- Τότε πώς έγινε ο αφοπλισμός των μαχητών του ΡΚΚ που παπαγαλίζουν οι τηλεπερσόνες;
Απλώς κατεστράφησαν 40 όπλα στην πόλη Σουλεϊμανίγια του βορείου Ιράκ (όπου το ημιαυτόνομο Κουρδικό κράτος) σε μία συμβολική τελετή και θα διαρκέσει γιά ένα 6μηνο κατά δήλωσιν της ΜΙΤ (Μυστικής υπηρεσίας της Τουρκίας). Μέσα στην χώρα όπου επί 41 δρούσε το ΡΚΚ δεν έγινε παράδοση ούτε όπλων μήτε των μαχητών του που καταφεύγουν στα βουνά.
Η όλη διαδικασία θυμίζει την «Συμφωνία της Βάρκιζας» τον Φερβρουάριο του 1945 μεταξύ του Βρεταννού στρατηγού Σκόμπη και την «συλλογική ήγεσία του ΕΛΑΣ (Σιάντος, Ζεύγος, Ιωαννίδης) για την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ μετά την ήττα του ΕΑΜ, στο 20ήμερο κομμουνιστικό κίνημα της Αθήνας της 3ης Δεκεμβρίου 1944, για την κατάληψη της εξουσίας.
Όλόκληρος ο οπλισμός του ΕΛΑΣ (μιας Ιταλικής μεραρχίας «Πινερόλο» και κρυφών αποθηκών της Βέρμαχτ που αποχώρησε τον Οκτώβριο 1944 από την Ελλάδα) δεν παρεδόθη αλλά απεκρύβη στα βουνά. Ελάχιστα όπλα παρεδόθησαν στη κυβέρνηση του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα το 1945 και τα αποκρυβέντα βαρέα και ελαφρά όπλα χρησιμοποιήθησαν στον «τρίτο γύρο» της κομμουνιστικής ανταρσίας, μετά την επίθεση στο Λιτόχωρο τον Απρίλιο του 1946.
Ο «Τρίτος γύρος» διήρκεσε μέχρις Αυγούστου του 1949 με νέο οπλισμό από τους Τίτο και Στάλιν, έως ότου ο «Δημοκτατικός στρατός» του Μάρκου και Νίκου Ζαχαριάδη ηττήθη μεν «κατά κράτος» αλλά δεν κατέθεσε τα όπλα παρά μόνο «παρα πόδας», κατά δήλωσιν του αμετανοήτου ηγέτη του ΚΚΕ.
- Τι δηλοί ο μύθος; Οι εικονικοί αφοπλισμοί είναι φαινομενικοί κι όπου δεν υπάρχουν συνταγματικές εγγύησεις κι ανεξάρτητη δικαιοσύνη, καταλήγούν στην παράταση της ανταρσίας.