Η τεχνολογία δέσμευσης άνθρακα επί του πλοίου OCCS (Onboard Carbon Capture and Storage) μπορεί να μειώσει τις εκπομπές περισσότερο από το 100% και να φθάσει το 121% σε συνδυασμό με τα βιοκαύσιμα.
Ωστόσο, αυτό που κανείς διερωτάται είναι πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό όταν ήδη η μείωση των εκπομπών στο πλοίο είναι στο 100%.
Τα πλοία χρησιμοποιούν βιοκαύσιμα που φτιάχνονται από φυτικά ή ζωικά υλικά και όχι από πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
Κατά την ανάπτυξή τους, τα φυτά απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα (CO2) από την ατμόσφαιρα. Όταν τα βιοκαύσιμα καίγονται στον κινητήρα του πλοίου, απελευθερώνουν αυτό το CO2 ξανά.
Όμως, με τη νέα τεχνολογία OCCS το πλοίο κατακρατεί και αποθηκεύει το CO2 πριν αυτό φτάσει στον αέρα, με αποτέλεσμα να αφαιρεί περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ όσο παράγει, βοηθώντας έτσι στην καθαρή μείωση της ρύπανσης και στην προστασία του κλίματος.
Το OCCS είναι ένα σύστημα που τοποθετείται εντός των πλοίων και κατακρατεί το CO2 που παράγεται από τις μηχανές κατά την καύση των καυσίμων, αποθηκεύοντάς το προσωρινά για ασφαλή μεταφορά και τελική αποθήκευση ή αξιοποίηση.
Η τεχνολογία βασίζεται κυρίως στη χρήση μονοαιθανολαμίνης (MEA), που «παγιδεύει» το CO2 στα καυσαέρια πριν αυτά απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα.
Σύμφωνα με νέα μελέτη του Παγκόσμιου Κέντρου για την απαλλαγή της ναυτιλίας από τις ανθρακούχες εκπομπές (GCMD), Global Centre for Maritime Decarbonisation (GCMD), η δέσμευση άνθρακα επί του πλοίου μπορεί να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως και 29%, ενώ σε συνδυασμό με βιοκαύσιμα η μείωση μπορεί να φτάσει σε εντυπωσιακά επίπεδα, έως και 121%.
Η μελέτη COLOSSUS, που εξετάζει τη χρήση OCCS σε μεσαίου μεγέθους δεξαμενόπλοια, δείχνει ότι η τεχνολογία, ειδικά όταν βασίζεται σε μονοαιθανολαμίνη (MEA), μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη συμμόρφωση με τα όρια έντασης καυσίμων (GHG Fuel Intensity – GFI) που θέτει ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO) για την περίοδο έως και το 2040.
Η ανάλυση της μελέτης καλύπτει όλη την αλυσίδα αξίας του άνθρακα, από την παραγωγή και μεταφορά καυσίμων, μέχρι την καύση και λειτουργία του πλοίου, και την τελική αποθήκευση ή αξιοποίηση του δεσμευμένου CO2.
Εντυπωσιακό είναι ότι η μεταφορά και αποθήκευση του CO2 προσθέτει λιγότερο από 1% στις
συνολικές εκπομπές.
Ο συνδυασμός
Σε αυτή διαπιστώνεται ότι τα πλοία με χρήση καυσίμου Heavy Fuel Oil – HFO βαρέος μαζούτ και σύστημα OCCS μπορούν να παραμείνουν εντός των ορίων GFI έντασης καυσίμων έως το 2032, χωρίς ανάγκη αλλαγής καυσίμου.
Πλοία με καύσιμο LNG και την ίδια τεχνολογία επεκτείνουν τη συμμόρφωση έως το 2035.
Συνδυασμός OCCS με βιο-LNG ή βιοντίζελ από χρησιμοποιημένα μαγειρικά έλαια (UCO) φτάνει τους στόχους του 2040 με εξαιρετικά αποτελέσματα εξοικονόμησης.
