Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, αντί να διορθώσει την εσφαλμένη Ευρωπαϊκή πολιτική και να ενισχύσει την ιδιωτική οικονομία στο εσωτερικό - πώς; με λιγότερους φόρους και γραφειοκρατία- απέλυσε τον νεανία πρωθυπουργό, διέλυσε την Γαλλική εθνοσυνέλευση και κήρυξε πρόωρες εκλογές που θ’ αποβούν υπέρ της κυρίας Λεπέν, η οποία είναι υπέρ της τάξεως και του νόμου και του après moi le deluge (κατόπιν μου, η καταστροφή).
Η Γαλλία όμως έχει αρκετά απ’ τα δύο από την εποχή του Φουσέ και δεν μπόρεσε να επικρατήσει στην Ευρώπη οικονομικά και παραγωγικά, αν και πιο πλούσια Ευρωπαϊκή χώρα. Έκαμε την επανάσταση των «ξεβράκωτων», έμπασε φουρνιές «πιερ-νουάρ» από τις αποικίες και ασπάστηκε και τον μουσουλμανισμό ως ήταν έτοιμος ο Ναπολέων Βοναπάρτης μετά την Βέδα αλλά σήμερα δεν μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει τα βράδια σε περιοχές του Παρισιού παρά τους επικειμένους Ολυμπιακούς.
Προφανώς, ο μεσιέ Μακρόν δεν πρόκειται να μακροημερεύσει στα τρία χρόνια που του απομένουν - αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι τα Γαλλικά ομόλογα, οι μετοχές και το ευρώ υποχώρησαν (1,07 ανά $) μετά τον κυβερνητικό αιφνιδιασμό.
Στην Γερμανία, εξ άλλου, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτζ που υπέστη κι αυτός ήττα από τους συντηρητικούς και τους Γερμανούς «πατριώτες» στις ευρω-δημαιρεσίες, συνέχισε να συντηρεί την αυταπάτη της Πράσινης υπ-ανάπτυξης, να τροφοδοτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία με όπλα για τρίτο έτος εναντίον μιας ακατάβλητης Ρωσίας και να μην προσφέρει φθηνή ενέργεια στους συμπατριώτες του βιομηχάνους, που έχασαν της ανταγωνιστικότητα τους. Κι’ αυτός όπως και ο Γάλλος ομόλογος του έχουν λίγα «πολιτικά ψωμιά», αν δεν χρησιμοποιήσουν περισσότερη πυρηνική ενέργεια στις οικονομίες τους.
Η Ιταλίδα πρωθυπουργός τα πήγε κάπως καλύτερα αλλά αντί να τερματίσει τις εισροές λαθρομεταναστών εξαγόρασε τον Αλβανό πρωθυπουργό και τους εξάγει στην Αλβανία. Κλασσική μαφιόζικη λύση.
Κι έρχεται η σειρά του ιδικού μας δεξιο-αριστερού που μέσα σένα χρόνο έχασε περίπου 700.000 ψηφοφόρους στις προχθεσινές κάλπες, τις οποίες τίμησε μόλις το 40% του Ελληνικού λαού, αντιδρώντας στην αλαζονεία και την ανεπάρκεια της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας μετά τις εύκολες επιτυχίες της πρώτης τετραετίας .Στο τομέα της Ακρίβειας, του κακουργήματος των Τεμπών και της υποτελούς εξωτερικής πολιτικής απέναντι σε Τούρκους κι Αμερικάνους, απέτυχε κατά την απατηλώς ανανεωθείσα θητεία της εφέτος.
Η διαφορά όμως με τους τρεις προηγουμένους φωστήρες είναι ότι αυτοί έχουν μεγάλους πληθυσμούς που αναπληρούνται φυσιoλογικώς ενώ ο δικός μας, μόλις δέκα εκατομμυρίων φθίνει αριθμητικώς, παραγωγικώς και δημοκρατικώς (λόγω ανεπαρκούς δημοσίου δικαίου).
Αντί ο αγοράκριτος να συναγάγει τα συμπεράσματα του, από την διαπιστωθείσα απόρριψη του υπό του συνόλου του Ελληνικού λαού - πήρε μόλις το 12% του εκλογικού σώματος – βγήκε στο Πραιτόριο και έβγαλε ένα δεκάρικο λόγο ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική: δηλαδή της δημογραφικής συρρικνώσεως, υπερφορολόγησης των αυτοαπασχολουμένων, κλοπής τού εισοδήματος των συνταξιούχων και της παρεμποδίσεως του έργου της δικαιοσύνης, για τα σκάνδαλα της πρώτης τετραετίας του.
Εν τούτοις, ακόμη και γι’ αυτά τ’ ανδραγαθήματα, στερείται του απαραιτήτου χρόνου για να μας «εκσυχρονίσει» κατά τις αντιλήψεις του. Το ανισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών εγγίζει συντόμως τα όρια της αντοχής του (ιδίως αν ο Τουρισμός δεν πάει καλά όπως διαφαίνεται εφέτος ), η μείωση των ευρωεπιτοκίων δεν επηρεάζει το κόστος του χρήματος εγχωρίως (ο υψηλός πληθωρισμός) κι άλλα , φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα δεν απομένουν πλην ίσως του χωρισμού εκκλησίας και κράτους που δεν είναι βέβαιον ότι βρίσκει σύμφωνο τον Ελληνικό λαό.
Τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι γκρίνιας και οιμωγής καθώς κάθε χρόνο ο Ελληνικός πληθυσμός θα μειούται κατά 100.000 και οι λαθρομετανάστες θα αυξάνουν ισοπόσως, για να πάρει η κυβέρνηση τους εναπομένοντες πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης κι οικονομική ανάπτυξη θα καρκινοβατεί από την πτώση της επένδυσης και αποταμίευσης.
Μετά θα έλθουν πάλιν οι εκλογές κι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα ξέρει τι να υποσχεθεί. Θα ‘χει διαψευσθεί σ’ όλους τους τομείς, πλην της φορολόγησης ακόμη και των ορεινών οικοπέδων για την δήθεν πυρασφάλεια. Και τότε θα φύγει κατισχυμένος στην Εσπερία για ανεύρεση εργασίας, με τόση πείρα που απέκτησε στου «Κασίδη το κεφάλι».
Χωρίς ελπίδα θα μείνει η νέα γενεά, καθώς η χώρα χρειάζεται άλλους νέους ταγούς μ’ άλλες αντιλήψεις κι όχι μία δόση από τα ίδια που απεδοκίμασε προχθές συλλογικώς κι απεριφράστως.