στο σκεπτικό των Βρυξελλών όσον αφορά τις ισορροπίες μεταξύ της διαπραγμάτευσης με την Ουάσιγκτον και της επίτευξης των ευρωπαϊκών ενεργειακών στόχων.
Ο Γιόργκενσεν αναμένεται να δημοσιεύσει τα επικαιροποιημένα στοιχεία για την ανάπτυξη των ΑΠΕ εντός των επόμενων ωρών, δίνοντας το στίγμα για την εξέλιξη της βιομηχανίας επί ευρωπαϊκού εδάφους μεσοπρόθεσμα. Συνολικά, 89 GW ΑΠΕ θα προστεθούν στην ΕΕ το 2025, με τα 70 GW να προέρχονται από την ηλιακή ενέργεια και 19 GW από την αιολική. Σύμφωνα με τις σχετικές ενώσεις, τόσο ο αιολικός, όσο και ο ηλιακός κλάδος φαίνονται να περνούν σε φάση επιβράδυνσης, με τους ανθρώπους της αγοράς να περιμένουν περαιτέρω μείωση των ρυθμών για τα επόμενα χρόνια.
Όπως εξηγούν τα λόμπι, ο βασικός λόγος της υποτονικής εικόνας στον κλάδο είναι οι καθυστερήσεις στις εγκρίσεις έργων και οι επιπλέον καθυστερήσεις στη σύνδεση με το δίκτυο. Επιπροσθέτως, ζητήματα όπως η χαμηλή αποδοτικότητα των ΑΠΕ λόγω της πλεονάζουσας παραγωγής, η δυσκολία δανεισμού εξαιτίας των υψηλών επιτοκίων, και η αύξηση του κόστους κατασκευής χάρη σε περιοριστικά μέτρα όπως οι δασμοί, δεν πρέπει να υποτιμώνται.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως η ΕΕ μπορεί να πατήσει φρένο όσον αφορά την πράσινη μετάβαση. Αντιθέτως, ο Γιόργκενσεν δήλωσε πως η φθηνή ενέργεια που παράγουν οι ΑΠΕ συνιστά προαπαιτούμενο ώστε οι ευρωπαϊκές οικονομίες να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Παράλληλα, η πράσινη ενέργεια αποτελεί την πιο βιώσιμη εναλλακτική για την απεξάρτηση από τις εισαγωγές ορυκτών καυσίμων, ειδικά ρωσικών. Υπενθυμίζεται πως η ΕΕ έχει θέσει ως στόχο τη διακοπή των εισαγωγών ρωσικών υδρογονανθράκων μέχρι το 2027, καθώς όπως εξήγησε και ο Επίτροπος, οι ευρωπαίοι έχουν πληρώσει περισσότερο για τα ρωσικά καύσιμα από το 2022, συγκριτικά με τη βοήθεια που έχουν στείλει στην Ουκρανία.
Εντός αυτού του πλαισίου, η αγορά LNG από τις ΗΠΑ δεν είναι απλώς μία μονοδιάστατη απόφαση. Αρχικά, η κατανάλωση φυσικού αερίου δεν θα πρέπει να υπονομεύει τις κλιματικές δεσμεύσεις της ΕΕ. Παράλληλα, η αγορά από τους Αμερικανούς προμηθευτές θα πρέπει να είναι οικονομικά λογική, κάτι περίπλοκο εξαιτίας των μηχανισμών τιμολόγησης του φυσικού αερίου. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Βρυξέλλες μπορούν να παρακινήσουν, αλλά όχι να εξαναγκάσουν τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να αγοράσουν αμερικανικό ΥΦΑ. Πέραν αυτών, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να λάβουν υπόψη τις γεωπολιτικές ισορροπίες.
Η γεωπολιτική εξίσωση είναι κάθε άλλο παρά εύκολη. Ο Ντόναλντ Τραμπ επιθυμεί εξαγωγές αμερικανικού LNG 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την ΕΕ, ένας αριθμός που αφενός ξεπερνά κατά πολύ την πραγματική ημερήσια παραγωγή των ΗΠΑ— 16 εκατομμύρια βαρέλια έναντι 13 εκατομμυρίων σήμερα— και είναι υπερπολλαπλάσιος των υφιστάμενων εισαγωγών. Χαρακτηριστικά, η ΕΕ πλήρωσε περίπου 13 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024 ώστε να εισάγει αμερικανικό ΥΦΑ, το οποίο έφτασε το 45% των συνολικών εισαγωγών του καυσίμου και το 16,5% των συνολικών εισαγωγών φυσικού αερίου.