Το κλείσιμο των συνόρων  της Τουρκίας με την Ελλάδα και  Βουλγαρία λογίζεται ως μία ακόμη ήττα του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, εφ’ όσον βεβαίως δεν είναι τέχνασμα , για να εφησυχάσουν οι Ακρίτες μας που συνεπικουρούνται τώρα  από Αυστριακούς  αστυνομικούς. Το κλείσιμο των συνόρων θα δώσει την ευκαιρία κάποιας αναπαύσεως των συνοριοφυλάκων στην Ελληνική μεθόριο εάν και εφ’ όσον  οι λαθρομετανάστες δεν μεταφερθούν από τα παράλια της Τουρκίας στα Ελληνικά νησιά 

του Αιγαίου και Μυρτώου πελάγους με ποντοπόρα Τουρκικά πλοία, τότε  θα υπάρξει κάποια ύφεση στις σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ.  Άλλως …ξέρουμε τι χρειάζεται ο Τούρκος.

Επίσης, η νίκη της παρέχει την ευκαιρία στην κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη να στρέψει την προσοχή της στα εσωτερικά προβλήματα που γεννά η πανδημία του Κινεζικού ιού (βλ. Σχόλιο μας της 27 Ιαν.20)

Μεταξύ αυτών , επείγει η λήψις μέτρων δια την προστασία των φυλακών της χώρας από την επιδημία.

Δεν είναι μόνον ο Ελληνικός λαός που πρέπει να προστατευθεί από την περαιτέρω διάδοση του Κινεζικού ιού αλλά και ο υπό κράτησιν υπόκοσμος, ξένος και εγχώριος. Διότι κινδυνεύει περισσότερο από την νόσο του κορωνοϊού  μέσα στα στενά όρια των δεσμωτηρίων απ’ ότι οι νόμιμοι πολίτες που ζουν στο ύπαιθρο υπό συνθήκες ελευθέρας βουλήσεως. Ακόμη…

Αφού σκοπός της κυβερνήσεως είναι «να σωθούν ζωές» ανθρώπων, δεν πρέπει να καταδικασθή εις θάνατον το 4-5% των φυλακισμένων – τόση είναι θνησιμότητα των νοσούντων από τον Κινεζικό ιό.

Μέσα στην φυλακή μπορεί η μόλυνση ν’ αποφεύγεται επί του παρόντος, από  την επαφή με τον «κόσμο έξω» αλλά άπαξ και εκδηλωθεί ένα κρούσμα η διάδοση του θα είναι εκθετική (Ι, 2, 4, 8 κ.λπ).

Γι’ αυτό επιβάλλεται επέκταση των μέτρων προφυλάξεως και στις φυλακές στους κρατουμένους και το σωφρονιστικό προσωπικό. Κατωτέρω μερικές ιδέες βρίσκουν σύμφωνους εκείνους που ενδιαφέρονται για τους κακή τη μοίρα συνανθρώπους μας.

1.   Καθημερινή απολύμανση των φυλακών από εσωτερικά συνεργεία.

2.   Υποχρεωτική μάσκα προφυλάξεως για όλους του διακινουμένους και αντισηψία των διαβιούντων μέσα στη φυλακή και τα κρατητήρια.

3.   Βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως των φυλακισμένων (πχ. μεγαλύτερη διάρκεια της παραμονής στη αυλή , περισσότερη ηλιοθεραπεία, καλύτερη διατροφή, σωματική «καθαριότης» κ.λπ.)

4.   Δύο φορές ημερησίως, θερμομέτρηση των κρατουμένων από ίδιον προσωπικό, φέρον προφυλακτικά μέτρα. (Η συνεχής δοκιμή των κρουσμάτων είναι το καλύτερο μέσον αποτροπής της διαδόσεως της νόσου).

5.   Χρησιμοποίηση των κρατουμένων για τρέχουσες και έκτακτες εργασίες στις φυλακές ώστε να μην έρχεται σ’ επαφή με το εξωτερικό.

6.   Για όσους φυλακισμένους η έκτιση της ποινής έχει καλύψει το 4/5, συνιστάται η απελευθέρωσις υφ΄ όρους με «βραχιολάκη» και κατ’ οίκον παραμονή ή εις ειδικούς οίκους αποφυλακιζομένων.(Να κάτι χρήσιμον κοινωνικώς για τα κουλτουριάρικα ιδρύματα Νιάρχου, Ωνάση που τώρα μένουν άδεια)

7.   Ίδρυση υπηρεσίων Υγείας στις κλειστές δομές λαθρομεταναστών από εξειδικευμένες ΜΚΟ.

8.   Αυτεπάγγελτες διαδικασίες από εισαγγελείς για την πιστή τήρηση των προβλέψεων υπέρ των κρατουμένων.

Εάν τ’ ανωτέρω μέτρα δεν εφαρμοσθούν εκ των υστέρων, όπως η αποτυχημένη «θωράκιση» της δημοσίας υγείας από τον κατ’ όνομα υπουργό, τότε μπορούμε να πούμε το του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη:

«Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών»!

-Μηδέ εξαιρουμένου και του μεγάλου δουλεμπόρου που λίγα τα ψωμιά του, νομίζω.