Νομίζω δεν χρειάζεται μετάφραση ο παραφρασμένος τίτλος. Σήμερα, οι λαοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναμένουν με αγωνία να δουν αν θα έχουν θετική επίπτωση τα μέτρα που ελήφθησαν, ή πρόκειται να τεθούν σε εφαρμογή προκειμένου να συγκρατηθεί ο ξέφρενος καλπασμός των τιμών της ενέργειας που βαθαίνει την κρίση και εξαλείφει, αργά αλλά σταθερά, τα οφέλη από την ανάκαμψη των ευρωπαϊκών εθνών, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του νέου κορονοϊού. Η αγωνία είναι ειλικρινής και αφορά ολοένα και περισσότερους πολίτες, καθώς είναι φανερό σε όλους πως η Ευρώπη φτωχοποιείται. 

Δυστυχώς, στα θεσμικά προβλήματα και τις νομοθετικές και πολιτικές αγκυλώσεις των Βρυξελλών που διευρύνουν το χάσμα, πρέπει να προστεθεί και ο ιδιότυπος εφησυχασμός και αναποφασιστικότητα ορισμένων κυβερνήσεων, όπως λόγου χάρη η ελληνική, να αναλάβουν πρωτοβουλίες σε επίπεδο στρατηγικά πρακτικών μέτρων στήριξης, πλην των επιδοτήσεων που έχουν ημερομηνία λήξης.  

Για παράδειγμα, η ενεργειακή εξοικονόμηση συνιστά μια υπόσχεση των Βρυξελλών και των εθνικών κυβερνήσεων, ως βασικό ανάχωμα στην εξάπλωση της κρίσης. Στην Ελλάδα αυτό το πλέγμα δράσεων δεν μπορεί να εφαρμοστεί αποτελεσματικά, ή για να το θέσουμε διαφορετικά, μπορεί να εφαρμοστεί «κουτσό», και αυτό επειδή λείπει ένα βασικό εξάρτημα για να τις καταστήσει αποτελεσματικές: η σχεδόν παντελής έλλειψη έξυπνων μετρητών! Το να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι θα επιδοτήσει όσους μειώσουν την κατανάλωση δίχως να διαθέτει τα εργαλεία για να το εφαρμόσει στην πράξη, δεν οδηγεί πουθενά. Ας το σκεφτούμε για λίγο. Δίχως έξυπνο μετρητή στο σπίτι και στην επιχείρηση, δεν θα μπορεί κανείς να γνωρίζει πότε καταναλώνει την περισσότερη ενέργεια ώστε να μπορεί μετά να σχεδιάσει πώς θα την περιορίσει.

*Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο εδώ

Διαβάστε ακόμα