και στο 1,927 στον Νομό Θεσσαλονίκης, ενώ αν πάμε προς τις Κυκλάδες, θα αντικρύσουμε μέση τιμή 2,202 ευρώ ανά λίτρο, με τη μέγιστη να φθάνει ακόμη και στα 2,450 ευρώ ανά λίτρο! Η επιστροφή των τιμών του πετρελαίου Brent, του διεθνούς benchmark, σε επίπεδα άνω των 85 δολαρίων ανά βαρέλι αποτέλεσε την θρυαλλίδα των πρόσφατων εξελίξεων, καθώς όλοι τείνουν, παραδοσιακά, να ακολουθούν την τροχιά των τιμών του αργού.
Πολλοί επίσης ακολουθούν τις τιμές των πιο διαπραγματεύσιμων παραγώγων πετρελαίου και ορισμένοι άλλοι μπορεί να έχουν παρατηρήσει κάτι αρκετά ανησυχητικό στην τάση ενός εξ αυτών.
Η βενζίνη, ένα από τα έξι συμβόλαια πετρελαιοειδών με τις περισσότερες συναλλαγές στην παγκόσμια αγορά προθεσμιακών συμβολαίων, έχει κερδίσει πάνω από 20% από την αρχή του έτους, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Bloomberg. Το ποσοστό απείρως είναι περισσότερο από τα κέρδη που έχει καταγράψει το αργό.
Η εξέλιξη προκαλεί, από μόνη της, μεγάλη ανησυχία στις κυβερνήσεις, καθώς η βενζίνη και το ντίζελ είναι το υπόστρωμα του πληθωρισμού. Όταν αυξάνεται η τιμή των καυσίμων, αυξάνονται και οι τιμές όλων των υπολοίπων αγαθών και προϊόντων, μόνο και μόνο επειδή πρέπει ακριβώς να μετακινηθούν!
Η διαφορά έγκειται στη χρήση, καθώς το ντίζελ είναι πολύ πιο κοινό για τη μεταφορά εμπορευμάτων, ενώ η βενζίνη είναι πολύ πιο δημοφιλής μεταξύ των οδηγών ιδιωτικών αυτοκινήτων. Επομένως, η ζήτηση βενζίνης αποτεεί έναν οικονομικό δείκτη που παρακολουθούν προσεκτικά οι αναλυτές προκειμένου να αποκτήσουν, μεταξύ άλλων, μια εικόνα για την κατάσταση της οικονομίας.
Σήμερα, τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η ζήτηση βενζίνης είναι αρκετά εύρωστη, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει αισιοδοξία για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας εάν δεν υπήρχε το γεγονός ότι η προσφορά υπολείπεται των προσδοκιών. Αυτό τροφοδοτεί την ανησυχία για αύξηση των πληθωριστικών πιέσεων, παρά τις προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική να τις καταστείλουν με μια σειρά αυξήσεων επιτοκίων.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Fed ανακοίνωσε μια ακόμη αύξηση κατά 25 ποσοστιαίες μονάδες για το επιτόκιο αναφοράς, την ίδια ώρα που οι τιμές της βενζίνης κινήθηκαν υψηλότερα, ενώ τα αποθέματα βρίσκονται περίπου 7% κάτω από τον μέσο όρο της πενταετίας για αυτήν την περίοδο του έτους.
Στην Ευρώπη, οι κυβερνήσεις χρειάστηκε να παρέμβουν πέρυσι για να επιδοτήσουν την αγορά υγρών καυσίμων, εν μέσω της ενεργειακής κρίσης και του εμπάργκο στο ρωσικό αργό και τα καύσιμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν έντονες επικρίσεις από τους υποστηρικτές της πράσινης μετάβασης που υποστήριξαν ότι η ΕΕ πραγματοποιεί στροφή 180 μοιρών και ενθαρρύνει τη χρήση προϊόντων της βιομηχανίας υδρογονανθράκων.
Ωστόσο, για τις κυβερνήσεις η απόφαση να επιδοτήσουν την αγορά βενζίνης και ντίζελ ήταν μια καλά σχεδιασμένη κίνηση που απέτρεψε μια περαιτέρω αποσταθεροποίηση των εσωτερικών αγορών τους αλλά και αντιδράσεις από εκατομμύρια οδηγούς αυτοκινήτων των οποίων το βιοτικό επίπεδο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από προσιτά καύσιμα.
Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αύξησε τα επιτόκιά της στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων πλέον των δύο δεκαετιών, ενώ οι τιμές της βενζίνης δεν υποχωρούν επειδή, πολύ απλά, δεν υπάρχει αρκετή προσφορά, τουλάχιστον όχι παντού. Στην Ευρώπη, η διύλιση και η παραγωγή βενζίνης έχουν διαταραχθεί από τις διαδηλώσεις στην Γαλλία αλλά και το κλείσιμο, τον Ιούλιο, μιας μονάδας του διυλιστηρίου Pernis της Shell στην Ολλανδία, λόγω διαρροής.
Η στενότητα της προσφοράς ήρθε να συναντήσει την αύξηση της –εποχικής- κατανάλωσης σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία. Και το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με την προσφυγή στην υψηλή παραγωγή της Κίνας , επειδή το μεγαλύτερο μέρος της βενζίνης και του ντίζελ που παράγουν τα εγχώρια διυλιστήρια καταναλώνεται τοπικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά το γεγονός ότι η ασιατική χώρα είναι η μεγαλύτερη αγορά ηλεκτρικών οχημάτων στον κόσμο, δεν παύει να αποτελεί και μια αχανή αγορά για οχήματα με συμβατικούς κινητήρες εσωτερικής καύσης. Και η ζήτηση καυσίμων ολοένα και αυξάνεται.
Ο συνδυασμός συντηρεί τον πληθωρισμό και ο πληθωρισμός φέρνει χαμηλότερη κατανάλωση. Η ύφεση παραμένει ο Νο 1 κίνδυνος, παγκοσμίως.