Ακόμα και μέχρι την δεκαετία του '80 η Τουρκία δεν αμφισβητούσε την αρχή αυτή. Εστίαζε την κριτική της στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν διέθετε τα απαραίτητα σωστικά μέσα και ιδίως ελικόπτερα παντός καιρού ικανά να αναλάβουν αποστολές διάσωσης υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, και επέμενε ότι έπρεπε να συνεισφέρει αυτή με δικά της μέσα. Πράγματι εκείνη την εποχή η Ελλάς δεν διέθετε τα κατάλληλα σωστικά μέσα. Όμως, με την πάροδο του χρόνου η χώρα μας, κυρίως μέσω του Λιμενικού Σώματος, έχει εξοπλιστεί πλήρως με πλωτά και εναέρια μέσα και είναι σε θέση να κάνει και τις πλέον δύσκολες αποστολές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιτυχής διάσωση πριν λίγες ημέρες νότια της Ρόδου.
Τώρα η Τουρκία έχει αρχίσει και αμφισβητεί συστηματικά τις περιοχές αρμοδιότητος, υποστηρίζοντας ότι ανήκουν στην "Γαλάζια Πατρίδα", παρεμβαίνοντας στον συντονισμό των επιχειρήσεων κατά τρόπο που δημιουργεί κινδύνους ακόμα και για τα σωστικά συνεργεία. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει καταγγείλει επαρκώς την απαράδεκτη αυτή τακτική της γείτονος.
Σήμερα η Άγκυρα συνδέει το ζήτημα της έρευνας -διάσωσης με τις γενικότερες διεκδικήσεις της στα νησιά μας και στις θαλάσσιες ζώνες. Είναι δε προφανές ότι, όπως συνέβη κατ´ επανάληψη, σκάφη που βυθίζονται ενώ μεταφέρουν μετανάστες αποτελούν μέρος συγκεκριμένου σχεδίου κατά της Ελλάδος. Αν δεν τους διασώσουμε, θα κατηγορηθούμε. Αν τους διασώσουμε, θα πρέπει να τους περιθάλψουμε και να τους φέρουμε εντός της χώρας μας. Φυσικά και τους διασώζουμε, αποδεικνύοντας την ικανότητα των υπηρεσιών μας. Θα πρέπει, όμως, η Τουρκική πονηριά να μην μείνει αναπάντητη. Θα πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε πρωτοβουλία κινήσεων φέρνοντας την Τουρκία σε θέση αμυνόμενου. Διότι, μέχρι στιγμής, αντιμετωπίζουμε τις κατηγορίες της Τουρκίας με μιαν ανεξήγητη παθητικότητα.