Εξοπλισμοί: Δύο Παραδοχές και Mία Αναγκαιότητα

Εξοπλισμοί: Δύο Παραδοχές και Mία Αναγκαιότητα
Του Βασίλη Νέδου*
Παρ, 20 Νοεμβρίου 2020 - 10:33

Τους τελευταίους μήνες έχει ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων σε εξοπλισμούς και έμψυχο δυναμικό, προκειμένου να αναστραφεί μια πορεία που, αν συνεχιστεί, θα τις οδηγήσει σε απαξίωση. Αφορά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για την προμήθεια μαχητικών Ραφάλ, την εισήγηση του Ανώτατου 

Ναυτικού Συμβουλίου για προώθηση ενός προγράμματος-πλαισίου για την αγορά τεσσάρων φρεγατών, την αναβάθμιση των ΜΕΚΟ και την εξεύρεση μιας λύσης για τα ναυπηγεία. Παράλληλα, γίνονται τα επιβεβλημένα βήματα για την προώθηση της προμήθειας F-35, αλλά και αναβάθμισης του υφιστάμενου στόλου F-16 και συντήρησης των Μιράζ-2000. Οι συζητήσεις, οι προτάσεις, οι απόψεις είναι ανεξάντλητες. Ποιο είναι το σωστό πλοίο, το σωστό αεροπλάνο, το σωστό σύστημα; Ευτυχώς υπάρχουν τα εξειδικευμένα στελέχη του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού που γνωρίζουν πολύ καλά τι τους είναι απαραίτητο και λειτουργικό και τι όχι. Η άποψη των υπολοίπων είναι, μάλλον, περιττή.

Υπάρχουν ωστόσο δύο παραδοχές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, οι οικονομικές δυνατότητες του προϋπολογισμού. Μόλις χθες έγινε γνωστό ότι το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού στο δεκάμηνο του 2020 ξεπερνάει τα 9 δισ. ευρώ. Παρά το γεγονός ότι για τα δημοσιονομικά έτη 2020 και 2021 έχει προβλεφθεί προϋπολογισμός για το υπουργείο Εθνικής Αμυνας περί τα 5 δισ. ευρώ, είναι απολύτως σαφές ότι υφίστανται περιορισμοί και είναι δεδομένο πως θα ασκηθούν πιέσεις που, από κάποιες απόψεις, δεν είναι παράλογες. Δεύτερον, η μεταφορά τεχνογνωσίας. Δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν προμήθειες αυτού του ύψους και η Ελλάδα να μην επωφεληθεί με τεχνογνωσία. Η Τουρκία κατόρθωσε να φτιάξει βιομηχανία εγχώριας κατασκευής UAV, εκμεταλλευόμενη ακόμα και… ευρωπαϊκά κονδύλια. Επίσης, σε αντίθεση με την Ελλάδα, στις διαπραγματεύσεις της με τους Γερμανούς για τη ναυπήγηση των υποβρυχίων 214 έθεσε όρο (και τον πέτυχε) τη μεταφορά και της σχετικής τεχνογνωσίας. Για να υπάρξει όμως μεταφορά τεχνογνωσίας, πρέπει η Ελλάδα να έχει τις απαραίτητες υποδομές. Δηλαδή μια λειτουργική ΕΑΒ και ναυπηγεία.

Η μία ανάγκη είναι προφανής. Παρά τις αδιαμφισβήτητες οικονομικές δυσκολίες, η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων σε εξοπλισμούς και έμψυχο δυναμικό είναι μονόδρομος. Η Ανατολική Μεσόγειος δεν διανύει περιόδους περιφερειακής αναδόμησης του συστήματος ασφαλείας, αλλά βρίσκεται στο επίκεντρο μιας αλλαγής παραδείγματος. Κράτη χωρίς τη δυνατότητα αποτροπής, αλλά και υπεράσπισης των συμφερόντων τους, δεν νοούνται. 

 

*(Από την Καθημερινή)