Αλλά οι καρδινάλιοι εκλέκτορες απέδειξαν ότι δεν έχουν ταμπού: ίσως γιατί δεν θεωρούν πλέον τις ΗΠΑ ως τη μόνη αδιαμφισβήτητη υπερδύναμη ή γιατί θεωρούν ότι οι σημαντικότερες προκλήσεις για τον Καθολικισμό πρόκειται στο άμεσο μέλλον να προέλθουν από την άλλη άκρη του Ατλαντικού - και άρα καταλληλότερος να τις χειρισθεί είναι ακριβώς ένας Αμερικανός.
Σε αντίθεση με το ευρύ κοινό, οι ειδικευμένοι στα του Βατικανού αναλυτές είχαν εγκαίρως επισημάνει ότι ο καρδινάλιος Πρέβοστ πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για να εκλεγεί Πάπας - αλλά ακόμη και αυτοί επιφυλάσσονταν ως προς το "μειονέκτημα" της καταγωγής του. Τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, πάντως, δεν παρέλειπαν να σημειώσουν ότι ο εν λόγω υποψήφιος ήταν "ο λιγότερο Αμερικανός από τους Αμερικανούς".
Γεννημένος τον Σεπτέμβριο του 1955 στο Σικάγο από οικογένεια με γαλλικές, ιταλικές και ισπανικές ρίζες, ο Ρόμπερτ Φράνσις Πρέβοστ έλαβε πτυχίο μαθηματικών στην Φιλαντέλφια, μεταπτυχιακό δίπλωμα θεολογίας στην Catholic Theological Union του Σικάγο και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο κανονικό δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Αγ. Θωμά Ακινάτη της Ρώμης (γνωστό και ως Angelicum).
Εντάχθηκε στο τάγμα των Αυγουστινιανών, του οποίου υπήρξε επικεφαλής την περίοδο 2001-2013, με έδρα το Ινστιτούτο Augustinianum κοντά στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.
Όμως το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του το διήνυσε στο Περού, όπου το 2014 ο πάπας Φραγκίσκος τον τοποθέτησε επίσκοπο του Τσικλάγιο, στα βόρεια της χώρας.
Εν μέσω μίας τοπικής ιεραρχίας διαιρεμένης ανάμεσα στους ακολούθους της υπερσυντηρητικής αδελφότητας Opus Dei (με επικεφαλής παλαιότερα τον καρδινάλιο Σιπριάνι της Λίμα, ο οποίος εντέλει τιμωρήθηκε από τον Φραγκίσκο για σκάνδαλο κακοποίησης ανηλίκου) και τους φιλικά διακείμενους προς την αριστερίζουσα "θεολογία της απελευθέρωσης", ο μετριοπαθής και "ξενόφερτος" Πρέβοστ κατόρθωσε να κερδίσει την αποδοχή των συναδέλφων του και να εκλεγεί αντιπρόεδρος της Επισκοπικής Συνέλευσης του Περού.
Το ότι ο Πρέβοστ είχε αμέριστη τη στήριξη του προηγούμενου Πάπα προκύπτει και από το γεγονός της εκτόξευσής του από το μακρινό Τσικλάγιο στην θέση του επικεφαλής της πανίσχυρης υπηρεσίας του Βατικανού, η οποία είναι αρμόδια για την επιλογή νέων επισκόπων. Το αξίωμα αυτό, το οποίο προφανώς προσφέρεται για την οικοδόμηση επιρροής ανά τον κόσμο, συνεπάγεται αυτοδικαίως και την προεδρία της ποντιφηκικής Επιτροπής για την Λατινική Αμερική.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο άνθρωπος ο οποίος εξήλθε στον εξώστη του Palazzo Apostolico ως πάπας Λέων ΙΔ' είχε ονομασθεί καρδινάλιος μόλις προ διετίας. Μάλιστα, τον περασμένο Φεβρουάριο ο πάπας Φραγκίσκος προήγαγε περαιτέρω τον Πρέβοστ μεταξύ των ολιγάριθμων "καρδιναλίων-επισκόπων", που ηγούνται των λοιπών συναδέλφων τους.
