Με το πατριωτικό κόμμα της Ισπανίας VOX , η Ιβηρική χερσόνησος σύντομα θα κυβερνάται από συντηρητικά κόμματα, εγκαταλείποντας τα «δικαιωματικά πειράματα». Να σημειωθή, επίσης, ότι στην υπόλοιπη «ενωμένη» Ευρώπη, Γερμανία, Γαλλία ,Ιταλία, Ολλανδία, Ουγγαρία κλπ. τα πατριωτικά κόμματα κερδίζουν έδαφος στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, για να μην αναφερθούν η Ρωσσία και Κίνα, όπου η «εθνική» ηγεσία επικρατεί συντριπτικά στην λαϊκή απήχηση, αν και ουδόλως δημοκρατική.
Το τελευταίο επεισόδια ανόδου της πατριωτικής δεξιάς στην Πορτογαλία αποκαλύπτει πολλές πτυχές της κόπωσης των ψηφοφόρων. Από την διαφθορά της ιθυνούσης τάξεως, την εισβολή λαθρομεταναστών και τον πληθωρισμό, ο κόσμος απορρίπτει τους «γιαλαντζί» κεντροδεξιούς διαχειριστές της εξουσίας που εξάντλησαν τη δημοκοπία υπέρ των προκλητικών μειονοτήτων (ΛΑΟΤΚΙ+ , WOKE CULTURE , «Κουήρ» βιβλία για παιδιά κλπ).
Ο νέος ηγέτης της Πορτογαλικής Δεξιάς, ο Αντρέ Βεντούρα προθυμοποιείται να στηρίξει την κεντροδεξιά για τον σχηματισμό κυβερνήσεως ώστε ν’αποφευχθή η ακυβερνησία που είναι ό, τι πιο φθοροποιό για την δημοκρατία όπως ο πληθωρισμός είναι σαράκι της κοινωνίας κατά τον Λένιν.
Στην Ιταλία, εξάλλου, η πρωθυπουργός Τζώρτζια Μελόνι και το δεξιό κόμμα «Αδέλφια» πέτυχαν στις περιφερειακές εκλογές στην Αμπρούζα, να εκλεγεί με 53,4% ο Μάρκο Μαρσίλια αντί του αριστερού Λουτζιάνο Ντ’ Αμίκο, εν αντιθέσει με την Σαρδηνία, όπου απώλεσαν την τοπική διοίκηση. Μια δύσκολη χώρα να διοικηθή, όπως η Ιταλία, έχει πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα στην φροντίδα των λαϊκών τάξεων με την Μελόνι αλλά και στο μεταναστευτικό, στέλνοντας τους ασύλητους σε κλειστό στρατόπεδο στην Αλβανία.
Ο «αιρετικός» Ούγγρος πρωθυπουργός Όρμπαν μετέβη στο ράντσο Μάρ α-λάγκο στην Φλώριδα όπου συνηντήθη με τον Ντόναλντ και ΜελανίαΤράμπ και απέφυγε τη βομβόπληκτο Οδησσό και δεν στέλνει πυρομαχικά στον Ζελένσκι.
Μόνη αντίθεση απέναντι στις Ευρωπαϊκές πολιτικές τάσεις , η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας αναλίσκεται σε κομματικές φιέστες , διασκέψεις και «κουκουλώματα» της οδυνηράς πραγματικότητος (Μάτι και Τέμπη). Ουδόλως ασχολείται με τις εθνικές προτεραιότητες του Ελληνισμού: Στην Αλβανία (καταδίκη Μπελέρη), στις σχέσεις με την Τουρκία (επάνοδος του Ερντογάν στην εμπρηστική ρητορεία) και με τη σοβαρά οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας, πενήντα χρόνια μετά την κολοβή αποκατάστασή της (καταδίκη της του Ευρωκοινοβουλίου).
Αρκετά πια η συννεφιά. Πότε θα δούμε ξαστεριά;