Η Τρίτη ομάδα προτάσεων, η μακροπρόθεσμη της ενδιάμεσης εκθέσεως Πισσαρίδη (ΕΕΠ), ασχολείται με την δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για την αύξηση του παγίου κεφαλαίου της χώρας, δηλ. τις ιδιωτικές επενδύσεις. Ως μέσου βεβαίως επιτεύξεως πλήρους απασχολήσεως αλλ’ ανταγωνιστικής διεθνώς οικονομίας και όχι δια της προσλήψεως ανέργων στο δημόσιον. Εκκινώντας από την εποπτεία

 

του χρηματοπιστωτικού συστήματος (του ανυπάρκτου Τραπεζικού κεφαλαίου), 

περνώντας μέσα από την διοικητική μεταρρύθμιση, με αύξηση της θητείας των ΔΥ και κινητικότητος των  στις ανώτερες θέσεις της δημοσιοϋπαλλήλιας (που θα συναντήσει την πείσμονα αντίσταση της ΑΔΕΔΥ η οποία εναντιούται σε κάθε μορφή αξιολόγησης των ΔΥ) και φθάνοντας στην απονομή της δικαιοσύνης και την ποιότητα της εκπαίδευσης, η επιτροπή Πισσαρίδη θέτει τον δάκτυλον επί των τύπον των ήλων του πελατειακού κράτους. Συγχέει όμως μέτρα με επιδιώξεις και στόχους με ευσεβείς πόθους, υποτιμώντας την αριστερή αντίδραση στην τελευταία σοσιαλιστική χώρα παγκοσμίως μετά την Βόρειο Κορέα.

  • Πώς να διασφαλισθεί η «ανεξαρτησία της δικαιοσύνης» όταν ο πρωθυπουργός διορίζει τους  προέδρους των τριών ανωτάτων δικαστηρίων του Αρείου Πάγου , Συμβουλίου της Επικρατείας και Ελεγκτικού Συνεδρίου αντί εκλογής των υπό του σώματος των ανωτέρων δικαστών;
  • Πώς να γίνονται αξιοκρατικές προσλήψεις στο Δημόσιο όταν τις θέσεις-κλειδιά κατέχουν οι …μετακλητοί ευνοούμενοι της εκάστοτε της κυβερνήσεως κι απουσιάζει ο θεσμός των μονίμων υφυπουργών που εξασφαλίζει την συνέχεια του κυβερνητικού έργου;
  • Πώς να επιταχυνθεί η απονομή  της δικαιοσύνης όταν τα δικαστήρια αργούν το καλοκαίρι , από Ιουνίου μέχρις Σεπτεμβρίου , ωσάν οι δικαστές να είναι δημοδιδάσκαλοι; Ο μακαρίτης πρόεδρος του ΣτΕ Κουρουσόπουλος χαρακτήριζε τους δικαστικούς υπαλλήλους ως «οκνηρούς.

Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δεν είναι αυτοσκοπός. Έχουν να κάνουν άμεσα με τις επενδύσεις των ιδιωτικών επιχειρήσεων - κάτι εξόχως λεπτό και παρεξηγημένο στην χώρα μας. Όταν λχ. «ο εθνάρχης» απεφάσισε να εκδικηθεί τον Στρατή Ανδρεάδη, τον Ναπολέοντα των ιδιωτικών επενδύσεων εν Ελλάδι (από της Εμπορικής και Ιονικής Τραπέζης μέχρις του ξενοδοχείου Χίλτον και των Ναυπηγείων Ελευσίνος) δεν ευρέθη ένας δικαστής να εναντιωθεί στην αντισυνταγματική απαγόρευση του Ανδρεάδη να μετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου της Εμπορικής από την οποία άρχιζε η αλυσίδα των επιχειρήσεων που κατέληγε στους ΗΣΑΠ, - όταν δεν ντρεπόσουν να μπεις στο τραίνο για την Κηφισιά;

Και του μεν αγροίκου εκ Κιουπκιόι ευφράνθη η καρδία αλλά το επεισόδιο Ανδρεάδη πλήρωσε ακριβά η Ελληνική οικονομία: Καμία μεγάλη ιδιωτική επένδυση δεν έγινε έκτοτε στην Ελλάδα.

Όταν εξάλλου, ο εθνικός ευεργέτης Ευγένιος Ευγενίδης μετάφρασε και εξετύπωσε όλα τα εγχειρίδια της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαιδεύσεως , για ηλεκτρολόγους , μηχανουργούς, υδραυλικούς κλπ, αλλά το υπουργείο Παιδείας αρνήθη να τα χρησιμοποιήσει στις τεχνικές σχολές, γιατί δεν ήταν της εγκρίσεως του αλλ’ αντιγραφές της Γερμανικής βιομηχανίας που φημίζεται για  τεχνική της αρτιότητα.

Το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» που ίδρυσε η βασίλισσα Όλγα το 1913, για να εκπαιδεύονται οι αδελφές- νοσοκόμοι και θεωρείτο ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης, όταν πλάκωσε η λαίλαπα του Πασόκ το κατήργησε και σήμερα αναζητείται «αποσυμφόρηση των μονάδων υγείας» με τις «αποκλειστικές», που μαζί με τις «πανελλαδικές εξετάσεις» είναι παγκόσμια πρωτιά του κράτους-μπακάλη.

Ουδεμία ιδιωτική επένδυση θα γίνει τα προσεχή χρόνια στη φθίνουσα δημογραφικώς χώρα μας διότι χωρίς εργατικό δυναμικό και στοιχειώδη εσωτερική αγορά ποίος αφελής διακινδυνεύει τα κεφάλαια του και μάλιστα εις διάθεσιν οιασδήποτε… Κανέλλας, που έκλεισε το εργοστάσιο ελαστικών της «Πιρέλι» στην Πάτρα με απεργία μηνών το 1979.

Εδώ δυστυχώς η ΕΕΠισσαρίδη έπεσε έξω όπως και στο ζήτημα των εθνικής σημασίας επενδύσεων για την εκμετάλλευση των υδρογοναθράκων αλλ’ επ’ αυτού θα επανέλθωμεν συντόμως.