που διαπρέπουν στο εξωτερικό (Brain gain) όσο διότι δεν πέτυχε την παραμονή και αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού στην χώρα, που με την χρηματοπιστωτική κρίση έφυγε στο εξωτερικό (Brain drain).
Ουσιαστικώς ως ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της Ελλάδος, η ανδροκρατουμένη ΑΑ δεν σήκωσε το ανάστημα, να προστατεύσει τους Έλληνες από την εκδικητική μανία του παρανόμου ΓΙΟΥΡΟΓΚΟΥΠ και του συμπλεγματικού Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Δεν ετόλμησε να προφέρει ούτε μία διαμαρτυρία, για τα όσα δεινά επισώρευσε η τι-μωρία της «Τρώικα», εις βάρος του Ελληνικού λαού, με τ’ ανοικονομικά μνημόνια και με τις απολύσεις 18.000 νοσηλευτών του ΕΣΥ που κατέστρεψε, με αποτέλεσμα τον θάνατο 35.000 συνανθρώπων μας, κατά την διάρκεια της Κινεζικής ψευδοπανδημίας (κατά την Γερμανική κυβέρνηση).
Όταν χρειάζεται πέντε μήνες για να συνέλθει το Διοικητικό συμβούλιο της ΑΑ, να πάρει αποφάσεις για τις επιβεβλημένες αλλαγές που διεπίστωσε ο επιστημονικός διευθυντής, προκειμένου να παραχθεί ερευνητικό έργο και περιβάλλεται από «καχυποψία» και εχθρικότητα το πρόσωπο του, τότε δύο τινά συμβαίνουν: Είτε το ΔΣ δεν είχε το θάρρος να ζητήσει την άμεση αντικατάσταση του είτε δεν εκπληρώνει τα καθήκοντα του - το μόνο που δικαιολογεί την αύξηση της… προσδόκιμης ζωής των μελών του.
Είναι γνωστόν ότι η ΑΑ είναι ένα γηρασμένο ίδρυμα, επανδρωμένο από καθηγητές παλαιάς κοπής, Τραπεζίτες που χρεωκόπησαν την χώρα και ατάλαντους καλλιτέχνες. Όταν ένας Καζαντζάκης δεν έγινε ακαδημαϊκός, ο μουσουργός Νίκος Σκαλκώτας απεβίωσε ουσιαστικώς εξ ασιτίας και ο Ελύτης ή ο Σεφέρης δεν διέβησαν το σκαλοπάτι του καλαίσθητου μεγάρου της, η ΑΑ έπαυσε να εκπληρώνει τον προορισμό της, να συγκεντρώνει τους αρίστους, παρά δευτεροκλασάτες προσωπικότητες των γραμμάτων, τεχνών και της επιστήμης, με εξαίρεση ίσως δύο ή τριών μελών της.
Η καθοδήγηση της μακράς πνευματικότητος μιας χώρας ως η Ελλάς, που θα περίμενε κανείς από αφιλοκερδείς ταγούς της επιστήμης και τέχνης, έπαυσε να παρέχεται - αν κάποτε υπήρχε. Η ΑΑ δεν αντεστάθη στην καταστρεπτική γλωσσική μεταρρύθμιση, δεν εναντιώθη στην δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, δεν ενημέρωσε την Ελληνική κοινή γνώμη για τις σύγχρονες ανακαλύψεις και εφευρέσεις όπως το Διαδίκτυο, η τεχνητή νοημοσύνη και οι κβαντικοί υπολογιστές και δε προστάτευσε την Ελληνική νεολαία από το ΤΙΚ-ΤΟΚ, όπως η Αμερικανική κυβέρνηση.
Εφοβήθη να καταγγείλει την ατολμία των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων να κηρύξουν την ΑΟΖ της χώρας, όπως δικαιούται απ’ το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης , υπετάγει αδιαμαρτυρήτως στην επιβληθείσα έξωθεν ονομασία των Σκοπίων ως …«Μακεδονία» και παρημέλησε τους δοκιμαζομένους αδελφούς Κυπρίους.
Τα ζητήματα αυτά άπτονται αμέσως και καιρίως του ρόλου της ΑΑ όπως έκαμε ο θεμελιωτής της, ο Πλάτων στην αρχαία Αθήνα. Στην σύγχρονο, η ΑΑ δεν ανέλαβε την ανέγερση της Ακαδημίας Πλάτωνος στον Κολωνό, την αποκατάσταση της Αδριανείου βιβλιοθήκης, που χάσκει ερείπιο στο Μοναστηράκι ούτε του μοναδικού αρχαίου ναού του Ηφαίστου που στερείται σκέπαστρου.
Δεν περίμενε κανείς ένα διεθνή επιστήμονα για να διαπιστώσει ότι η ΑΑ χρειάζεται αναδιοργάνωση, κυρίως «νέο αίμα» και οπωσδήποτε ανεξαρτησία γνώμης. Διότι «οι καιροί ού μενετοί». Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας δεν αναμένει την επίλυση του ούτε αντιμετωπίζεται με Πακιστανούς και Αιγυπτίους «δανεικούς εργαζομένους».
Κυρίως όμως η αναμόχλευση της Παιδείας, με έμφαση στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, θα έπρεπε να ήταν η αποστολή της ΑΑ και να εφαρμόζει την Αξιολόγηση του κόστους και της ωφέλειας κάθε κλάδου .
Η Ακαδημαϊκότητα δεν αποτελεί επάγγελμα αλλά προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και στο χειμαζόμενο έθνος.