Ο αντισημιτισμός αναγεννάται στις δυτικές κοινωνίες. Ως και η Eurovision, η εμποροπανήγυρις του κακού ευρωπαϊκού γούστου, επιστρατεύθηκε. Ο Ισπανός πρωθυπουργός κάλεσε την επιτροπή της χώρας του να καταψηφίσει την Ισραηλινή τραγουδίστρια, η οποία, σημειωτέον, κατάφερε να ξεφύγει από τους τρομοκράτες που επιτέθηκαν στο φεστιβάλ Nova. Το κοινό της χώρας του όμως την επιβράβευσε. Ναι, οι επιχειρήσεις πρέπει να σταματήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα για να ανακουφισθεί, έστω προσωρινά, ο πληθυσμός της. Και εκεί αναδεικνύεται το πραγματικό αδιέξοδο και η αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να δώσει έστω την προοπτική μιας βιώσιμης λύσης. Μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973, κι ενώ χιλιάδες νέοι Ισραηλινοί είχαν χάσει τη ζωή τους, η Αίγυπτος ήταν ο εχθρός. Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, ο Σαντάτ έγινε η πιο δημοφιλής προσωπικότητα στο Ισραήλ. Ας υποθέσουμε ότι το Ισραήλ συμφωνεί στη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Το ίδιο το Ισραήλ είναι κουρασμένο από τον πόλεμο. Ποιος όμως θα εκπροσωπήσει τους Παλαιστινίους; Η Χαμάς, που έχει ως στόχο τον αφανισμό του Ισραήλ; Εκτός κι αν ο Τραμπ βγάλει από το καπέλο του θείου Σαμ κάποιο λαγό που θα κάνει το θαύμα. Οσο για την Ευρώπη, αρκείται στην κατανάλωση ανθρωπιστικής ρητορείας. Δεν χάνει ευκαιρία για να επιδείξει την αδυναμία της.
Ειλικρινά δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του ιστορικού του μέλλοντος ο οποίος θα αναλάβει να αφηγηθεί το δικό μας παρόν. Πώς να αφηγηθείς το χάος και την αναρχία; Λίγο πιο πάνω, η Συρία απελευθερώθηκε μεν από τον Ασαντ, για να πέσει στα χέρια ενός επικηρυγμένου τρομοκράτη τον οποίο ο Τραμπ μπορεί να βρίσκει συμπαθή, όμως δεν απέχει πολύ απ’ τη στιγμή που θα βυθίσει τη χώρα του σ’ έναν νέο εμφύλιο. Ακόμη πιο πάνω, ο ίδιος Τραμπ συνομιλεί επί δύο ώρες με τον Πούτιν. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι ειπώθηκε, διότι είθισται να ανακοινώνεται το συμπέρασμα των συνομιλιών και προφανώς συμπέρασμα δεν βγήκε. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Πούτιν θα εξέθεσε το απολύτως λογικό σχέδιό του: πλήρης αφοπλισμός της Ουκρανίας, παράδοση περιοχών που ακόμη ελέγχει ο ουκρανικός στρατός και καρατόμηση αυτού του κλόουν του Ζελένσκι. Ο Τραμπ τού είπε ότι κουράστηκε και θα σηκωθεί να φύγει για να βάλει δασμούς στους Κινέζους.
Γι’ αυτό σκέφτομαι ότι απ’ όλες τις σοφές γεωστρατηγικές αναλύσεις είναι καλύτερο να ακούσουμε τον Ησίοδο της Θεογονίας: «εκ χάεος δ’ έρεβός τε μέλαινά τε νυξ εγένοντο».
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")