Τα Ιταλικά ομόλογα έγιναν πάλι της μόδας (in vogue).Παρά ταύτα, οι Ευρωπαϊκές ανάγκες για χρηματική ρευστότητα δεν λέγουν να υποχωρήσουν.
Κάτι σάπιο πρέπει να υπάρχει στην Ευρωπαϊκή οικονομία που δεν δικαιολογείται μόνο από την εξάπλωση της Πανδημίας του Κινεζοϊού. Η λίαν σοβαρά απώλεια θέσεων εργασίας και η πτώση του εισοδήματος των καταναλωτών έχει ως συνέπεια την κάμψη της συνολικής δαπάνης. Οι ελπίδες ανακάμψεως επιφυλάσσονται πλέον για το δεύτερο εξάμηνο αλλά ως φαίνεται η νομισματική διευκόλυνση δεν επαρκεί. Χρειάζονται κι’ άλλα μέσα, δημοσιονομικά αλλ’ όπως ο εγκλωβισμός για τον λοιμό ήταν γενικός και οριζόντιος έτσι θα έπρεπε να είναι και η ελάφρυνση της οικονομίας και σαν τέτοια μόνον οι δραστική μείωση των φόρων προσφέρεται αλλά είναι οι γνωστές προκαταλήψεις που επικρατούν στην Γερμανία.
Η ΕΚΤ κάνει ό,τι μπορεί για να διασώσει την Ευρωπαϊκή οικονομία από μία βαθειά και παρατεταμένη ύφεση. Πληρώνει τώρα τις αμαρτίες της ανυπομονησίας της να μηδενίσει τα επιτόκια ανεπικαίρως και να παρατείνει την διάρκεια της αγοράς «ενεργητικών στοιχείων» και της επανεπενδύσεως των εξοφλήσεων. Έτσι τώρα στερείται «πυρομαχικών» και μόνη νομισματική σφαίρα απομένει η αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας.
Όμως οι Τράπεζες που «γεννούν το χρήμα» πάσχουν από δυστοκία και οι αντιρρησίες «συνειδήσεως» όπως οι Γερμανοί δικαστές στην Καρλσρούη θέλουν να εμποδίσουν την συμμετοχή της Μπουντεσμπάνκ στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ που έτσι κινδυνεύει από μία Γερμανική αποχή. Τούτο με την σειρά του καθιστά την ΕΚΤ πιο επιθετική στην δημιουργία «ευνοϊκών πιστωτικών συνθηκών» οπότε δημιουργείται «φαύλος κύκλος».
Εν ολίγοις ,η ΕΚΤ μιμείται το Αμερικανικό ΦΕΝΤ, δηλ. την διευκολυντική νομισματική πολιτική της Αμερικανικής κεντρικής Τραπέζης αλλά εκεί οι συνθήκες διαφέρουν, καθώς οι εμπορικές Τράπεζες έχουν εξυγιανθεί και το υπουργείο Οικονομικών είναι ένα κι’ όχι 27 όπως στην Ευρωπαϊκή …Διαίρεση.