του Αμερικανού Προέδρου φαίνεται να είναι εκείνες που έπληξαν την αμερικανική παραγωγή όσο τίποτα άλλο.
Απαισιοδοξία κυριαρχεί στη βιομηχανία πετρελαίου των ΗΠΑ, με τις περισσότερες επιχειρήσεις να αγωνιούν για το μέλλον τους. Βασικός παράγοντας για αυτή την ξαφνική μεταστροφή είναι η τεκτονικές αλλαγές που καταγράφονται στη διεθνή αγορά πετρελαίου, από την εκτίναξη του κόστους παραγωγής μέχρι την κατάρρευση των τιμών πώλησης. Μάλιστα, αρκετές αναλύσεις προβλέπουν πως η αμερικανική παραγωγή πετρελαίου, ένα από τα σημαντικότερα βέλη στη γεωπολιτική φαρέτρα της Ουάσιγκτον, θα μειωθεί για πρώτη φορά εντός της τελευταίας δεκαετίας, με μοναδική εξαίρεση τις απρόβλεπτες συνέπειες της πανδημίας COVID-19 το 2020.
Πιο συγκεκριμένα, η S&P εκτιμά πως η αμερικανική παραγωγή θα μειωθεί κατά 1,1% εντός του 2026, πέφτοντας στα 13,3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Μέχρι στιγμής φέτος, στις ΗΠΑ λειτουργούν 26 εξορύξεις λιγότερες απ’ό,τι το 2024, φτάνοντας τις 553 συνολικά. Μόλις σε μία εβδομάδα, έκλεισαν 10 εξορύξεις. Το αίτιο αυτής της συρρίκνωσης είναι οι πτωτικές τιμές του πετρελαίου. Οι Αμερικάνοι παραγωγοί, που στη συντριπτική πλειοψηφία βασίζονται στις σχιστολιθικές εξορύξεις, χρειάζονται το κόστος πώλησης του Brent στα 65 δολάρια ώστε να καλύπτουν το κόστος παραγωγής τους. Με το Brent να έχει προσεγγίζει ακόμα και τα 60 δολάρια, πολλές μικρότερες εταιρείες κινδυνεύουν.
Αρκετά προβεβλημένα στελέχη εκφράζουν μετριοπαθή μηνύματα αυτοσυγκράτησης προς τον κλάδο, συμβουλεύοντας τις διοικήσεις να μην προχωρήσουν σε δραματικές κινήσεις βραχυπρόθεσμα, αλλά να περιμένουν να δουν πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. Παράλληλα, αρκετοί άνθρωποι της αγοράς φοβούνται να μιλήσουν δημοσίως για τα προβλήματα της αμερικανικής αγοράς, ανησυχώντας για τις επιθέσεις που θα μπορούσαν να δεχτούν από τον Λευκό Οίκο και το κίνημα MAGA, ή ακόμα και τυχόν εκδικητικά μέτρα εκ μέρους της κυβέρνησης.
Στην πραγματικότητα, οι αριθμοί είναι σαφείς: Με εξαίρεση τις Exxon και Chevron, δύο πετρελαϊκούς κολοσσούς με διεθνή παρουσία, οι άλλες 20 μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις του κλάδου περιόρισαν τους προϋπολογισμούς δαπανών κεφαλαίων κατά 3% για το 2025, ποσοστό που μεταφράζεται σε 1,8 δισεκατομμύριο δολάρια για την αγορά. Ακόμα και παραδοσιακοί γίγαντες, όπως η Chevron και η BP, έχουν προαναγγείλει περικοπές θέσεων εργασίας που αγγίζουν τις 15.000 διεθνώς, αναδεικνύοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η βιομηχανία ευρύτερα. Ορισμένοι Αμερικάνοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας πως αν οι τιμές του Brent πέσουν στα 50 δολάρια, δηλαδή την τιμή που επιθυμεί ο Πρόεδρος Τραμπ, οι παραγωγοί θα αναγκαστούν να λάβουν πολύ δραστικά μέτρα για να επιβιώσουν.
Ο ίδιος ο Τραμπ φαίνεται να αποτελεί μέρος του προβλήματος. Δημοσίως, όχι μόνο πιέζει τους Αμερικάνους παραγωγούς για πτώση των τιμών των καυσίμων ώστε να συγκρατήσει τον πληθωρισμό που προκαλεί η δασμολογική του πολιτική. Αλλά πίεσε και τον OPEC να μειώσει τις τιμές, κάτι που οδήγησε στην αύξηση της ημερήσιας παραγωγής του OPEC+, με το κόστος του βαρελιού να κατρακυλά. Την ίδια στιγμή, οι απρόβλεπτοι δασμοί του Τραμπ έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα αβεβαιότητας στις διεθνείς αγοράς, επιβαρύνοντας παράλληλα το κόστος του υλικοτεχνικού εξοπλισμού, χάρη σε πρόσθετους φόρους σε πρώτες ύλες όπως ο χάλυβας και το αλουμίνιο.
Πλέον, οι άνθρωποι της αγοράς στις ΗΠΑ παραδέχονται ότι ένας πόλεμος τιμών με τον OPEC+ μοιάζει αναπόφευκτος, καθώς το καρτέλ επιθυμεί να πλήξει τον βασικότερο ανταγωνιστή του. Ως εκ τούτου, το σχέδιο του Λευκού Οίκου για «απελευθέρωση της ενεργειακής ισχύος των ΗΠΑ» πέφτει στο κενό. Και δυστυχώς, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να κατηγορήσει τίποτα άλλο εκτός από τις επιλογές της.