Το «παιχνίδι» με την Ουκρανία είναι παιχνίδι με την φωτιά. Από την αρχή ήταν προφανές ότι πρόκειται για έναν πόλεμο «δι’ αντιπροσώπων», όπου ο ουκρανικός Στρατός κινείται σαν προφυλακή του ΝΑΤΟ. Και μπορεί αυτήν την στιγμή ο πόλεμος να έχει περιέλθει σε τέλμα με τους άμεσα εμπλεκομένους να ευρίσκονται σε μια συνεχή παλινδρόμηση εκατέρωθεν του ποταμού Δνειπέρου, όμως η δυναμική του μπορεί ανά πάσαν στιγμήν να οδηγήσει σε ευρύτερη ανάφλεξη. Και σε μια τέτοια περίπτωση η θέσις της Ελλάδος θα είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη. Δεν πρέπει να θεωρούμε τυχαίο, ότι η ρωσσική πρεσβεία στην Αθήνα ανήρτησε στα ελληνικά την προειδοποίηση την οποία απηύθυνε δια της πλατφόρμας Χ (Twitter) ο Πρόεδρος Πούτιν: «Η Δύση χωρίς καμμία ντροπή δηλώνει ότι η Ρωσία δήθεν σκοπεύει να επιτεθεί στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα οι ίδιοι οι δυτικοί επιλέγουν τους στόχους για να χτυπήσουν το έδαφός μας. Γίνεται λόγος για το ενδεχόμενο αποστολής των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Θυμόμαστε εκείνους που κάποτε έστειλαν στρατεύματά τους στη χώρα μας. Αλλά τώρα οι συνέπειες για τους πιθανούς επεμβαίνοντες θα είναι πολύ πιο τραγικές».
Ο Πρόεδρος Πούτιν αναφέρεται ευθέως στην εκστρατεία του 1920, όταν δυνάμεις από την Ελλάδα, την Βρεταννία και στην Γαλλία εξεστράτευσαν στην Κριμαία προκειμένου να εμπλακούν στον εμφύλιο πόλεμο που είχε ξεσπάσει μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Σε αντίθεση με το τι συμβαίνει σήμερα, τότε οι δυνάμεις των τριών χωρών δεν είχαν στραφεί κατά της Ρωσσίας. Είχαν λάβει θέση υπέρ μιας από τις δύο πλευρές που αποδυθεί στον εμφύλιο πόλεμο. Υπέρ της πλευράς των ηττημένων. Και όποια και να ήταν η αρχική σκέψις εκείνων που σχεδίασαν την επέμβαση, η κατάληξις ήταν τραγική. Οι τρεις ελληνικές μεραρχίες που είχαν σταλεί από τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο διελύθησαν και πολλοί Έλληνες στρατιώτες επέστρεψαν περπατώντας (!) διασχίζοντας ολόκληρη την Βαλκανική για να φθάσουν στα σπίτια τους.
Δεν μας αρέσει να θυμόμαστε τέτοιες θλιβερές σελίδες της ιστορίας μας. Μα τις θυμίζει λοιπόν ο Πρόεδρος Πούτιν. Και η επισήμανσις στην οποία προβαίνει πρέπει να μας κάνει να σκεφθούμε πόσο σοφή είναι η πολιτική της απολύτου ταυτίσεως με αυτό το οποίο κάποιοι ονόμασαν «σωστή πλευρά της ιστορίας». Γιατί και το 1920 με την «σωστή πλευρά της ιστορίας» θεωρούσαμε πως είχαμε ταχθεί. Και αν θα πρέπει να θυμόμαστε εκείνη την μαύρη σελίδα, είναι για να αντλήσουμε διδάγματα πολιτικής. Όταν τότε διεφάνη ότι η εκστρατεία ήταν καταδικασμένη, ότι οι «ερυθροί» υπερίσχυαν των «λευκών» πρώτοι που εγκατέλειψαν το μέτωπο ήσαν οι Γάλλοι οι οποίοι διηύθυναν τις επιχειρήσεις στον κεντρικό τομέα του μετώπου. Και άφησαν απροειδοποίητα εκτεθειμένους τους Βρεταννούς στο βόρειο και τους Έλληνες στον νότιο τομέα. Περίπου όπως άφησαν οι Αμερικανοί εκτεθειμένους τους συμμάχους τους, όταν κακήν κακώς απεχώρησαν από το Αφγανιστάν χωρίς να ενημερώσουν κανέναν.
