Ως γνωστό, το μεγάλο σχέδιο της ΕΕ είναι να καταργήσει σταδιακά την ενεργειακή εξάρτιση από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον άνθρακα από τη Ρωσσία και να καταστήσει την Ευρώπη την πρώτη κλιματικά ουδέτερη ήπειρο (and so what?). Επί του παρόντος, περίπου το 40% του φυσικού αερίου που εισάγει η ΕΕ προέρχεται από τη Ρωσσία. Η σταδιακή εξάλειψη αυτής της εξαρτήσεως έως το 2027 είναι ο φιλόδοξος στόχος του σχεδίου REPowerEU, που όμως επιφέρει ήδη σοβαρούς κλυδωνισμούς στην οικονομία της Ευρωζώνης, όπου ο πληθωρισμός τρέχει πλέον στο πρωτοφανές επίπεδο του 10% .
Από τη μία πλευρά η προσπάθεια της Ευρώπης να πάψει να εξαρτάται από το φυσικό αέριο επιταχύνει τη μετάβασή της στην καθαρή ενέργεια αλλά, παράλληλα, υψώνει σοφαρά εμπόδια, καθώς δημιουργεί νέες ανάγκες με οπισθοδρόμηση ή «ενδιάμεση» στροφή προς τα ορυκτά καύσιμα, που πρέπει να καταργήσει σταδιακά, για να μείνει στη Συμφωνία του Παρισιού για συγκράτηση της αυξήσεως της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη στον 1,5ο C. ‘Έτσι τα ερωτήματα για το αν, τελικά, η Ευρώπη μπορεί να παραμείνει πιστή στις δεσμεύσεις που ορίζει η Πράσινη Συμφωνία, είναι πολλά, ενώ η εμμονή στις πράσινες πολιτικές οδηγούν μοιραία σε οικονομικό αδιέξοδο.
Στο καλό σενάριο η Ευρώπη κάνει βήματα πίσω, για να επιταχύνει και να κάνει το άλμα μπροστά λίγο αργότερα, συναντώντας τους κλιματικούς στόχους της. Διεθνείς αναλυτές εκφράζουν, ωστόσο, ανησυχίες, καθώς υπάρχει ο φόβος ότι ορισμένες χώρες θα εστιάσουν στη βραχυπρόθεσμη διαχείριση της κρίσεως, παραμελώντας μακροπρόθεσμες πολιτικές για τον περιορισμό της εξαρτήσεώς τους από τα ορυκτά καύσιμα. Αυτές οι ανησυχίες φαίνεται να επιβεβαιώνονται από το Βερολίνο.
Η Γερμανία πιέζει για να αλλάξουν οι κανόνες και να ανακληθεί η δέσμευσις που θα σταματούσε τη χρηματοδότηση έργων ορυκτών καυσίμων μέχρι το τέλος του έτους, κάτι που θα ήταν μία σημαντική οπισθοχώρησις της υιοθετούμενης πολιτικής για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, καθώς ο πόλεμος της Ρωσσίας στην Ουκρανία ανατρέπει την πρόσβαση σε ενεργειακές προμήθειες και η Μόσχα παίζει κυριολεκτικά την Ευρώπη στο ταψί κάνοντάς τη να χορεύει στο ρυθμό της, καθώς αυξομειώνει την προμήθεια αερίου και πετρελαίου. Η γερμανική κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει ότι οι κινήσεις της Ρωσσίας ενέχουν τον κίνδυνο μιας καταρρεύσεως στις ενεργειακές αγορές, αντίστοιχο με εκείνο της Lehman Brothers, με την μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης να κινδυνεύει να μείνει με άδειες αποθήκες φυσικού αερίου τον χειμώνα, οδηγώντας σε ευρείες περικοπές στην ηλεκτροδότηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Η Γερμανία έχει αντιδράσει στις περικοπές αερίου από τη Ρωσσία με την επαναλειτουργία μονάδων άνθρακα και την παροχή χρηματοδοτήσεως για την εξασφάλιση του εφοδιασμού με φυσικό αέριο, ενώ συνεχίζει τα σχέδια για την σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας. Η Παγκόσμια Ένωση Πυρηνικής Ενέργειας προτρέπει την G7 να ενισχύσει την πρόσβαση στις πυρηνικές τεχνολογίες, ενώ η Ιταλία δήλωσε ότι θα προχωρήσει στην ενεργοποίηση ενεργειακού σχεδίου έκτακτης ανάγκης αν χρειασθεί. Οποιαδήποτε τέτοια κίνησις θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην ενίσχυση της παραγωγής άνθρακα.
Την στιγμή που οι υδρογονάνθρακες και ο άνθρακας εξακολουθούν να καλύπτουν το 82.3% της παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης -ένα ποσοστό που έχει ελάχιστα διαφοροποιηθεί τα τελευταία 50 χρόνια- και τις ΑΠΕ να συμμετέχουν μόνο κατά 6.7% στο διεθνές ενεργειακό ισοζύγιο ( όπως μας πληροφορεί η πρόσφατα εκδοθείσα ετήσια Έκθεση της ΒΡ) είναι απορίας άξιο πως η Κομισιόν φιλοδοξεί να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση μέσα στα επόμενα 10 με 15 χρόνια προωθώντας αποκλειστικά και μόνο τις ΑΠΕ και το υδρογόνο και αποκλείοντας την παραγωγή εγχώριων (δηλ Ευρωπαϊκών) κοιτασμάτων φυσικού αερίου .
Παρά την σφοδρή ενεργειακή κρίση που έχει ενσκύψει και έχει εκτοξεύσει όλες τις τιμές των καυσίμων σε πρωτόγνωρα επίπεδα ταλαιπωρώντας εκατομμύρια καταναλωτών σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ,την ηγεσία της ΕΕ την απασχολεί ακόμα η Κλιματική Αλλαγή και η συμμόρφωση προς τους υπέρ φιλόδοξους στόχους μείωσης των εκπομπών προκειμένου να «σωθεί» ο πλανήτης από «βέβαιη» κλιματική καταστροφή. Ενώ το μόνο βέβαιο είναι ότι με την ακολουθημένη σήμερα στρεβλή ενεργειακή και οικονομική πολιτική της ΕΕ οδηγούμεθα πολύ πρόωρα στην απόλυτη ενεργειακή φτώχεια και σε μια μεγαλειώδη οικονομική καταστροφή, που δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτή του 2008.