Τα αμερικανικά διυλιστήρια παραμένουν πιστά στο αμερικανικό αργό, το οποίο είναι υψηλής ποιότητας και εύκολο στη μεταφορά. Με την περσινή χρήση αργού που είχε παραχθεί στις ΗΠΑ να φτάνει το 61% στις μονάδες διύλισης, το ποσοστό αυτό αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά εντός του 2025.
Ένας από τους βασικούς λόγους για αυτή την προτίμηση είναι η παύση ή μείωση των εισαγωγών από άλλες αμερικανικές αγορές, όπως η Βενεζουέλα ή το Μεξικό. Αντιθέτως, η σχιστολιθική παραγωγή από τις μεγάλες λεκάνες του Τέξας, του Νέου Μεξικού, και της Βόρειας Ντακότα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Αυτό παρέχει μία ανάσα για τους Αμερικάνους παραγωγούς σχιστολιθικού πετρελαίου που μαστίζονται από τις χαμηλές τιμές λόγω της χαμηλής ζήτησης παγκοσμίως και του πολέμου τιμών του OPEC+. Αναμενόμενα, το μεγάλο πλεονέκτημα της εγχώριας παραγωγής είναι η αποφυγή οποιωνδήποτε γεωπολιτικών εμποδίων και ο σύντομος χρόνος παράδοσης, καθώς το καύσιμο μεταφέρεται γρήγορα μέσω αγωγών και όχι σε διεθνή ύδατα μέσω τάνκερ.
Παράλληλα, το αμερικανικό πετρέλαιο είναι πιο γλυκό, δηλαδή με χαμηλή περιεκτικότητα θείου, και πιο ελαφρύ, δηλαδή με χαμηλότερη πυκνότητα, γεγονός που το καθιστά πιο εύκολο στη διύλιση. Αυτό σημαίνει πως τα διυλιστήρια καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια και χρόνο προκειμένου να το επεξεργαστούν, και επομένως είναι διατεθειμένα να πληρώσουν ελαφρώς υψηλότερες τιμές. Επί του παρόντος, η γλυκιά και ελαφριά ποιότητα είναι μόλις 3,25 δολάρια ακριβότερη από την παραδοσιακά φθηνότερη ξινή και βαριά ποιότητα, που θεωρείται δυσκολότερο να διυλιστεί. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις στη Γουϊάνα και τη Βόρεια Θάλασσα έχουν ενισχύσει τη διαθεσιμότητα γλυκών και ελαφρών ποσοτήτων αργού, με τις λιγότερο ελκυστικές ποιότητες να πιέζονται.