εκτενώς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Κωνσταντίνο Σκρέκα, ο οποίος επεσήμανε την ανάγκη να επιτευχθούν οι στόχοι της ενεργειακής μετάβασης.
Βασικό εργαλείο είναι η αύξηση της συμμετοχής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα. Σύμφωνα με σχετικό δελτίο τύπου του συνδέσμου: «εκτενή συζήτηση έγινε για την βελτίωση των συνθηκών προτεραιότητας στο δίκτυο και την εξασφάλιση ηλεκτρικού χώρου, καθώς τα ΜΥΗΕ(μικρά υδροηλεκτρικά έργα), υπόκεινται επιπλέον των λοιπών προβλημάτων αδειοδότησης και σε όλα τα λοιπά προβλήματα που έχουν εγερθεί κατά όλων των ΑΠΕ, λόγω του τεράστιου πλήθους των αιτήσεων που έχουν κατατεθεί στη ΡΑΕ στους κύκλους Δεκεμβρίου 2020 και Φεβρουαρίου 2021 αν και κατέχουν ποσοστό συμμετοχής μόλις 0,3% στο συνολικό όγκο αιτήσεων που έχει κατατεθεί».
Σύμφωνα με πληροφορίες, σε σχέση με το θέμα των αιτήσεων το υπουργείο έχει κάποιες σκέψεις που θα τις αποτυπώσει σε νομοθετήματα το επόμενο χρονικό διάστημα, ενώ σε ό,τι αφορά τον κορεσμό των δικτύων υπάρχουν σκέψεις για να κατανεμηθεί πιο ορθολογικά ο υφιστάμενος χώρος στις αιτήσεις που μπορούν να προχωρήσουν. Να σημειωθεί πως ένα μοντέλο που εξετάζεται για τα μη ώριμα έργα των οποίων οι αδειοδοτήσεις είναι χρονοβόρες προβλέπει να επωμίζεται ο ΔΕΔΔΗΕ το χρηματοοικονομικό κόστος του δικτύου που δεν μπορεί να υλοποιήσει ένας επενδυτής και αυτό να καλύπτεται από τον επόμενο στη σειρά και φυσικά όταν καταστεί «ώριμο» το έργο ο πρώτος να αρχίσει να συνεισφέρει.
Παράλληλα, ο κλάδος περιμένει να δει τα αποτελέσματα του πρόσφατου νόμου για τις ΑΠΕ σε σχέση με την επίλυση των προβλημάτων στο κομμάτι της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Εξάλλου, ο κλάδος περιμένει με ενδιαφέρον την επόμενη νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου προς την κατεύθυνση επίλυσης ζητημάτων που αφορούν την αδειοδοτική διαδικασία.
Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί τέλος το γεγονός πως ενώ μικρά έργα άλλων τεχνολογιών μπορούν να καταθέτουν ομαδοποιημένα αιτήματα στον ΑΔΜΗΕ στην περίπτωση των μικρών υδροηλεκτρικών το μοντέλο αυτό δεν έχει προχωρήσει. Για να λειτουργούσε, όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς, θα έπρεπε να είναι κοντά το ένα έργο με το άλλο, όπως συμβαίνει δηλαδή με τα φωτοβολταϊκά που είναι σε κάμπους και μπορεί να δημιουργηθεί ένα δίκτυο, χωρίς μεγάλο κόστος. Τα μικρά υδροηλεκτρικά είναι σε βουνά ως επι το πλείστον και απέχουν το ένα με το άλλο, οπότε είναι δύσκολο να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο. Επίσης, αποθαρρυντικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι έχουν μεγαλύτερη χρονική αδειοδότηση, σε σύγκριση με άλλες τεχνολογίες (π.χ. φωτοβολταϊκά) και έτσι δεν μπορούν να ταυτιστούν οι επιχειρηματικοί κύκλοι.