Για όσους έσπευσαν να προεξοφλήσουν την κατάρρευση της Ρωσικής παραγωγής και εξαγωγών πετρελαίου μετά την επιβολή των γνωστών Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών κυρώσεων, σήμερα αισίως στον 7ο κύκλο τους, τα στοιχεία που μόλις δημοσιοποιήθηκαν από την Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας (ΙΕΑ) μέσα από το μηναίο της δελτίο, αποτελούν έκπληξη πρώτου μεγέθους. Και αυτό γιατί όπως μας πληροφορεί ο ΙΕΑ η συνολική παραγωγή Ρωσικού πετρελαίου- περιλαμβάνει αργό, συμπυκνώματα και υγρά κατάλοιπα, NGL’s- τον μήνα Ιούλιο ήταν μόλις 310,000 βαρ/ημέρα χαμηλότερη

από τα προ πολέμου επίπεδα,  έχοντας διαμορφωθεί στα 11.07 εκατ. βαρ/ημέρα. Δηλαδή αντιστοιχεί σε μια μείωση μόνο κατά 3.0%.

Για να αντιληφθούμε την σημασία της Ρωσικής παραγωγής θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με τον ΙΕΑ, αυτή βάσει στοιχείων του Α εξαμήνου διαμορφώνεται στα 98.91 εκατ. βαρ/ημέρα, και άρα η παραγωγή Ρωσικού πετρελαίου αντιστοιχεί στο 11.19% της παγκόσμιας παραγωγής. Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι, σε αντίθεση με την παραγωγή των ΗΠΑ, το μεγαλύτερο μέρος της Ρωσικής (άνω του 70%) εξάγεται, τότε εύκολα συμπεραίνει κάποιος την κομβική σημασία της στο διεθνές ισοζύγιο παραγωγής-ζήτησης.

Όμως το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο της έκθεσης του ΙΕΑ είναι η πληροφορία ότι ενώ μειώθηκαν οι Ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου και προϊόντων προς τις δυτικές αγορές ( ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία ,Κορέα) κατά 2.1 εκατ. βαρ/ημέρα μετά την επιβολή των κυρώσεων, οι συνολικές εξαγωγές ήσαν μειωμένες μόνο κατά 580,000 βαρ./ημέρα. Το οποίο σημαίνει ότι μέσα στους τελευταίους 5 μήνες οι Ρωσικές πετρελαϊκές κατάφεραν να διευρύνουν και να επανακαθορίσουν (reroute) τους εξαγωγικούς τους προορισμούς, έτσι που να έχουν αυξήσει τις πωλήσεις τους προς την Κίνα, Ινδία, Αφρική, Λατινική Αμερική και Μέση Ανατολή.

Η επιτυχία της Ρωσικής εξαγωγικής επανατοποθέτησης φαίνεται εξ άλλου και από τα σημαντικά έσοδα που έχει αποκομίσει η Μόσχα με αυτά να εκτιμώνται στα $ 19 δισεκ τον Ιούλιο και $ 21 δισεκ τον Ιούνιο. Σύμφωνα δε με πρόσφατη ανάλυση του Bloomberg αυτά εκτιμώνται ότι είναι αυξημένα κατά μέσο όρο 50% σε σχέση με πέρυσι την ίδια περίοδο. Σε αυτό βοηθάει βέβαια η σημαντική άνοδος των διεθνών τιμών του αργού που έχουν ανατιμηθεί σχεδόν κατά 40% το τελευταίο 12μηνο. Έτσι παρά τις σημαντικές εκπτώσεις που υποχρεώθηκαν να προσφέρουν οι Ρωσικές πετρελαϊκές σε πελάτες τους σε Κίνα-Ινδία προκειμένου να εξασφαλίσουν φορτία, κατάφεραν βοηθούντων και των τιμών να εισπράξουν πολλά περισσότερα χρήματα.

Οι ανωτέρω θετικές εξελίξεις σε ότι αφορά την Ρωσική παραγωγή πετρελαίου υποχρέωσε τον ΙΕΑ να επικαιροποιήσει πλήρως τις προβλέψεις του έχοντας αφαιρέσει από τους πίνακες του προβλεπόμενη μείωση (shut in) της παραγωγής κατά 3,0 εκατ. βαρ/ημέρα τους επόμενους μήνες λόγω των Ευρωπαϊκών κυρώσεων, που τίθενται σε πλήρη εφαρμογή τον Φεβρουάριο 2023 και προβλέπουν μηδενισμό της δια θαλάσσης μεταφοράς Ρωσικού πετρελαίου στις χώρες της ΕΕ. Αντί μείωσης ο ΙΕΑ προβλέπει τώρα αύξηση της Ρωσικής παραγωγής κατά 500,000 βαρ./ημέρα το 2022 και κατά 800,000 το 2023.

Οι αναθεωρημένες αυτές εκτιμήσεις του ΙΕΑ έχουν τη αφετηρία τους σε δύο σημαντικές εξελίξεις. Πρώτον, στην πρόβλεψη για αυξημένη παγκόσμια παραγωγή το 2022 κατά + 380,000 βαρ./ημέρα συνέπεια υψηλότερης ζήτησης, παρά τους φόβους για οικονομική ύφεση στις προηγμένες οικονομίες του Ο.Ο.Σ.Α. Οι λόγοι πίσω από τις προβλέψεις για αυξημένη ζήτηση αργού έχει να κάνει με την επιπλέον ζήτηση για πετρέλαιο που έχει ήδη αρχίσει να δημιουργείται, κυρίως στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της προσπάθειας για αντικατάσταση του αερίου με ντίζελ.

Δεύτερον, στην απόφαση των ΗΠΑ και ΕΕ να μην προχωρήσουν στην επιβολή επιπλέον κυρώσεων στις μεταφορές Ρωσικού πετρελαίου - μέσω της απαγόρευσης ναυτασφάλισης από τους Lloyds και άλλους ασφαλιστικούς οίκους - φοβούμενοι ότι με αυτό τον τρόπο θα οδηγούντο οι τιμές σε δυσθεώρητα ύψη. Με αυτή την απόφαση να αποτελεί μια έμμεση, πλην σαφή, ομολογία της αποτυχίας των παρόντων κυρώσεων κατά της Ρωσίας.

Τώρα, αντί επιπλέον κυρώσεων οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να εισάγουν ένα μηχανισμό για προσδιορισμό μεγίστης τιμής ( price cap) στις πωλήσεις Ρωσικού πετρελαίου σε μια απέλπιδα προσπάθεια της Δύσης να πλήξει τις Ρωσικές εξαγωγές καυσίμων. Ένα εγχείρημα που οι περισσότεροι παράγοντες της αγοράς πετρελαίου θεωρούν ανέφικτο και καταδικασμένο σε παταγώδη αποτυχία εάν ποτέ ανακοινωθεί.