Τα ιστορικά παραδείγματα είναι μπροστά μας. Όμως η ελληνική Κυβέρνησις επέλεξε να βγει στην πρωτοπορία. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ανήκει στην Δύση και ως εκ τούτου θα παρέμενε εντεταγμένη στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Υπάρχουν όμως πολλά επίπεδα εμπλοκής. Θα μπορούσαμε να επικαλεσθούμε τις καλές μας σχέσεις με την Ρωσσία και να διεκδικήσουμε ένα ρόλο μεσολαβητών που θα μας έδιδε κάθε δικαίωμα ηπίας προσεγγίσεως χωρίς να διαταράσσονται οι σχέσεις μας με τους συμμάχους.
Αντ’ αυτού επιλέξαμε να είμαστε από τους πρώτους που έστειλαν όπλα στην Ουκρανία. Ακολούθησε μια φιλολογία περί παραχωρήσεως στο Κίεβο και συγχρόνων μαχητικών F-16, κάτι που διέψευσε του υπουργείο Εθνικής Αμύνης, όμως είναι ενδεικτικόν του ότι κάποιες γέφυρες έχουν καταρρεύσει αμετακλήτως. Ο ρόλος της Ελλάδος ως γεωπολιτικής διεπιφανείας με προσβάσεις σε ανατολή και δύση έχει καταρρακωθεί.
Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού δέχθηκε να ομιλήσει στην Βουλή ο Βολόντυμυρ Ζελένσκυ δια τηλεδιασκέψεως, μετά τον εδέχθη στην Αθήνα , μετέβη και ο ίδιος στην Ουκρανία, όπου εδέχθη την πρώτη προειδοποίηση από την Ρωσσία, αφού ένας πύραυλος εξερράγη πολύ κοντά στο ααυτοκίνητό του. Αλλά και πέρα από αυτό, γενικώς πρωτοστατεί σε κάθε αντιρωσσική εκδήλωση. Ακόμη και χθες, μετά την συνάντησή του με τον Ουκρανό Πρόεδρο την Πέμπτη, συνηντήθη με τον Πολωνό Πρωθυπουργό Ντόναλντ Τούσκ ο οποίος δίπλα του υπερθεμάτισε στις εξαγγελίες περί προστασίας των ευρωπαϊκών συνόρων, λέγοντας αυτά ακριβώς τα οποία ο Πρόεδρος Πούτιν θεωρεί απειλή κατά του εδάφους της χώρας του. Την ίδια στιγμή, στους Δελφούς γινόταν μια «κλειστή» σύνοδος εκπροσώπων ΝΑΤΟϊκών χωρών, ενώ ο Αμερικανός στρατηγός Πετρέους (πρώην διευθυντής της CIA) στο ίδιο Forum προειδοποιούσε ότι «η Ρωσσία δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία» και ότι θα ακολουθήσουν στρατιωτικής επιχειρήσεις στην Μολδαβία και την Λιθουανία.
Το παιχνίδι κλιμακώνεται επικινδύνως. Και η χώρα μας είναι συνεχώς εκτεθειμένη στο «απρόοπτο» που μπορεί να ξεσπάσει οποιαδήποτε στιγμή. Και τότε μπορεί να ευρεθεί εγκαταλελειμμένη από τους συμμάχους, όπως ακριβώς έγινε και το 1920. Και αυτό προφανώς εννοεί και ο Πούτιν μεταξύ όλων όσα επισημαίνει στο μήνυμά του. Που δεν είναι τυχαίο ότι η πρεσβεία της Ρωσσία, το αναμετέδωσε μεταφρασμένο στα ελληνικά.
(από την εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ”)