Ενώ δεν έλειψαν βουτιές λίγο κάτω από τα $ 60 στις αρχές Μαΐου.
Με δεδομένο ότι η μέση τιμή για το Brent το 2024 ήταν στα $ 80.52 το βαρέλι το σημερινό επίπεδο στα συν-πλην $ 65 δείχνει σοβαρή υποχώρηση των τιμών του αργού το πρώτο εξάμηνο του 2025. Χωρίς να υπό εκτιμούμε την αναστάτωση στις αγορές που προήλθε από την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με την επιβολή δασμών και κυρώσεων, επί φίλων και εχθρών, και τις μαζικές κατά διαστήματα πωλήσεις συμβολαίων αργού ακολουθώντας το γενικότερο σορτάρισμα στις αγορές, οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στα σημερινά χαμηλά επίπεδα της τιμής οφείλονται κυρίως στις αποφάσεις μιας ομάδας κρατών εντός του OPEC, που στόχο έχουν την σταθεροποίηση των τιμών στα σημερινά επίπεδα και την αποφυγή καταρρεύσεώς των.
Γνωστή ως η ομάδα των οκτώ περιλαμβάνει κράτη, μεταξύ των οποίων η Ρωσία, το Ιράκ, το Κουβέιτ, τα ΗΑΕ κα, που έχουν συμμαχήσει με τον de facto ηγέτη του καρτέλ, που δεν είναι άλλος από την Σαουδική Αραβία. Με την συνολική παραγωγή του OPEC+ να κινείται στα 49.9 εκατ. βαρελια την ημέρα, (περιλαμβάνει NGL’s) σημαντικά κάτω από τα επίπεδα πριν τρία χρόνια- αν και ελέγχει σχεδόν το 50% της παγκόσμιας παραγωγής- το καρτέλ ήδη από το 2022 εφαρμόζει μια πολιτική μείωσης της παραγωγής κατά. 2.0 εκατ. βαρ/ημερα προκειμένου να στηρίξει την τιμή. Σε αυτή την μείωση προστέθηκε πέρυσι μια εθελοντική περαιτέρω μείωση κατά 1.65 εκατ. βαρ. από την « Ομάδα των 8» σε μια συντονισμένη προσπάθεια συγκράτησης των τιμών. Κάτι που επετεύχθη σε μεγάλο βαθμό αφού η τιμή του Brent το 2024 κρατήθηκε πάνω από τα $ 80 το βαρέλι.
Με την Σ. Αραβία να έχει μειώσει την παραγωγή της κατά τα τελευταία 3 χρόνια κατά 1/5 στα 9.0 εκατ.βαρ./ημέρα. Όμως η αδυναμία ορισμένων παραγωγών που ανήκουν στους OPEC+ να συμμορφωθούν με τις συμφωνηθείσες ποσοστώσεις (και σήμερα κατά παρέκκλιση παράγουν αρκετά υψηλότερους όγκους), έχει δημιουργήσει σοβαρές τριβές εντός του καρτέλ. Σε μια προσπάθεια να επαναφέρει στη τάξη τους απείθαρχους παραγωγούς η Ομάδα των 8, υποκινούμενη από την Ριάντ, ανακοίνωσε τον περασμένο Φεβρουάριο αύξηση της παραγωγής κατά 137,000 βαρέλια την ημέρα για την περίοδο Απρίλιος 2025 μέχρι τον Σεπτέμβριο 2026, αδιαφορώντας για την επίπτωση στην τιμή του αργού, η οποία και υποχώρησε σημαντικά μόλις έγινε γνωστή η απόφααση. Θέλοντας με αυτό τον τρόπο, η Σ. Αραβία, να δείξει την αποφασιστικότητα της να επιβάλει την τάξη στους άλλους παραγωγούς.
Όμως απ´οτι φαίνεται η αναγκαία τάξη δεν επήλθε με αποτέλεσμα το περασμένο Σάββατο ο OPEC+, δρώντας υπό την πίεση της Ομάδας των 8, να ανακοινώσει περαιτέρω αύξηση στην παραγωγή του καρτέλ κατά 411,000 βαρέλια την ημέρα, που σημαίνει οτι θα προστεθούν στην αγορά περί τα 1.4 εκατ. βαρέλια ημερησίως μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες προερχόμενες από το υπουργείο Ενέργειας της Σ. Αραβίας το βασίλειο φαίνεται αποφασισμένο να περιφρουρήσει το επίπεδο παραγωγής τους αυξάνοντας την σταδιακά κατά + 2.0 εκατ. βαρέλια, ώστε μέχρι το 2026 να επανέλθει στο επίπεδο των 11.00 εκατ. βαρ/ημερα.
Βέβαια όπως μας πληροφορούν πετρελαϊκοί κύκλοι στην Ριάντ, η πολιτική της Σ. Αραβίας στον χώρο της παραγωγής, κάτι που επηρεάζει άμεσα τις τιμές, δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με την προσπάθεια επιβολής πειθαρχίας στις τάξεις του OPEC+ αλλά, παράλληλα, σχετίζεται με τις πολιτικές και διπλωματικές σχέσεις του βασιλείου με την διοίκηση Τραμπ. Με άλλα λόγια, η Σ. Αραβία αυτή την περίοδο κάνει πλάτες στο σύστημα Τραμπ κρατώντας τις τιμές σε χαμηλά επίπεδα, κάτι που επηρεάζει θετικά την οικονομία των ΗΠΑ.
Αν και αυτή η τακτική ζημιώνει σημαντικά το θησαυροφυλάκιο της Σ. Αραβίας, φαίνεται ότι αργά ή γρήγορα θα της αποφέρει οφέλη σε γεωπολιτικό επίπεδο, ειδικά στις επιδιώξεις της Ριάντ να εισέλθει στο πυρηνικό κλαμπ υπό την σκέπη της Ουάσινγκτον.
Μένει να αποδειχθεί εάν τελικά οι στρατηγικοί στόχοι της Σ. Αραβίας θα επιτευχθούν με την επιδιωκόμενη τεχνολογική αναβάθμιση της. Προς το παρόν βιώνουμε περίοδο χαμηλών τιμών που φαίνεται ότι θα κρατήσουν κατά τους επόμενους μήνες, αφού οι βαθιές τσέπες του βασιλείου δείχνουν να μπορούν να αντέξουν την προσωρινή απώλεια δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων την ημέρα. Εξάλλου, το σκηνικό αυτό το έχουμε βιώσει στο παρελθόν όταν τον Δεκέμβριο του 2011, προκειμένου να αποτρέψει την άνοδο της παραγωγής shale oil στις ΗΠΑ (την οποία, όμως, δεν απέτρεψε), προχώρησε σε μεγάλη αύξηση της παραγωγής της, κατακρημνίζοντας κυριολεκτικά τις τιμές για τρία και πλέον χρόνια.