Η χρήση του δεσμευμένου CO2 για την παραγωγή ηλεκτρονικής μεθανόλης με ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια επιτρέπει στα πλοία που καταναλώνουν αυτό το καύσιμο να διεκδικήσουν επιπλέον 17% εξοικονόμηση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Παρά τα εντυπωσιακά περιβαλλοντικά οφέλη, η OCCS δεν στερείται προκλήσεων.
Το κόστος ανά τόνο δεσμευμένου CO2 κυμαίνεται από 269 έως 405 δολάρια, σύμφωνα με τη μελέτη, με βάση ποσοστό δέσμευσης 40% και πλήρη αξιοποίηση της αποβαλλόμενης θερμότητας.
Η διευθύνουσα σύμβουλος του Global Centre for Maritime Decarbonisation (GCMD), Lynn Loo, σημείωσε χαρακτηριστικά:
«Ελπίζουμε ότι αυτή η μελέτη θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός ρεαλιστικού κανονιστικού πλαισίου γύρω από την OCCS, που θα επιτρέψει στους πολιτικούς να λάβουν τεκμηριωμένες αποφάσεις για το μέλλον της ναυτιλίας».
Ο ΙΜΟ έχει ήδη ξεκινήσει τις εργασίες για τον καθορισμό του ρυθμιστικού πλαισίου του OCCS, με στόχο την ολοκλήρωσή του έως το 2028, περιλαμβάνοντας προδιαγραφές για την ασφαλή συλλογή, μεταφορά και αποθήκευση του CO2 από τα πλοία σε ειδικές εγκαταστάσεις ξηράς.
Η μελέτη δείχνει ότι η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει τα πλοία να συμμορφωθούν με τους στόχους για το 2032, το 2035 και το 2040, ανάλογα με το καύσιμο και το ποσοστό δέσμευσης CO2.
Περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο το CO2 μπορεί να συλλεχθεί από τα καυσαέρια των πλοίων, να αποθηκευτεί με ασφάλεια επί του πλοίου και να μεταφερθεί σε πιστοποιημένες εγκαταστάσεις υποδοχής ή αποθήκευσης.
Η COLOSSUS (Carbon capture, offloading, onshore storage, utilisation and permanent storage), με αξιολόγηση του κύκλου ζωής, παρέχει στη ναυτιλιακή βιομηχανία λεπτομερή ανάλυση του δυναμικού μείωσης των εκπομπών του OCCS σε όλη την αλυσίδα αξίας του άνθρακα.
Πάντως, παρά την ικανότητα του κλάδου της ναυτιλίας να βοηθήσει τη βιομηχανία θαλάσσιων μεταφορών να απαλλαγεί από τον άνθρακα, πρέπει να αντιμετωπιστούν ορισμένες προκλήσεις στον τομέα της OCCS.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ανάλυση του κλάδου που διεξήχθη από την GCMD και τους εταίρους της τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, τα κύρια εμπόδια αυτής της τεχνολογίας περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενα πρόσθετα κόστη λόγω των ποινών καυσίμων, της αναπλήρωσης των διαλυτών αμινών, του ανθρώπινου δυναμικού, της συντήρησης και των υπηρεσιών εκφόρτωσης.
Επιπλέον, οι εταίροι του έργου υποστήριξαν ότι, καθώς η εκφόρτωση του συλλεχθέντος διοξειδίου του άνθρακα βρίσκεται ακόμη σε νηπιακό στάδιο, παρεμποδίζεται από την έλλειψη σαφών εθνικών και λιμενικών κανονισμών για την παρακολούθηση και τον χειρισμό της τελικής διάθεσής του.
Σημειώνεται ότι η παγκόσμια ναυτιλία καλείται να επιτύχει μηδενικές εκπομπές άνθρακα έως το 2050 και η τεχνολογία OCCS εξελίσσεται σε βασικό σύμμαχο αυτής της μετάβασης, προσφέροντας μια ρεαλιστική, τεχνικά ώριμη και περιβαλλοντικά αποτελεσματική λύση.
(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")