Δυστυχώς, σε ώρες κρίσιμες και, οι εποχές που διανύουμε είναι κρίσιμες, είναι τραγικό, η σοφία των πολιτών να αποδεικνύεται υπερτέρα της σοφίας των κυβερνώντων. Οι οποίοι κυβερνώντες εστήριξαν τις προοπτικές ασφαλείας στην… Ευρώπη. Για ποια Ευρώπη όμως ομιλούμε; Για την Ευρώπη του χθες, η οποία είχε εγκαταλείψει την άμυνα της εις χείρας τρίτων διαβιώνοντας εν μακαριότητι; Ή για την Ευρώπη του σήμερα η οποία φτιάχνει στρατούς χωρίς στρατηγική, χωρίς δομή δυνάμεων, χωρίς κάποιο μοντέλο στρατιωτικής διοικήσεως; Δεν ομιλούμε φυσικά για την Ευρώπη του αύριο, διότι πολύ απλά διαφαίνεται ότι – με την μορφή που έχει πάρει η ΕΕ σήμερα – δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάς που ευρίσκεται στο μεταίχμιο δύο κόσμων, δύο πολιτισμών και τριών ηπείρων δεν δικαιολογείται να εφησυχάζει. Όποτε επέδειξε χαλαρότητα, το επλήρωσε πολύ ακριβά. Και στους αρχαίους και στους μέσους και στους νεωτέρους χρόνους.