Αλλά και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Μάθιου Μίλερ, παρά την προειδοποίηση-απειλή του Πούτιν ότι η χώρα του διαθέτει όπλα για να πλήξει στόχους στη Δύση, υπογράμμισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν κάποια ένδειξη ότι η Ρωσία ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.
Όλα αυτά δείχνουν έναν εξαιρετικά επικίνδυνο εκνευρισμό που οφείλεται στο ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπαίνει σε μία κρίσιμη φάση, με όλο και πιο πιθανό τον κίνδυνο της κλιμάκωσης – ακόμη και με άμεση συμμετοχή της Δύσης. Κι αυτό παρά την εμφανή προσπάθεια της Ουάσιγκτων να διατηρηθεί η αναμέτρηση στο επίπεδο του «πολέμου δι' αντιπροσώπων». Αλλά πώς φτάσαμε ως εδώ;
Πρώτος σημαντικός παράγων στάθηκε η παταγώδης αποτυχία της πολυδιαφημισμένης «ουκρανικής αντεπίθεσης» που, μάλιστα, επιστέφθηκε και από ...την πτώση της Αβντιίβκα στα χέρια των Ρώσων, που είχε μετατραπεί σε πόλη-«φρούριο» από τις δυνάμεις του Κιέβου. Αυτό, όμως, που έχει την πιο βαρύνουσα σημασία είναι η μετέωρη στάση των ΗΠΑ: αφ' ενός, το «πάγωμα» της περαιτέρω οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας λόγω της αντίθεσης της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας του Κογκρέσου. Και, αφ' ετέρου, η ολοένα και μεγαλύτερη πιθανότητα επανεκλογής Τραμπ, που είναι βέβαιο ότι – αν επαληθευθεί - θα οδηγήσει σε «ριζική αναθεώρηση» την στάση των ΗΠΑ (για να το πούμε ευγενικά...) απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία και, γενικότερα, στις σχέσεις με τη Ρωσία. Αφού ξεκαθάρισε το εσωκομματικό τοπίο, επικρατώντας στη «σούπερ Τρίτη» και αναγκάζοντας τη Χέιλυ να αποσυρθεί από την κούρσα, ο πρώην – και επίδοξος επόμενος – ένοικος του Λευκού Οίκου φιλοδοξεί να επιστρέψει στην εξουσία, γεγονός που θέτει τους υποστηρικτές του Κιέβου και στις δύο ακτές του Ατλάντικού απέναντι σε ένα αμείλικτο ερώτημα: πώς θα ενισχυθούν στρατιωτικά οι Ουκρανοί και, μάλιστα, άμεσα, αφού οι ΗΠΑ, τουλάχιστον μέχρι τον Νοέμβριο – αν όχι για την επόμενη πενταετία – δεν θα είναι πρόθυμες να το κάνουν;
Το ερώτημα τίθεται με ένταση στα όρια του παροξυσμού αν σκεφθεί κανείς τον παράγοντα της κατάστασης επί του πεδίου των μαχών: παίρνοντας θάρρος από τις πρόσφατες νίκες της και την κάμψη της ουκρανικής ισχύος, αντίστοιχα, αλλά και από την στασιμότητα όσον αφορά την δυτική βοήθεια, η Μόσχα είναι πολύ πιθανόν να θελήσει να εκμεταλλευθεί το «παράθυρο ευκαιρίας» που ανοίγεται με την λήξη της χειμερινής περιόδου. Οι καιρικές συνθήκες βελτιώνονται και οι Ρώσοι μπορεί να δελεαστούν να εξαπολύσουν μία μεγάλη αντεπίθεση ώστε να φέρουν προ τετελεσμένου τον νικητή των επερχόμενων αμερικανικών εκλογών, όποιος κι αν είναι αυτός. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι, ακόμη και σε περίπτωση μίας νίκης Τραμπ, το λεγόμενο αμερικανικό «βαθύ κράτος» έχει τη δυνατότητα να φέρει εμπόδια στην πολιτική του προέδρου. Συνεπώς, μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου, περίπου δύο μήνες πριν τις αμερικανικές κάλπες, η Ρωσία έχει κάθε λόγο να επιθυμεί να δημιουργήσει τετελεσμένα «επί του εδάφους».
Είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν έχει αποκλειστεί από τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, προκαλώντας μεγάλο σκεπτικισμό για τις δυνατότητες που έχει η Ουκρανία να το αντιμετωπίσει μόνο με τις δικές της στρατιωτικές δυνάμεις. Μάλιστα, τα πιο σημαντικά μέλη της Συμμαχίας στην Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία αλλά και Βρετανία) θεωρούν ότι αν οι ΗΠΑ αναδιπλωθούν – όπως αναμένεται σε περίπτωση νίκης του Τραμπ – η βοήθεια προς το Κίεβο θα πέσει αποκλειστικά στις δικές τους πλάτες. Και γνωρίζουν πως οι υποχρεώσεις τους θα είναι πολύ μεγαλύτερες αν η Ρωσία προχωρήσει στρατιωτικά σε αποφασιστικό βαθμό στην Ουκρανία μέσα στους επόμενους 5 με 6 μήνες. Οι διάφορες «εμπρηστικές» δηλώσεις, όπως αυτές του Μακρόν, έχουν, άρα, στόχο να δράσουν αποτρεπτικά προς τη Μόσχα – μόνο που, ουκ ολίγες φορές, σε άλλες περιστάσεις παρόμοιες δηλώσεις είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα...
Η κυβέρνηση της χώρα μας – ούσα «στην σωστή πλευρά της Ιστορίας» - έχει αποκλείσει, βέβαια, μία νέα «εκστρατεία στην Ουκρανία» (100 χρόνια μετά την προηγούμενη). Ως τώρα, με βάση και τις επίσημες ευχαριστίες του ουκρανικού Υπουργείου Άμυνας, η Ελλάδα έχει παράσχει τεθωρακισμένα, πυρομαχικά (με τι αντίκτυπο στην δική μας άμυνα, άραγε;) και εκπαίδευση στα F-16. Σήμερα, μάλιστα, «εκστράτευσε» στην Οδησσό ο ίδιος Έλληνας πρωθυπουργός για να συναντήσει τον Ουκρανό πρόεδρο. Άραγε, η ρωσική πυραυλική επίθεση που σημειώθηκε 150-200 μέτρα από το κονβόι της ελληνικής αποστολής θα έχει κάποιον πιο ...δραστικό αντίκτυπο στην στάση μας στο Ουκρανικό;
Εν κατακλείδι, το 2024 το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πλήξουμε...