ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Όχι για την διευκόλυνση της (ετοιμαζόμενης) αρμάδας βοηθείας στον «παλαιστινιακό λαό», που υφίσταται τους ΧΑΜΑΣ ούτε για την επιβολή βεβιασμένης εκεχειρίας στην Γάζα, αφού δεν έχουν απελευθερωθεί οι 250 όμηροι Ισραηλίτες (που μάλλον δεν επιζούν πλέον, έπειτα από τριών μηνών ομηρεία). Οι όροι αυτοί είναι ασυμβίβαστοι με την ανυποχώρητη στάση του Ισραήλ που υπέστη μεγάλες απώλειες από τον αιφνιδιασμό της ΧΑΜΑΣ.
Τα πραγματικά αίτια ανάγονται στην ετεροβαρή σχέση της Τουρκίας με την Αμερική – της πρώτης πλήρως εξηρτημένη από την Αμερικανική τεχνολογία των όπλων - ακόμη κι αυτών που «κατασκευάζονται» στην Τουρκία - και την ηθική υπεροχή των ΗΠΑ ως επισπεύδοντος πλανητάρχη και της πτωχευμένης, «περιφερειακής δυνάμεως» της Ερντογανικής Τουρκίας. Μεταξύ ενός καθεστώτος που εξήλθε ηττημένο από τις πρόσφατες δημαρχιακές εκλογές, όπου απωλέσθησαν από το κυβερνητικό κόμμα ΑΚΡ όλες οι μεγάλες πόλεις Κων/λη, Άγκυρα, Σμύρνη κλπ. υπό των υποψηφίων και από τις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, όπου ο νυν πρόεδρος Μπάιντεν αγωνίζεται ν’ αντιμετωπίσει την εκλογική χιονοστιβάδα του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ουσιαστικά έχει ήδη κερδίσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων. Δεν θα μπορούσε λχ. ο Μπάιντεν να διακινδυνεύσει την υποστήριξη των Αμερικανοεβραίων, κάνοντας τα χατίρια του Ερντογάν ούτε των Ελληνοαμερικανών, εξοπλίζοντας την Τουρκία με 110 σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη F-16 , με τα οποία θα παραβιάζει κι απειλεί την Ελλάδα. Ο έλεγχος του Κογκρέσου θα το απέτρεπε.
Το ναυάγιο της επισκέψεως την 9η Μαΐου είχε προαγγελθεί για τους διαβάζοντας δια των γραμμών τις αμετροεπείς ανακοινώσεις του Ερντογάν εις βάρος του Ισραήλ που το εξομοίωσε με τους γενοκτόνους των Ιουδαίων υπό των Χιτλερικών όταν μάλιστα για πρώτη φορά Αμερικανός πρόεδρος ανεγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων υπό των Τούρκων το 1916. (ΣΣ: Εκκρεμεί των Ποντίων το 1920).
Υπάρχει επίσης κάτι βαθύτερο στην γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας που έχει χαθεί στη στρατηγική σκέψη της Αμερικής: Ο Τουρκικός έλεγχος των Στενών του Ελλησπόντου δεν είναι πλέον μονοπώλιο των Ερντογάν – ιδίως ως προς την διεξαγωγή του πολέμου στην Μαύρη Θάλασσα της Ουκρανίας, τον εφοδιασμό της οποίας υποκαθιστά επαρκώς ο λιμένας της Αλεξανδρουπόλεως κι ο βόρειος άξων της που θα φθάσει μέχρι της Βαλτικής θαλάσσης συντόμως. Ούτε η ατομική βάση των Αμερικανών στο Ιντσιρλίκ και οι σταθμοί ακροάσεων της Ρωσίας από την Τουρκία είναι απαραίτητοι – έχουν αντικατασταθεί από δορυφόρους στο διάστημα κι από τις βάσεις των Αγγλοαμερικανών στην Κύπρο.
Η ήρεμη δύναμη της Αμερικής και η δυσπιστία του ΝΑΤΟ προς τον αλληθωρίζοντα «σύμμαχο», την Τουρκία - συνομιλητή του Ισμαήλ Χανίγια, ηγέτου της ΧΑΜΑΣ, των Χετζμπολάχ στον Λίβανο, των Αγιατολάχ στην Τεχεράνη και του Πούτιν στην Μόσχα - επαναφέρει στην ιστορική μνήμη τον «επιτήδειο ουδέτερο» του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου που θα είχε συντομευθεί, αν η Τουρκία ετάσσετο με τους Συμμάχους – ευτυχώς δι’ ημάς τους Έλληνες. «Κύριος οίδε» τι ανταλλάγματα θα ζητούσαν οι Τούρκοι εις βάρος της Ελλάδος. Βεβαίως.