Στον ηλεκτρισμό το ένα εκατομμύριο και πλέον καταναλωτών που βρέθηκε αίφνης χωρίς δουλειά και ακόμα ένα που είδε να περιορίζεται σημαντικά το αντικείμενο της απασχόλησης του αδυνατούν σήμερα να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους μεταφέροντας το πρόβλημα στις εταιρείες παρόχους, που υποχρεώθηκαν να προσφύγουν σε οικονομική ενίσχυση από το κράτος προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν. Μικρότερης έντασης αλλά πολύ υπαρκτά είναι τα προβλήματα παρόχων φυσικού αερίου, με τους περισσότερους να είναι ταυτόχρονα και πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος.
Αν και δεν το ομολογούν σημαντικά είναι τα προβλήματα και στους δυιλιστηριακούς ομίλους της χώρας που έχουν πληγεί οικονομικά από την κατακόρυφη μείωση της εγχώριας κατανάλωσης και την απότομη και μεγάλη πτώση των εξαγωγών τους,που αντιστοιχεί σχεδόν στο 60% της συνολικής παραγωγής τους. Εκτιμήσεις παραγόντων της αγοράς φέρουν τις οικονομικές απώλειες των δυο ομίλων αθροιστικά να ξεπερνουν τα € 550 εκατ. για το Α Τρίμηνο του έτους ενώ η οικονομικη αιμορραγία θα συνεχιστεί και το Β Τρίμηνο χωρίς βέβαια μπορεί να γίνει κάποια εκτίμηση για το μέγεθος της οικονομικής ζημιάς. Με τις ζημιές να προέρχονται τόσο λόγω της κάθετης μείωσης της ζήτησης και άρα των πωλήσεων αλλά και απο την απότομη μείωση των διεθνων τιμών αργού που επηρεάζει την αξία των αποθεμάτων. Ως γνωστό βάσσει Κοινοτικής νομοθεσίας τα διυλιστήρια είναι υποχρεωμένα για λόγους ασφάλειας να κρατούν αποθέματα ενώ των 90 ημερών.
Και μπορεί οι δύο ομίλοι λόγω μεγέθους,assets,αποθεμάτων και οργάνωσης να μην αντιμετωπίζουν ουδένα πρόβλημα ρευστότητας το ίδιο όμως δεν ισχύει για τους χιλιάδες πρατηριούχους με τους οποίους συνεργάζονται, μέσω των εταιρειών εμπορίας, οι οποίοι και έχουν δει τις πωλήσεις τους να μειώνονται κατα 80% .Αρκετοί πρατηριούχοι από τους έχουν αναστείλει την δραστηριότητα τους ενώ άλλοι ετοιμάζονται να βάλλουν λουκέτο, λόγω των ανελαστικών δαπανών που είναι υποχρεωμένοι να καλύπτουν και αφορούν τις υποχρεώσεις τους προς τους προμηθευτές τους και κυρίως προς το Ελληνικό Δημόσιο με τους παράλογα υψηλούς φόρους που απαιτεί.
Είναι σαφές ότι η μετακύλιση φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων στο μέλλον δεν μπορεί να είναι πανάκεια για έναν κλάδο που υποφέρει από ρευστότητα και ζήτηση του προϊόντος τους, χρειάζονται προφανώς πιο δραστικά μέτρα.
Ακόμα ένας κλάδος που έχει πληγεί ιδιαίτερα είναι αυτός του Upstream, δηλαδή της παραγωγής πετρελαίου και φ.αερίου, όπου η μοναδική εταιρεία που λειτουργεί σήμερα και παράγει πετρέλαιο στην Ελλάδα είναι η Energean που εκμεταλλεύεται το κοιτάσματα στον Πρίνο, παράκτια της Καβάλας. Η εν λόγω δραστηριότητα που απασχολεί άμεσα περί τα 250 άτομα και έμμεσα περί τον τριπλάσιο αριθμό, αποτελεί βασικό εργοδότη της περιοχής, έχει και αυτή πληγεί λόγω της μείωσης της ζήτησης - το σύνολο της παραγωγής του Πρίνου αγοράζεται απο την BP- και κυρίως από την πρωτοφανή μείωση των διεθνών τιμών αργού. Ο Πρίνος επισώρευσε ζημιές άνω των 70 εκατ. δολαρίων το 2019 ενώ είναι χαρακτηριστικό το ότι για να παραχθεί αυτή τη στιγμή ένα βαρέλι πετρελαίου στον Πρίνο πρέπει να δαπανηθούν περί τα 21-22 δολάρια, ενώ κάποιος στην αγορά μπορεί αυτήν την περίοδο να αγοράσει ένα βαρέλι ακόμη και χαμηλότερα από τα 10 δολάρια!
Ο Πρόεδρος Τραμπ μίλησε προ ημερών με σαφήνεια για την προοπτική οικονομικής διάσωσης (bail out) της αμερικανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας, η οποία, βεβαίως, έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος στην οικονομία της χώρας από ότι ο Πρίνος στην δική μας. Όμως και ο Πρίνος έχει αποθέματα (σχεδόν εκατό εκατ. βαρέλια δυνητικά και βεβαιωμένα) ενώ έχει και εγκαταστάσεις τόσο στην θάλασσα όσο και στην στεριά οι οποίες είναι, επίσης, οι μοναδικές στην χώρα και βρίσκονται σε κομβική γεωγραφικά θέση για τους ενεργειακούς σχεδιασμούς. Η Energean που τις λειτουργεί φέρεται να εξετάζει τη λήψη δραματικών αποφάσεων προκειμένου η δραστηριότητα να κρατηθεί σε λειτουργία - και αυτές δεν μπορούμε να φαντασθούμε ότι θα ήταν κάτι διαφορετικό από μεγάλη μείωση του αριθμού των εργαζομένων και μεγάλη μείωση των αποδοχών τους, με προφανείς υφεσιακές και κοινωνικές συνέπειες.
Μήπως, τελικά, η ελληνική Πολιτεία θα έπρεπε να δει το θέμα σε άλλη βάση; Να καταγράψει ποια από τα assets του χώρου της ενέργειας έχουν στρατηγικό χαρακτήρα για την χώρα και να έμπαινε και αυτή στη λογική του bail out; Σε μια εποχή που η συζήτηση για περισσότερο κράτος στην οικονομία έχει όχι απλώς ανάψει αλλά αναδεικνύεται μάλλον ως επιταγή, ακόμη και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία τέτοια εξέλιξη κάθε άλλο παρά θα έπρεπε να θεωρείται ως ταμπού. Σε τελική ανάλυση, πέραν της διάσωσης, το Κράτος θα ήταν σε θέση μελλοντικά όχι μόνο να αποσβέσει τις χαμηλές, λόγω συγκυρίας, απαιτούμενες επενδύσεις στα στρατηγικά assets αλλά και να αποκομίσει κέρδη από μελλοντικές ιδιωτικοποιήσεις τους στην ανοδική τροχιά του οικονομικού κύκλου, όταν αυτή ξεκινήσει.