Η Ινδική κυβέρνηση απέφυγε να επιβεβαιώσει το γεγονός αλλά Αμερικανικές πηγές, καλώς πληροφορημένες, δεν αμφιβάλλουν δια το επεισόδιο που συνέβη στον εναέριο χώρο (ΕΧ) της Ινδίας, η οποία αποφεύγει να παραβιάσει τον Πακιστανικό ΕΧ, απ’ τον φόβο μην συλληφθούν Ινδοί αεροπόροι μετά τυχόν κατάρριψη τους και προπηλακισθούν όπως συνέβη το1999 εις μίαν άλλη φάση του Ινδο-πακιστανικού πολέμου, που διαρκεί πάνω από 77 χρόνια.
Η άλλη αποκάλυψη που έχει σημασία δια τα καθ’ ημάς, είναι ότι η μεγάλη Ινδοπακιστανική αερομαχία δεν έγινε εκ του σύνεγγυς (dog-fighting) αλλ’ εξ αποστάσεως, μέσω πυραύλων ακτίνας δράσεως 150 χλμ. περίπου.
Δεν είναι συνεπώς κρίσιμος ο αριθμός των αεροσκαφών που μετείχαν στην αερομαχία αλλά μάλλον ο τύπος των πυραύλων, που χρησιμοποιήθηκε και δεν ανεσχέθη από τα Ινδικά αεροπλάνα που καταρρίφθηκαν.
Αυτό γεννά το επόμενο ερώτημα: κατά πόσον οι Αμερικανικοί πύραυλοι αέρος-αέρος είναι πιο εύστοχοι των Γαλλικών και αν τα μέτρα προστασίας των «Ραφάλ» είναι υποδεέστερα των Εφ-16 ή των Κινεζικών μαχητικών, δοθέντος ότι δεν ανακοινώθηκαν καταρρίψεις Πακιστανικών αεροσκαφών παρά μόνον επιθέσεις Ινδικών πυραύλων «αέρος-εδάφους» κι επιθέσεις drones (ανάνδρων ιπταμένων οχημάτων, αυτή είναι σωστή μεταφορά του όρου στα Ελληνικά).
Ευτυχώς, η πολεμική αεροπορία μας διαθέτει αμφοτέρους τους τύπους μαχητικών αεροσκαφών, Αμερικανικών και Γαλλικών και ποικιλία πυραύλων. Συνεπώς δεν ανησυχούμε για την μορφή αντιμετωπίσεως των αντιπάλων, εκ του σύνεγγυς ή εξ αποστάσεως.
Εν τούτοις, το συμπέρασμα από την μεγαλύτερα αερομαχία της εποχής είναι ότι μία μικρά σχετικώς χώρα όπως το Πακιστάν , διαθέτοντας καλύτερους πιλότους και Αμερικανικόν εξοπλισμό επικράτησε των … «Ινδοευρωπαίων» αντιστοίχως, όπερ θυμίζει την και Βιβλική μονομαχία του Δαυίδ κατά Γολιάθ με την σφενδόνη.