριν.