στην Κυπριακή Εστία. Ο κ. Μανιάτης επισήμανε τις αβελτηρίες της ελληνικής Πολιτείας στο ζήτημα των ερευνών υδρογονανθράκων.
«Θεωρήσαμε ότι εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να αξιοποιήσουμε τα δικά μας κοιτάσματα και ότι πιστεύαμε πως με κάποιο μαγικό τρόπο θα λύναμε τα θέματα της ενέργειας που αποτελούν ζήτημα επιβίωσης του έθνους», ανέφερε.
Έτσι, επί μια δεκαετία δεν έγινε τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση και χάθηκε πολύτιμος εθνικός χρόνος, συνέχισε. Όμως, το ιστορικό παράθυρο για την αξιοποίηση των ελληνικών και των κυπριακών κοιτασμάτων δεν έχει κλείσει, υπογράμμισε. Αυτή την περίοδο η Ε.Ε. περνά στο ευρωκοινοβούλιο τα πολυνομοσχέδια “Omnibus” με τα οποία προσαρμόζονται οι οδηγίες για την Πράσινη Μετάβαση ώστε να συνάδουν με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη, οι ανάγκες των κοινωνιών, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
Βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά 3-4 τέτοιων πολυνομοσχεδίων που σημαίνει ότι η Ευρώπη προσπαθεί να βρει τον δικό της δρόμο προς το net zero, τόνισε.
Ο κ. Μανιάτης υποστήριξε ότι πρέπει να κατευθυνθούμε σίγουρα προς την κατεύθυνση της Πράσινης Μετάβασης, επέστησε όμως την προσοχή στην ανάγκη να βρεθεί το πώς θα γίνει αυτό και με ποιες ταχύτητες.
Για τον ευρωβουλευτή ΠΑΣΟΚ, πρόκειται για μια ευχάριστη αλλαγή κλίματος στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Υδρογονάνθρακες, ηλεκτρικά καλώδια, υποδομές φυσικού αερίου
Στη συνέχεια προέβη στην παράθεση των γεγονότων από την περίοδο πριν από το 2019, με την εκδήλωση ενδιαφέροντος για έρευνες νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης από την ExxonMobil, και την Total, όταν η ελληνική κυβέρνηση είχε προκηρύξει το μεγάλο διαγωνισμό για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης, όταν είχαν προσέλθει «ενδιαφέροντες», όπως είπε, επενδυτές (Repsol, Edison ΕΛ.ΠΕ, Energean κ.α.).
«Αυτό σημαίνει ότι όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου δεν ονειροβατούμε. Αυτοί που έχουν να βάλουν λεφτά από την τσέπη τους και ξέρουν περισσότερα από εμάς έρχονται για να επενδύσουν στην Ελλάδα», πρόσθεσε.
Όπως εξήγησε αμέσως μετά, επισήμανε τα προηγούμενα για να ξεδιαλύνει μια παρανόηση, όπως τη χαρακτήρισε, που αφορά στο δημόσιο διάλογο, με ορισμένους να αναρωτιούνται εάν συμφέρει, τελικά, να προβούμε, αυτή την περίοδο, σε έρευνες υδρογονανθράκων.
«Η απάντηση είναι απλή: “Εσένα” τί σε νοιάζει αν η ExxonMobil, η Total ή η Chevron θέλει να βάλει τα δικά της λεφτά χωρίς “εσύ” να βάλεις ούτε ένα ευρώ και να αναλάβει και το ρίσκο;»
Υπάρχει μια ακατανόητη παρανόηση, συνέχισε ο πρώην υπουργός, που κατά την δική του εξήγηση οφείλεται κατά βάση σε άγνοια.
Ο πρώην υπουργός Ενέργειας αναφέρθηκε στη συνέχεια στις ηλεκτρικές διασυνδέσεις της χώρας τους αγωγούς φυσικού αερίου και τη συνεργασία μεταξύ των χωρών της περιοχής της ΝΑ Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο κ. Μανιάτης σημείωσε ότι Ελλάδα και Κύπρος ξεκίνησαν να εργάζονται για την ηλεκτρική τους διασύνδεση από το 2010, σε πολύ στενή, όπως τη χαρακτήρισε, συνεργασία με το Ισραήλ και εν συνεχεία με την Αίγυπτο, προκειμένου να υπάρξουν συνθήκες σταθερότητας και μεγαλύτερης ευημερίας σε αυτές οι χώρες.
Το East Med Gas Forum αποτελεί απόδειξη αυτής της συνεργασίας, είπε ο ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ. Είναι ένας διεθνής οργανισμός που αποσκοπεί στην ειρήνη και στη συνεργασία στην περιοχή. «Ελλάδα και Κύπρος έχουμε αποδείξει την πίστη μας στο διεθνές δίκαιο και την πίστη μας στις αρχές της ομαλής συνεργασίας με όλους τους γείτονες», τόνισε για να προσθέσει ότι όσοι δεν επιθυμούν να ενστερνιστούν αυτές τις αρχές του Δικαίου της Θάλασσας δεν γίνονται μέλη στον οργανισμό.
Ο κ. Μανιάτης επεσήμανε όμως ότι όλη αυτή η πρωτοβουλία έχει νόημα όταν διαθέτεις κάτι «επί τόπου» (φυσικό αέριο και ΑΠΕ) που μπορεί να καταναλωθεί «κάπου αλλού».
Επομένως, συνέχισε, όσο βαθιά ανάγκη έχουμε να εντοπίσουμε υδρογονάνθρακες άλλη τόση έχουμε να τους μεταφέρουμε στις αγορές υψηλής κατανάλωσης, ή όσες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας διαθέτει η ευρύτερη περιοχή, να μεταφέρουμε αυτή την «πράσινη» ηλεκτρική ενέργεια στις μεγάλες καταναλώτριες χώρες της Ευρώπης.
Μίλησε ακόμη για τις ενέργειες στις οποίες προέβησαν από κοινού, Αθήνα και Λευκωσία, όταν ενέταξαν το 2013 στα Έργα Κοινού Ενδιαφέροντος (PCI) ορισμένες πολύ μεγάλες επενδύσεις, ιδίως στο καλώδιο Ελλάδας-Κύπρου (Great Sea Interconnector) που αποτελεί και το «καυτό» ζήτημα των ημερών.
«Ελλάδα και Κύπρος γνωρίζουν εδώ και 12 χρόνια ότι υπάρχει αυτό το μεγάλο project που ενισχύει την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, είναι ενταγμένο στα PCI και χρηματοδοτείται με 658 εκατ. ευρώ, ενώνει τρία κράτη της περιοχής (Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα») αίρει την ενεργειακή απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και μας επιτρέπει να παίξουμε ένα γεωπολιτικό ρόλο-τροφοδότη των βορειότερων γειτόνων μας με «πράσινο» ηλεκτρισμό».
Το ίδιο ισχύει, πρόσθεσε, για τον αγωγό EastMed για τον οποίο έσπευσε να θυμίσει ότι σε συνδυασμό με όλες τις υποδομές φυσικού αερίου, όλοι οι αγωγοί και τα δίκτυα μεταφοράς του ορυκτού καυσίμου που υπάρχουν σήμερα ή βρίσκονται στο στάδιο της κατασκευής, αύριο, τα ίδια δίκτυα (EastMed, σταθμός Ρεβυθύσας, FSRU Αλεξανδρούπολης) θα μεταφέρουν το καύσιμο του μέλλοντος, δηλαδή, το «πράσινο» υδρογόνο.
Επομένως, εξήγησε, οι υποδομές αγωγών και δικτύων είναι απαραίτητες όχι μόνο για το φυσικό αέριο αλλά και για το υδρογόνο. Πρόκειται για μια σειρά από έργα που μπορούν να αναβαθμίσουν γεωπολιτικά την περιοχή μας.
Προέβη ωστόσο σε μια επισήμανση, σε ότι αφορά στο κόστος μεταφοράς του φυσικού αερίου μέσω αγωγών και στην μεταφορά του σε υγροποιημένη μορφή (LNG) για την οποία είπε ότι είναι μεν ακριβότερη αλλά ότι μπορεί να πάει σε όλα τα σημεία του πλανήτη.
«Δηλαδή, το φυσικό αέριο προέλευσης Ισραήλ που μπορεί να υγροποιήσει η Αίγυπτος μπορεί να μεταφερθεί δια θαλάσσης στην Κορέα, ή στην Ιαπωνία, αλλά όχι στην Ευρώπη. Εάν λοιπόν εμείς ως Ευρώπη έχουμε ένα στρατηγικό σχέδιο για να στηρίξουμε ενεργειακά την Γηραιά ήπειρο μας συμφέρει, ως παραγωγούς να έχουμε αγωγούς. Και ο EastMed μαζί με τον αγωγό Μάλτας-Ιταλίας είναι τα δύο μόνα έργα που συνεχίζει να χρηματοδοτεί η Ε.Ε», κατέληξε.