Αυτή η προσέγγιση στηρίχθηκε και στηρίζεται σε λογικές, σύμφωνα με τις οποίες κάνοντας βήματα προς τις τουρκικές επιδιώξεις, υπάρχει ενδεχόμενο να συνεργασθεί η Άγκυρα. Βεβαίως, αυτή η λογική έχει αποτύχει και όσοι την υιοθέτησαν έχουν συνδράμει στη διολίσθηση του Κυπριακού προς τις τουρκικές θέσεις.
Κάποιοι στην ελληνική πλευρά στην Κύπρο, λοιπόν, έσπευσαν να προλάβουν και “συμβάλουν” στη διαμόρφωση της ατζέντας της κ. Ολγκίν. Περίπου θεώρησαν ως δεδομένο, ότι η νέα πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών, θα στηριχθεί δήθεν στην “κυριαρχική ισότητα” των δυο κοινοτήτων. Υποστηρίζουν πως αυτό- η κυριαρχική ισότητα δηλαδή- αποτελεί… θεμελιώδη λίθο της λύσης (από πότε άραγε;). Περαιτέρω, με αλχημείες σπεύδουν να συνδέσουν τη διχοτομική τουρκική θέση με την ομοσπονδία, τη “χαλαρή”, την… ξεχειλωμένη. Η κυριαρχική ισότητα, όμως, είναι δυο κράτη.
Ο νομικός Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, σε συνέντευξή του στον “Φιλελεύθερο” (Νοέμβριος 2024), ήταν ξεκάθαρος ότι η κατοχική πλευρά επιδιώκει, διά της επιδίωξής της αυτής, ρητή αναγνώριση και πως, εάν γίνει αποδεκτή, θα πρόκειται για δύο κράτη, που θα συνεργάζονται στο πλαίσιο μιας συνομοσπονδίας.
(η συνέχεια στο slpress.gr)