«Αν χτυπήσει αυτό, απαντάς», λέει ο Έβαν Τζον Έβανς, διευθυντής βάρδιας στο σταθμό στη βόρεια Ουαλία. Ο εν λόγω σταθμός χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποθήκευση ενέργειας χρησιμοποιώντας ηλεκτρική ενέργεια για την άντληση νερού από μια δεξαμενή στους πρόποδες του βουνού». Όταν χρειάζεται ηλεκτρική ενέργεια, το νερό απελευθερώνεται και ρέει πίσω προς τα κάτω μέσω στροβίλων που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια.
Κατασκευασμένος πριν από 40 χρόνια, ο σταθμός Dinorwig σχεδιάστηκε για να αποθηκεύει την πλεονάζουσα ενέργεια από τον αυξανόμενο στόλο πυρηνικών σταθμών του Ηνωμένου Βασιλείου — η προσφορά και η ζήτηση πρέπει να εξισορροπούνται συνεχώς για να αποφευχθεί αποσταθεροποίηση του δικτύου.
«Παλιότερα, η ενέργεια αντλούνταν τη νύχτα και η παραγωγή παράγετο κατά τη διάρκεια της ημέρας», έτσι ώστε τα πυρηνικά εργοστάσια να μην χρειάζεται να κλείνουν τη νύχτα όταν η ζήτηση είναι χαμηλότερη, προσθέτει ο Έβανς. «Τώρα, με την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, έχουμε [καλές] τιμές για να καταναλώνουμε αυτήν την ενέργεια».
Κατασκευασμένος από την πρώην κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού της Βρετανία, την CEGB, ο σταθμός αυτή τη στιγμή έχει αποστραγγιστεί από το νερό στο πλαίσιο μιας ανακαίνισης ύψους 1 δισεκατομμυρίου λιρών από τους ιδιοκτήτες του, την γαλλική κρατική Engie και την CDPQ, το καναδικό συνταξιοδοτικό ταμείο που αγόρασε το 25% των μετοχών της Brookfield νωρίτερα φέτος.
Η επένδυση αποτελεί ευπρόσδεκτη ώθηση για την κυβέρνηση, καθώς προσπαθεί να κατασκευάσει ένα σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας βασισμένο σε πηγές χαμηλών εκπομπών άνθρακα.
Ο Εθνικός Διαχειριστής Συστήματος Ενέργειας (National Energy System Operator) αναφέρει ότι τεχνολογίες όπως τα αντλιοστάσια υδροηλεκτρικής ενέργειας είναι «ιδιαίτερα σημαντικές» για την εξισορρόπηση του δικτύου σε μια εποχή αυξανόμενης παροχής από αιολική και ηλιακή ενέργεια, όπου η παραγωγή είναι ασταθής.
Το Ντίνορβιγκ έχει ισχύ εξόδου 1,8 GW και χωρητικότητα αποθήκευσης 9,1 GWh — αρκετή για να τροφοδοτήσει περισσότερα από ένα εκατομμύριο σπίτια με ηλεκτρικό ρεύμα για περίπου έξι ώρες.
Στα χέρια του Έβανς βρίσκεται ένα δίκτυο αγωγών μήκους 16 χιλιομέτρων μέσω των οποίων μπορεί να απελευθερώσει νερό από τη λίμνη Μορ στην κορυφή του βουνού με ρυθμό 85.000 γαλονιών ανά δευτερόλεπτο.
Από εδώ, το νερό πέφτει 500 μέτρα σε μια σπηλιά στο μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου μέσα σε ένα πρώην λατομείο σχιστόλιθου στο εθνικό πάρκο Eryri ή Snowdonia, όπου είναι εγκατεστημένες ηλεκτροπαραγωγικές τουρμπίνες. Σε διάστημα 16 δευτερολέπτων, το σύστημα μπορεί να μεταβεί από την πλήρη ακινησία στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για την κάλυψη των αναγκών 1,5 εκατομμυρίου κατοικιών.
Οι νέοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί είναι ακριβοί και δύσκολο να κατασκευαστούν. Η Drax, η ενεργειακή εταιρεία του δείκτη FTSE 250, νωρίτερα αυτόν τον μήνα ανέστειλε τα σχέδια επέκτασης του σταθμού Cruachan στη Σκωτία, ισχύος 600MW, επικαλούμενη το αυξανόμενο κόστος και την αβεβαιότητα σχετικά με το επίπεδο της κυβερνητικής στήριξης.
Εν τω μεταξύ, η ανταγωνίστριά της, η SSE, που επίσης βρίσκεται στον δείκτη FTSE 100, εξέφρασε ανησυχίες σχετικά με το έργο της για αντλισιο-ταμίευση στο Coire Glas στα Highlands της Σκωτίας. Το έργο στοχεύει να έχει ισχύ εξόδου 1,3 GW και χωρητικότητα αποθήκευσης περίπου 30 GWh.
Η SSE δήλωσε ότι το σχέδιο επιδοτήσεων «ανώτατου και κατώτατου ορίου» για νέα έργα ενέργειας που προωθεί η κυβέρνηση «δεν ήταν ακόμη ώριμα επενδυτικά για την Coire Glas στην τρέχουσα μορφή του».
Αντιθέτως, η ανακαίνιση μιας υπάρχουσας υδροηλεκτρικής εγκατάστασης όπως αυτής στο Elidir Fawr στην Ουαλία θα πρέπει να κοστίζει περίπου το ένα τρίτο της τιμής κατασκευής μιας νέας μονάδας, σύμφωνα με τη Miya Paolucci, διευθύνουσα σύμβουλο της EngieUK.