Με αυτή την έννοια, ο νέος Πάπας αποτελεί "επιλογή συνέχειας" σε σχέση με τον προκάτοχό του, χωρίς όμως το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του. Οι εκλέκτορες προφανώς εκτίμησαν το γεγονός ότι ο καρδινάλιος Πρέβοστ συνδύαζε ακαδημαϊκή συγκρότηση, ιεραποστολικό ζήλο, ποιμαντική εμπειρία και κυρίως δοκιμασμένες διοικητικές ικανότητες (σε μία συγκυρία μάλιστα κατά την οποία στο Βατικανό έχουν συσσωρευθεί τεράστια οικονομικά προβλήματα και οι μεταρρυθμίσεις του Φραγκίσκου έχουν μείνει στα μισά του δρόμου), χωρίς να είναι συγκεντρωτικός και χωρίς να φέρει "αποσκευές" αιχμηρών τοποθετήσεων σε θέματα που διχάζουν τον Χριστιανικό Βορρά (σεξουαλικής ηθικής, χειροτονίας των γυναικών κ.ο.κ.). Σε αυτό το πλαίσιο, η επιστροφή της παποσύνης σε ιταλικά χέρια φαίνεται ότι δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη.
Η ταχύτητα της εκλογής του Λέοντος ΙΔ' (μετά από μόλις τέσσερις ψηφοφορίες) υποδηλώνει ότι οι σχετικές συμμαχίες είχαν διαμορφωθεί προ πολλού. Η δε επιλογή του ονόματος του νέου Πάπα αναπόφευκτα παραπέμπει στον Λέοντα ΙΓ', ο οποίος απεβίωσε το 1903 και έμεινε στην ιστορία για την προσπάθειά του να εξεύρει ένα modus vivendi με την νεωτερικότητα, εκδίδοντας λ.χ. την ονομαστή εγκύκλιο Rerum Novarum, στην οποία καταδικάζεται τόσο ο σοσιαλισμός όσο και ο αχαλίνωτος καπιταλισμός και υπογραμμίζονται τα εργατικά δικαιώματα.
Μοιάζει σαν και αυτή τη φορά, όπως επί Λέοντος ΙΓ', η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία να αναμετριέται με την έναρξη μιας (ταραχώδους;) "νέας εποχής" στο διεθνές στερέωμα. Εξ ου και η πρώτη ομιλία του νέου Πάπα προς τους πιστούς (εν μέρει στα ιταλικά και εν μέρει στα ισπανικά, όχι όμως στα αγγλικά) επικεντρώθηκε στο ζήτημα της ειρήνης και της παγκόσμιας αδελφοσύνης. Και μόνο να αναλογισθεί κανείς τη Λωρίδα της Γάζας (ή τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου Ινδίας-Πακιστάν) αποκαλύπτει ότι την ώρα αυτή μια τέτοια εστίαση δεν είναι διόλου "φιλολογική".
Τέκνο των μετριοπαθών προοδευτικών παραδόσεων του βορειοαμερικανικού Καθολικισμού, ο Ρόμπερτ Πρέβοστ αναμένεται να επιμείνει σε θέματα όπως η προστασία του περιβάλλοντος και τα δικαιώματα των μεταναστών, χωρίς να απωθεί τους συντηρητικότερους πιστούς σε άλλα ζητήματα. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι σε πρόσφατες αναρτήσεις του δεν δίστασε να επικρίνει τον (προσήλυτο στον Καθολικισμό) αντιπρόεδρο του Ντόναλντ Τραμπ, Τζ. Ντ. Βανς.
Την ώρα που η Ευρώπη αποθρησκειοποιείται ταχέως, και η Λατινική Αμερική υφίσταται τη ραγδαία εισβολή των νεοπροτεσταντών ευαγγελικών, η μάχη για την "ψυχή" του καθολικισμού φαίνεται ότι κρίνεται σε μεγάλο βαθμό εντός της αμερικανικής εκκλησίας.
Η πρόκληση αυτή φαίνεται ότι υπερισχύει της μετατόπισης του δημογραφικού κέντρου βάρους του παγκόσμιου Χριστιανισμού στον πλανητικό Νότο. Συνεπώς, περισσότερο τολμηροί συμβολισμοί, όπως αυτοί που θα έδινε η εκλογή για πρώτη φορά ενός Ασιάτη ή Αφρικανού Πάπα, μπορούν να περιμένουν.
(από capital.gr)