νέο πλούτο σε μια πολύ μικρή ελίτ. «Τα τελευταία 10 χρόνια, το πλουσιότερο 1% της ανθρωπότητας έχει κατακτήσει περισσότερο από το μισό του νέου παγκόσμιου πλούτου», αναφέρει η ΜΚΟ. Και όπως όλοι γνωρίζουμε όταν ενισχύονται τα άκρα, αποδυναμώνεται η μεσαία τάξη, που είναι η ραχοκοκαλιά της αναπτύξεως ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάς. Αλλά ποιος ασχολείται με αυτά σε ένα κόσμο που τις τελευταίες δεκαετίες κυνηγά μονίμως το κέρδος....
Ποιος θα αντιδράσει; Η Δύση; Που, με μειωμένα αντανακλαστικά, φαίνεται ανήμπορη να συμφωνήσει έστω και στα βασικά. Που δείχνει αδύναμη για πολλοστή φορά να απαντήσει στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών της, οι οποίοι βρίσκονται παγιδευμένοι μεταξύ των επιπτώσεων του πολέμου της Ουκρανίας και της εκρήξεως ιώσεων και παραλλαγών του κορωνοϊου. Η εποχή της παγκοσμιοποιήσεως, όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι οδεύει προς το τέλος της με τις χώρες να στρέφονται στις δικές τους δυνάμεις για να εξεύρουν λύσεις λόγω της παντελούς αδυναμίας χαράξεως κοινής στρατηγικής. Ο εθνικισμός και ο οικονομικός προστατευτισμός κερδίζουν συνεχώς έδαφος έναντι της πολυδιαφημισμένης αλληλεγγύης. Ακόμη και το μέτωπο της φαινομενικής ευρωπαϊκής ενότητας φαίνεται να διασπάται με την σύγκρουση Γερμανίας και Ευρωπαίων εταίρων για τα Leopard. ΕΕ και ΗΠΑ έχουν εισέλθει σε μια περίοδος έντονου ανταγωνισμού για να διασώσουν ότι μπορούν από τις οικονομίες τους απέναντι στις ζοφερές προοπτικές του 2023. Οι ΗΠΑ, με τον νόμο για την μείωση πληθωρισμό, προσπαθούν να δώσουν πλεονέκτημα στην βιομηχανία τους έναντι της ευρωπαϊκής. Και οι Ευρωπαίοι, καθυστερημένα ως είθισται, αναζητούν τρόπους να απαντήσουν πριν είναι πολύ αργά με την στρατηγική Made in Europe, η οποία βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο. Προτάσεις επί προτάσεων, διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων,.αντεγκλήσεις και ουσία καμία. Τα γνωστά, δηλαδή. Ουδεμία έκπληξη από τους Ευρωπαίους που τις περισσότερες φορές στο μόνο που συμφωνούν είναι ότι διαφωνούν.
Την ίδια ώρα, ο απλός κόσμος ζητάει δραστικές λύσεις. Η πρωτοφανής ακρίβεια έχει βγάλει τους Ευρωπαίους πολίτες στους δρόμους, με μια γενικευμένη κοινωνική έκρηξη να βρίσκεται προ των πυλών. Στην Βρεταννία, οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο, με τους πολίτες να είναι σε απόγνωση, αδυνατώντας να διαχειριστούν το εκρηκτικό κοκτέιλ ενεργειακής κρίσης και ακρίβειας. Στην Γαλλία χιλιάδες πολίτες διαδηλώνουν για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Οι ΗΠΑ βυθισμένες στα οικονομικά προβλήματα, αλλά και πιο διχασμένες από ποτέ, προσπαθούν να βρουν τον βηματισμό τους στην παγκόσμια σκακιέρα, στοχοποιώντας και πάλι την Κίνα, που βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με τις οικονομικές επιπτώσεις των παρατεταμένων λοκντάουν. Και στο βάθος η Ρωσία, που ουσιαστικά έχει μάθει τον κόσμο να ζει..χωρίς αυτή. Αλλά και η Ουκρανία που είναι πλέον μια παντελώς κατεστραμμένη χώρα, με αβέβαιο παρόν και μέλλον. Το 2023 βρίσκει τον κόσμο κατακερματισμένο, βυθισμένο στις οικονομικές ανισότητες και την ακρίβεια. Και το μέγα ερώτημα είναι αν υπάρχουν πλέον περιθώρια αυτό να αντιστραφεί, χωρίς να θυσιαστούν μια και δύο γενιές. Οι καιροί ου μενετοί.