να σπιλώσει τον ΚΜ, ενώπιον της Ελληνικής κοινής γνώμης. Αλλά μετά 4 μήνες , ποίος θα θυμάται την πρόταση δυσπιστίας του άρθρου 84 του ισχύοντος συντάγματος. Πολύ νερό θα έχει κυλίσει κάτω από το γεφύρι και νέα πρόταση μομφής θα είναι ανεπίτρεπτη κατά την παράγραφο 2 του άρθρου .
Επί της ουσίας τώρα: Ο φάκελος του κ.Χρίστου Ράμμου για τις επισυνδέσεις δεν κατηγορεί τον κ. Μητσοτάκη ότι ακροάτο τα μέλη της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων και τινές δευτεροκλασάτους υπουργούς αλλ’ ότι η ΕΥΠ τους παρακολουθούσε τα τηλέφωνα.
Δεν το εγνώριζε ο ΚΜ; Λάθος! Στο πρωθυπουργικό πολίτευμα , όπως αυτό που κατήντησε η κοινο-βολευτική δημο-ακρατία, ο πρωθυπουργός είναι υπεύθυνος για την κυβέρνηση κι όχι για τις δημόσιες υπηρεσίες που με υπερβάλλοντα ζήλον προσπαθούν να φανούν χρήσιμες στον προκαθήμενο της. Εάν πάλι ο ΚΜ εγνώριζε την «επισύνδεση» καλώς έκαμε εις μίαν χώρα που δεν εμπιστεύσαι ούτε τη μάνα σου κι’ όπου οι πολιτικές αποστασίες, οι κομματικές προδοσίες και τα αλισιβερίσια είναι συνήθη. Εάν λχ. ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, πρωθυπουργός το 1967, παρακολουθούσε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο της ΚΥΠ, σήμερα η Κύπρος θα ήταν ελεύθερη, η Μακεδονία με όνομα ανήκον μόνο στην Έλλαδα και ο κ. Τσίπρας ίσως να ήταν ταχυδρομικός υπάλληλος κι όχι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Το σύνταγμα όμως πάσχει κι είναι ατελές: ότι ενώ προβλέπει πρόταση μομφής κατά της κυβερνήσεως δεν προνοεί την απόσυρση της εμπιστοσύνης της Βουλής στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως θεσμού του πολιτεύματος. Διότι τότε θα μπορούσε η Βουλή να ζητήσει την αντικατάσταση του κ. Τσίπρα με κάποιον άλλον, εξ αιτίας όσων έχει διαπράξει εις βάρος του Ελληνικού λαού, εν οίς την ματαιώση του ΟΧΙ στα μνημόνια του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ στο δημοψήφισμα του 2015, την ανθρωποθυσία στο Μάτι το 2017, την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς το 2018, την συκοφαντία της «μικρής Μαρίας» εφέτος και τον χρηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ από τον Καλογρίτσα.
Το κυριώτερο: Θα ασχολούμεθα σήμερα με το ταξίδι του Έλληνος πρωθυπουργού στην Ιαπωνία, την τρίτη οικονομία του κόσμου και όχι με αηδίες του πολιτικού υποκόσμου, επί τριήμερον. Η χώρα έχει ανάγκη να προχωρήσει. Αρκετά έχει μείνει πίσω.