Ας ξεκινήσουμε από το Ευρωπαϊκό Green Deal και την ελληνική του εκδοχή που εκδηλώνεται μέσα από μια υπερπληθώρα ενδιαφέροντος για νέα έργα ΑΠΕ με τις κατατεθείσες μέχρι σήμερα αιτήσεις στην ΡΑΕ να έχουν φθάσει τα 55 GW, κυρίως για φωτοβολταϊκά και αιολικά έργα, όταν βάσει του ΕΣΕΚ απαιτούνται μόνο 11 GW νέας ισχύος για να φθάσουμε τον στόχο των 19 GW μέχρι το 2030. Η ίδια υπερπροσφορά παρατηρείται και για συστήματα αποθήκευσης όπου έχουν κατατεθεί αιτήσεις στην ΡΑΕ για 7 GW για το δίκτυο (6GW) και για τα νησιά (1GW), την στιγμή που δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα MW σε λειτουργία - με παράγοντες της αγοράς να εκτιμούν ότι το 60% των κατατεθειμένων αιτήσεων να είναι πλασματικές.
Κάποιοι είδαν φως και μπήκαν! Καταθέτοντας ανέξοδα χιλιάδες προτάσεις αποβλέποντας σε κέρδη μεταπώλησης και δημιουργώντας για μια ακόμα φορά την κλασική φούσκα. Και τώρα εκ των υστέρων το ΥΠΕΝ ψάχνει για εργαλεία, κοινώς «κόφτες», ώστε να φύγουν από την μέση οι «αεριτζήδες» επενδυτές ώστε να προχωρήσουν οι μεγάλες και σοβαρές επενδύσεις. Μόνο που η κυβέρνηση φαίνεται και πάλι να έχει χάσει την μπάλα, με ορισμένους σοβαρούς (με έργα άνω των 300 MW) και μάλλον «ριγμένους» επενδυτές να έχουν διαμηνύσει ότι θα αποχωρήσουν από την Ελλάδα αφού το ΥΠΕΝ αδυνατεί να προχωρήσει αδειοδοτικά και τιμολογιακά τα έργα τους.
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στο υδρογόνο, το νέο ενεργειακό τοτέμ του ευρωπαϊκού ενεργειακού κατεστημένου, όπου και πάλι παρατηρείται πληθώρα έργων χωρίς να υπάρχει εθνικός σχεδιασμός αλλά ούτε μια εγκατεστημένη μονάδα παραγωγής, πέρα από τα διυλιστήρια που εδώ και χρόνια παράγουν υδρογόνο για βιομηχανικές χρήσεις.( προσοχή όμως! δεν πρέπει να τα αναφέρουμε αφού δεν εντάσσονται στο «πράσινο οικοσύστημα»...) Και ας μην μιλήσουμε για το φυσικό αέριο όπου ΔΕΣΦΑ, Gastrade και Motoroil έχουν σε εξέλιξη έργα υποδομής 1,2 δισεκ. ευρώ την τρέχουσα δεκαετία, αλλά με το φ. αέριο να ευρίσκεται εκτός εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού και την ΕΕ να το θεωρεί «εχθρικό» καύσιμο, η κυβέρνηση το αντιμετωπίζει ως αποπαίδι. Διαφορετικά, πώς να εξηγήσουμε την ακατανόητη και απαράδεκτη από πλευράς στρατηγικής θέση της κυβέρνησης που έχει τοποθετηθεί τελείως αρνητικά στην προοπτική ανάπτυξης των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ιδίως του φυσικού αερίου;
Καθώς δημοσιοποιούνται τα σχέδια της κυβέρνησης για το περίφημο «Σχέδιο Ανάκαμψης» και τον πακτωλό χρημάτων που πρόκειται να εισρεύσει στην χώρα τα επόμενα 3-4 χρόνια, όπου από τα 30,5 δισεκ. ευρώ περίπου τα 10 δισεκ. πρόκειται να κατευθυνθούν σε πράσινα έργα, κορυφώνεται το «επενδυτικό»ενδιαφέρον με την κατάθεση μικρών και μεγάλων έργων παντός είδους και προσανατολισμού. Σωστό πανδαιμόνιο !
Πλην όμως απουσιάζει ο στρατηγικός σχεδιασμός στην ενέργεια και το όραμα για το νέο περιβάλλον που θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να καταστήσει την χώρα πραγματικό μπροστάρη, και όχι ουραγό και καταναλωτή που είναι σήμερα.
Έτσι, παρά την εξασφάλιση άνετης χρηματοδότησης και το μεγάλο ενδιαφέρον που ομολογουμένως υπάρχει για έργα κινδυνεύουμε - δυστυχώς είναι σχεδόν σίγουρο- ότι θα αυξήσουμε για μια ακόμα φορά τις χωρίς φρένο εισαγωγές χωρίς την παραμικρή δυνατότητα ανάπτυξης δικής μας τεχνολογίας και προϊόντων και χωρίς την απαραίτητη ενίσχυση της έρευνας σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Γιατί δεν είδαμε πουθενά στο περιβόητο σχέδιο ανάκαμψης να αναφέρεται η λέξη «έρευνα» και η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγικής διαδικασίας. Ακόμα μια χαμένη ευκαιρία για την χώρα και πεδίο δόξας λαμπρό για κάθε αεριτζή…