Δήθεν επιβεβαιώνεται ότι όλες οι στρατηγικές επιλογές της χώρας είναι σωστές – και πολλά άλλα παρόμοια. Ολα αυτά βέβαια, η συμμετοχή της χώρας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, τα μεγάλα «σαλόνια» της διεθνούς πολυμέρειας και τα συμπαρομαρτούντα, είναι πάρα πολύ σημαντικά, ωστόσο κάπου ενδιαμέσως παρεμβάλλεται και η πραγματικότητα.
Αν και δεν θα πρέπει να αφήνεται έξω από καμία ανάλυση ο αστερίσκος της οικονομικής συρρίκνωσης, άρα και διπλωματικού κεφαλαίου που απόλεσε η Ελλάδα από το 2009 μέχρι και περίπου το 2018, λόγω της μνημονιακής λιτότητας και των μέτρων που οδήγησαν τη χώρα –σε όλους τους βασικούς κοινωνικοοικονομικούς δείκτες– από το μέσον της κατάταξης της Ε.Ε. στην τριάδα του… υποβιβασμού, είναι απολύτως σαφές ότι το πρόβλημα είναι ευρύτερο. Η διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι αργή και, κυρίως, δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι όσοι παίζουν με τους παλιούς όρους του παιχνιδιού βρίσκονται εκ των πραγμάτων εξαρτημένοι από τις επιλογές άλλων.
Ποια είναι τα περιθώρια μετακίνησης έξω από το ορισμένο πλαίσιο για μια χώρα όπως η Ελλάδα; Δεν μπορεί να είναι η Τουρκία για λόγους που είναι κατανοητοί σε όποιον αντιλαμβάνεται στοιχειωδώς την πραγματικότητα. Ενώ οι συγκρίσεις με το Ισραήλ, μια χώρα στην άμυνα της οποίας μόνον οι ΗΠΑ επενδύουν δισεκατομμύρια, είναι μάλλον ατυχείς, αν όχι παιδαριώδεις. Ωστόσο υπάρχει χώρος για τη λήψη πρωτοβουλιών για χώρες όπως η Ελλάδα και στα Δυτικά Βαλκάνια και στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Και οι τρεις αυτές περιοχές είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της χώρας. Από τα Δυτικά Βαλκάνια η χώρα είναι απούσα, κάτι που είναι πραγματικά απορίας άξιον. Στη Λιβύη έχουμε εγκλωβιστεί στη «θεσμική» στάση, ενώ η χώρα είναι διαλυμένη από τον εμφύλιο, χωρισμένη σε φέουδα από τους τοπικούς ηγεμόνες. Και στη Μέση Ανατολή αφήνουμε την Ελληνορθόδοξη παράδοση, με την οποία η γραμμή σύνδεσης είναι άμεση –αν και ξεθωριάζει– να γίνεται εργαλείο στα χέρια τρίτων. Πράγματι, το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να «εξαγοράσει» την επιρροή της χώρας. Υπάρχουν όμως και άλλοι δρόμοι. Και, κυρίως, υπάρχουν άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να τους ακολουθήσουν.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")