σε αντιπαράθεση για την υφαλοκρηπίδα και συνεπώς την ΑΟΖ, οπότε θα κατηγορείτο απ’ την Τουρκία για κατάχρηση δικαιώματος στα διεθνή φόρα (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση) και αυτή θ’ αποκτούσε το άλλοθι των παρανόμων, κατά το διεθνές δίκαιο, συμπεριφορών της .
Δεν το επέτυχε και συνεπώς εφαρμόζει το β’ σχέδιο της αυθαιρέτου ενεργείας σεισμικών ερευνών μέσα στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, για να δοκιμάσει τα νεύρα του κ. Μητσοτάκη τον οποίο θεωρεί «μικρόν» όχι μόνον κατ’ όνομα(*) αλλά και στις αντοχές του.
Βεβαίως, όπως προειδοποίησε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών την Τουρκία, η Ελλάς «είναι απολύτως προετοιμασμένη ν’ αντιμετωπίσει κι’ αυτήν την πρόκληση» εάν και εφ’ όσον τελικά ο Ερντογάν «υλοποιήσει» (Sic) την απόφαση του.
Έτσι, οι Τούρκοι κέρδισαν τον πρώτο γύρο της αντιπαραθέσεως αφού ο κ. Ν. Δένδιας τους παρεχώρησε «κάρτα μπιάνκα» τον χρόνο ενεργείας των εις βάρος της Ελληνικής κυριαρχίας, ως άλλωστε συμβαίνει με τις υπερπτήσεις στο Ελληνικό εναέριο χώρο. Αργά ή γρήγορα, ο Ερντογάν θα ενεργήσει κατά πώς τον βολεύει η συγκυρία και τότε θα έλθει η «δοκιμή οξύτητος» της Ελληνικής πλευράς.
Πληρώνομε τώρα τα λάθη και τις ολιγωρίες του παρελθόντος όταν ο αείμνηστος Κύπριος πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος είχε προτείνει στην Ελληνική κυβέρνηση την συνένωση των δύο ΑΟΖ, Ελλάδος και Κύπρου, την αδιαφορία του υπουργείου Εξωτερικών για την συνεννόηση με την διεθνώς ανεγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης, την ολιγωρία συμπράξεως με την «φίλη» Αίγυπτο και τη βραδύτητα στις συζητήσεις με την «συνεταίρο» στην Ε.Ε. ,Ιταλία για την αμοιβαία αναγνώριση της ΑΟΖ στο Ιόνιον πέλαγος.
Εάν είχαμε ενεργήσει προληπτικώς θα είχαμε κάποιους συνεταίρους στην Μεσόγειο και δεν θ’ αφήναμε την Τουρκία ν’ αλωνίζει στην περιοχή με εξαίρεση την Μάλτα της οποίας σέβεται απολύτως την ΑΟΖ αν και νήσος.
Ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να κάνει σεισμικές έρευνες στα Ελληνικά πελάγη και τότε το Πολεμικό μας ναυτικό θα στείλει μία φρεγάτα, για να εμποδίσει την συλλογή των στοιχείων, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν μεταξύ Ρόδου και Καστελορίζου. Εάν αυτή την φορά προκύψει σύγκρουση με την Τουρκία, ο διεθνής παράγων θα διορίσει κάποιον «ειρηνομεσίτη» (τύπου Χόλντμπρουκ στα Ίμια) για την εκτόνωση της κρίσεως.
Οι «σύμμαχοι» μας μπορεί να δηλώνουν υπέρ ημών (Φράνσις Φάνον, υφ/ργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδιος δια θέματα ενεργείας) αλλ’ υποστηρίζουν παγίως «διάλογο που θα φέρει αμοιβαία κέρδη» (καζάν-καζάν Τουρκιστί ή win-win κατά τον Τζέφρυ Πάϊατ, Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα).
Διάλογον όμως με τους Τούρκους έκαμε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Νταβός, ο Κώστας Σημίτης μετά το Ελσίνκι, ο Αλέξης Τσίπρας ιεροκρυφίως κι’ ο Αναστασιάδης στο Μον Κρανά της Ελβετίας και ο διάλογος απέβη μάταιος ή επικίνδυνος (το Mea culpa του Ανδρέα). Τούτο διότι οι Τούρκοι κάτι θ’ αρπάξουν και τίποτε δεν θα δώσουν αλλά κι’ αν δώσουν μετ’ ου πολύ θα το πάρουν πίσω.
Η Ελλάς δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του διαλόγου με τη Τουρκία εκουσίως παρά μόνον εάν ηττηθεί και πάλι από την αναποφασιστικότητα και δειλία των πολιτικών. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται να προστατεύσει τα δικαιώματα της Ελλάδος στην θάλασσα όπως τον περασμένο Φεβρουάριο στον Έβρο.
(*)Αρχικά τ’ όνομα της οικογενείας ήταν «Μιτσοτάκη» στην Κρητική διάλεκτο, ήγουν «ΜικρόςΤάκης».