για την συναίνεση της Αθήνας. Η γείτονας μέσω διαρροών στα τουρκικά ΜΜΕ φαίνεται να μην επιθυμεί οποιαδήποτε διαπραγμάτευση επί του θέματος, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η άρση του casus belli από την Τουρκία θα είχε νόημα μόνο αν η κυβέρνηση είχε την πρόθεση να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Γι αυτό άλλωστε την απειλεί με πόλεμο η Άγκυρα τα τελευταία 30 χρόνια. Κάτι που πάντως δεν φαίνεται να εξετάζεται προς ώρας καθώς και ο χάρτης του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, που προσφάτως ανάρτησε η Ελλάδα, περιορίζει τα χωρικά ύδατα της χώρας στα 6 ναυτικά μίλια.
Και παρ ότι η Άγκυρα αφήνει να εννοηθεί ότι το θέμα δεν είναι προς συζήτηση, είναι γνωστό ότι αρέσκεται στα παζάρια. Και εν πολλοίς το κρίσιμο ερώτημα σε περίπτωση που όντως ανοίξει αυτή η συζήτηση – ο Έλλην Πρωθυπουργός είπε ότι θα το θέσει ο ίδιος στον Ερντογάν-, είναι ποιους όρους θα θέσει η Άγκυρα για να άρει το περιβόητο casus belli εναντίον της Ελλάδος, κάτι που ωστόσο θεωρείται αυτονόητο για την συνέχιση της ενταξιακής της πορείας στην ΕΕ που σημειωτέον έχει μπλοκάρει το Ευρωκοινοβούλιο στο πρόσφατο ψήφισμά του. Τι θα ζητήσει λοιπόν ο Ερντογάν; Την διασφάλιση ότι η Ελλάδα δεν θα κάνει χρήση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων ή μήπως θα απαιτήσει συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο στα πρότυπα και της αμυντικής συνεργασίας με την ΕΕ; Γιατί είναι σίγουρο ότι ο Τούρκος Πρόεδρος θα προβάλλει τις διεκδικήσεις του, γνωρίζοντας ότι έχει στο πλευρό του την πλειοψηφία των μεγάλων δυνάμεων, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πολωνία του επίσης «φίλου» του κ. Μητσοτάκη, Ντόναλντ Τουσκ. Και πιθανότατα Αθήνα και Λευκωσία θα δεχτούν ασφυκτικές πιέσεις για να συμφωνήσουν υπό την απειλή της απομόνωσής τους, βλέπε Ουγγαρία.
Παρ΄ ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει θέσει τους ελληνικούς προβληματισμούς και κατά τις πρόσφατες επισκέψεις σε Ρώμη και Βερολίνο, αλλά και με σειρά δημόσιων παρεμβάσεών του, είναι ξεκάθαρο πως οι ηγεσίες των δύο αυτών χωρών, όπως και άλλων ευρωπαϊκών κρατών, είναι προσανατολισμένες στην λογική αμυντικής συνεργασίας με την Άγκυρα. Η εξαγορά της ιταλικής Piaggio Aerospace από την τουρκική Baykar είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπως και η συμφωνία της Baykar με την επίσης ιταλική Leonardo για την ανάπτυξη και παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAVs). Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η συμφωνία της Τουρκίας με την Ισπανία για την αγορά του τουρκικού εκπαιδευτικού αεροσκάφους Hurjet. Σε περίπτωση δε που η Τουρκία προχωρήσει και σε άλλες σχετικές συμφωνίες με τη Γερμανία ή την Πολωνία, που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για αυξημένη συνεργασία στον αμυντικό τομέα, τότε η συμμετοχή της στα δάνεια του ευρωπαϊκού προγράμματος SAFE είναι μόνο για τους τύπους, καθώς η Άγκυρα θα έχει διεισδύσει στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία από την πίσω πόρτα και μάλιστα άνευ όρων.
Όσον αφορά τις αιτιάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι η άρση του casus belli μπορεί να είναι προσωρινή και μπορεί ανά πάσα στιγμή η Άγκυρα να το επαναφέρει, έχει λογική βάση αν δεν υπάρξει ρητή διατύπωση σε κάποια μελλοντική συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ. Και σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα βρεθεί σε εξαιρετικά δυσμενή θέση διπλωματικά, καθώς η Τουρκία θα έχει ήδη ξεκινήσει business με τους Ευρωπαίους. Και όλοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό! Η θέση της Κύπρου είναι ακόμη πιο δύσκολη, καθώς η Τουρκία εξακολουθεί να μην την αναγνωρίζει ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Συνεπώς, μία πιθανή συμμετοχή της Τουρκίας στο εν λόγω ευρωπαϊκό πρόγραμμα σημαίνει ότι ένα μέρος των ευρωπαϊκών κονδυλίων θα διατίθεται για την ενδυνάμωση της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας, η οποία είναι κατοχική δύναμη σε ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό κι αν είναι εξοργιστικό αν αναλογισθεί κανείς ότι τα ίδια κράτη μέλη που επιδιώκουν την τουρκική συμμετοχή στην ευρωπαϊκή άμυνα, διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τον ρώσο εισβολέα στην Ουκρανία. Πολλώ δε μάλλον όταν σχεδόν ταυτόχρονα με το πράσινο φως του Γερμανού Καγκελάριου για πλήγματα βαθιά μέσα στην Ρωσία, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν συναντιόταν σε θερμό κλίμα με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στην Μόσχα. Και ενώ η Άγκυρα προέβαλλε προς τα έξω ότι ο λόγος της διήμερης επίσκεψης του Φιντάν στην Μόσχα, που ολοκληρώθηκε χθες, ήταν το ουκρανικό και οι διαμεσολαβητικές προσπάθειες που η ίδια έχει αναλάβει, η Ρωσία είχε ανακοινώσει τη Δευτέρα ότι βασικό θέμα των συνομιλιών θα είναι οι διμερείς σχέσεις και θα συζητηθεί και το ουκρανικό. Βεβαίως αν στην θέση του Τούρκου Προέδρου βρισκόταν κάποιος Ευρωπαίος ηγέτης, η Κομισιόν θα τον απειλούσε με κυρώσεις. Και ακριβώς σε αυτό κρύβεται και όλη η παραδοξότητα και η άνευ προηγούμενου υποκρισία αυτού του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.