Η άσκηση φυσικής βίας και η εξολόθρευση ήταν πάντοτε ένα σημαντικό επίδικο στη μάχη της επικράτησης. Και πάντα εξυπηρετούσε κάποιους βαθύτερους σκοπούς από αυτούς που την ασκούσαν. Για παράδειγμα, στο μπλόκο της Καλογρέζας και της Κοκκινιάς (1944) ήταν σαφείς οι σκοποί της αποδυνάμωσης των κομμουνιστικών εργατικών πυρήνων στις παραγωγικές μονάδες που θεωρούνταν βασικές για τους Γερμανούς, αλλά και η εξολόθρευση των εχθρών κόκκινων όταν θα έφευγαν οι Γερμανοί. Αυτό το καλό έχει η άμεση και ωμή άσκηση της βίας: δύσκολα κρύβει τους σκοπούς της

Σήμερα, σε συνθήκες γενικότερης αποβλάκωσης, ο μηχανισμός της προπαγάνδας είναι συναισθηματικός και δύσκολα διακρίνει κανείς τους σκοπούς του. Σε κλίμα «συμπάθειας» (που βέβαια είναι ψεύτικη) διάφορες μειονότητες- γυαλισμένες στην τηλεόραση- διεκδικούν την αναγνώριση τους, εξωτερικεύοντας τον περίκλειστο μικρόκοσμο τους. Μάλιστα, δεν υπάρχουν καν επιχειρήματα συζήτησης. Γιατί, θα αναρωτηθεί κανείς. Γιατί σε αντίθεση με την αντιπαράθεση του παρελθόντος, το διακύβευμα σήμερα των όποιων αντιπαραθέσεων δεν είναι η μελλοντική διακυβέρνηση ή η πολιτική έκφραση της κοινωνίας.

Γι’ αυτό και οι σύγχρονες μειονότητες είναι αυτιστικές. Δεν τους ενδιαφέρει η εξουσία. Απλά να διευκολύνουν όσο γίνεται το βίτσιο τους. Οι μηχανισμοί εξουσίας αυτό το εκμεταλλεύονται γιατί τους βολεύει: στην άκρη της επιχειρηματολογίας τους είναι η πολύ ρεαλιστική πρόβλεψη μίας κοινωνίας του μέλλοντος προηγμένων χωρών που γερνάνε, δεν αναπαράγονται- άρα, η πολυμελής οικογένεια στα βάραθρα-, και με κάποιο τρόπο θα πρέπει να διατηρηθούν. Ποιος θα δουλεύει και θα συνεισφέρει, π.χ., το ασφαλιστικό σύστημα και την όποια παραγωγή, αφού οι γέροι τελειώνουν και δεν κάνουν παιδιά; Προφανώς και δεν περιμένουν τίποτε από τους διεμφυλικούς.

Πολύ απλά, οι νέοι προλετάριοι, οι μετανάστες που είναι αδέλφια μας και προσελκύονται να μπουκάρουν, θα παίξουν αυτό τον ρόλο. Για να τον παίξουν δημιουργικά θα πρέπει κάθε υπόλοιπο οικογενειακής παράδοσης και θρησκείας, ή κλασικής αισθητικής να σχετικοποιηθεί. Πώς θα χωρέσουν αλλιώς; Και αυτό γίνεται. Τα ιδεολογήματα της επανάστασης των φύλων, του ψηφιακού μετασχηματισμού (κομπάζει ο Ζελένσκι για το νέο σύστημα ψηφιακής εξηπηρέτησης, όταν διαλύεται ήδη η πατρίδα του, βλέπε εδώ), της πολυπολιτισμικότητας, της ανοιχτής κοινωνίας, του Λάνθιμου, είναι ακριβώς αυτό: ιδεολογικές προβολές, προπαγάνδα για να κρατηθεί μία παρηκμασμένη δυτική κοινωνία στην επιβίωση. Τα σκόντα τους στο ισλάμ και στους τρανς είναι το αντίτιμο.

Σε αυτό το deal υπάρχουν εγγενείς αντιφάσεις και αδιέξοδα. Αλλά για την ώρα κάπως ισορροπούν. Σε μία-δυο γενιές, η αυτοκτονία του δυτικού πολιτισμού θα ολοκληρωθεί. Ε, δεν θα λείψει ιδιαίτερα στην ανθρώπινη ιστορία.

(από manolisgvardis.wordpress.com)

Διαβάστε ακόμα