για την οικονομία πολιτικές που χαράσσονται ερήμην των πολιτών, δήθεν για την προστασία από την Κλιματική Αλλαγή. Πιο συγκεκριμένα, το Κίνημα Αγρότης-Πολίτης (ΒΒΒ) ειδικότερα κατέστη το μεγαλύτερο κόμμα στην Γερουσία με 20% των ψήφων και 15 έδρες έχοντας 5 επιπλέον έδρες σε σύγκριση με το κυβερνών κόμμα του πρωθυπουργού Μάρκ Ρούτε. Ο οποίος, ωστόσο, εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι ηγείται τετρακομματικού συνασπισμού εξουσίας που αθροίζει 24 έδρες στην Γερουσία, οκτώ λιγότερες από την προηγούμενη φορά
Είναι εμφανές πλέον ότι η ισχύς του ανωτέρω συνασπισμού κλονίζεται σοβαρά και, άρα, θα δυσκολευτεί πολύ να περάσει το νομικό πλαίσιο για την συρρίκνωση της αγροτικής δραστηριότητας της χώρας και των εκπομπών του αζώτου - στο πλαίσιο των παράλογων στόχων που έχουν τεθεί από τη ΕΕ για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 45% μέχρι το 2030 - που αποτέλεσε και το αρχικό έναυσμα για την ίδρυση του Κινήματος Αγρότης-Πολίτης.
Ακόμα πιο εμφατική επικράτηση κατέγραψε το εν λόγω Κίνημα στα επαρχιακά συμβούλια, αφού από τις 532 έδρες συνολικά απέσπασε 138 και έτσι υπερτερεί σε όλες τις επαρχίες της χώρας. Χαρακτηριστικά το κόμμα του Μάρκ Ρούττε απέσπασε μόλις 63 έδρες, συνεπώς 17 λιγότερες από όσες είχε τέσσερα χρόνια πριν. Βασική εκλογική βάση του Κινήματος Αγρότης-Πολίτης είναι οι άνθρωποι που καλλιεργούν την γη και οι οικογένειές τους που εσχάτως αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα, απόρροια της λεγόμενης φιλο-περιβαλλοντικής πολιτικής της ολλανδικής κυβέρνησης.
Βάσει της ακολουθούμενης πολιτικής θα πρέπει να μειωθούν οι εκπομπές αζώτου κατά 50% ως το 2030 «ενοχοποιώντας» τα λιπάσματα και την κοπριά για τις εκπομπές και συνεπακόλουθα οδηγώντας στην μείωση του αριθμού των ζώων και των αγροκτημάτων και πλήττοντας καίρια την αγροτική παραγωγή.
Κι ενώ η Ολλανδία είναι μια άκρως παραγωγική χώρα με σημαντική αγροτική παράδοση - και που, παρά τον μικρό της σχετικά πληθυσμό των 18 εκατομμυρίων, είναι ο δεύτερος εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων μετά τις ΗΠΑ- η πολιτική της κυβέρνησης Ρούττε έπληξε αυτήν ακριβώς την παράδοση και κουλτούρα όταν έθεσε ως προμετωπίδα της πολιτικής του την μείωση των εκπομπών. Το ολλανδικό φιλότιμο εθίγη, όμως από τις πολιτικές Ρούττε και τα αγροτικά τρακτέρ δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους στους δρόμους της χώρας, ξαφνιάζοντας τους φιλήσυχους Ολλανδούς.
«Μερικές φορές δεν αισθανόμαστε ευπρόσδεκτοι στην χώρα μας», ήταν η επωδός στις διαμαρτυρίες τους.
Οι Ολλανδοί αγρότες κάνουν λόγο για άδικη στοχοποίηση εκ μέρους του πολιτικού συστήματος, καθώς δεν έχουν ληφθεί, όπως σημειώνουν, αντίστοιχα μέτρα για άλλους τομείς της οικονομίας όπως οι κατασκευές, η βιομηχανία και οι μεταφορές. Το άζωτο έχει εξελιχθεί σε ένα είδος «δόγματος» που υπαγορεύεται από την Χάγη, αναφέρουν επί λέξει οι διαμαρτυρόμενοι καλλιεργητές της γης. Τώρα, μετά την εκλογική του νίκη, το κόμμα των αγροτών θα μπορέσει να αναζητήσει συμμαχίες εντός της Γερουσίας με απώτερο στόχο να μπλοκάρει την νομοθεσία για το άζωτο και γενικότερα να ελέγξει την φιλοπεριβαλλοντική πολιτική του κυβερνώντος συνασπισμού, που, όμως, βλάπτει τα συμφέροντα των αγροτών. Ένας στόχος, που σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, δεν είναι ανέφικτος δεδομένης της παρατηρούμενης τελευταία, μεγάλης στροφής της Ολλανδική κοινής γνώμης κατά της πολιτικής ορθότητας που πρέσβευε μέχρι τώρα η «αλάνθαστη» πολιτική για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής.
Το κόμμα-έκπληξη της ολλανδικής πολιτικής σκηνής, πέραν της υιοθετήσεως των αγροτικών αιτημάτων, επεκτείνει την δράση του στο σύνολο της χώρας, με μια πλατφόρμα που αντιπροσωπεύει την παραδοσιακή συντηρητική ολλανδική κοινωνία και ηθικές αξίες και με θέσεις κατά της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και της μουσουλμανικής μπούρκας.
Πάνω απ’ όλα, η ανάδειξη του Ολλανδικού κινήματος των αγροτών και διεμβολισμού του πολιτικού συστήματος της χώρας δείχνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την μεγάλη δυσαρέσκεια που έχει αρχίσει να επικρατεί πλέον σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τον «κλιματικό» δογματισμό των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες, προκειμένου να κερδίσουν πόντους στις Βρυξέλλες, αισθάνονται υποχρεωμένες να υποβάλλουν και να ανανεώνουν τα φιλοπεριβαλλοντικά τους διαπιστευτήρια προωθώντας παράλογες και αναντίστοιχες με τα συμφέροντα των πολιτών τους πολιτικές (λ. χ. η πρόωρη απολιγνιτοποίηση που επεδίωξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη αμέσως μόλις εκλέχθηκε για να την πάρει πίσω 3 χρόνια αργότερα όταν η χώρα κινδύνευσε να «μείνει» από ηλεκτρική ενέργεια)
Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Ολλανδία κάθε άλλο παρά μεμονωμένες μπορούν να θεωρηθούν εάν παρατηρήσουμε τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, με άξονα αναφοράς την Ιταλία, όπου οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν να συνεχίζεται η άνοδος του αντισυστημικού κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τζώρτζια Μελόνι. Η μεγάλη αμφισβήτηση της «ενεργειακής μετάβασης» και των συνδεδεμένων με αυτή ανέφικτων πολιτικών έχει ξεκινήσει και είναι θέμα χρόνου η κατάρρευση του αφηγήματος της Κλιματικής Αλλαγής και η επιδίωξη πλέον ρεαλιστικών στόχων που θα σέβονται την οικονομία, την απασχόληση και τους πολίτες.