Αυτή η «συναισθηματική» συμπορεία των «επενδυτών», σε συνθήκες πανικού, είναι από ακατανόητη, μέχρι και υποκριτική για τον λογικό παρατηρητή.
Ο θρίαμβος της λογικής των πραγμάτων και η αντιστροφή των συνθηκών στην παγκόσμια και ελληνική αγορά, καθυστέρησε μόλις ένα 24ωρο. Την αμέσως επόμενη ημέρα, οι ίδιοι επενδυτές που ποδοπάτησαν τις τιμές των μετοχών, εξαιτίας του «φόβου» για την νέα επιδημία, τις ανέστησαν! Σχεδόν 6% ήταν τα κέρδη στον γενικό δείκτη την Τρίτη.
Τι συνέβη στο μεταξύ; Βρέθηκε μήπως το εμβόλιο που τον αποτρέπει και το αντιβιοτικό που τον εξολοθρεύει; Ό,τι ίσχυε την Δευτέρα, την οποία έβαψαν, Μαύρη, ίσχυε και την Τρίτη που όλως αιφνιδίως βάφτηκε με μιας…Λευκή!
Αυτό το επικίνδυνο παιχνιδάκι που παίζεται στα ταμπλό των κεφαλαιαγορών και σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, αποτελεί σύμπτωμα και εκδήλωση ενός ανεύθυνου, σε όλες τις εκφάνσεις του, καπιταλισμού και απόδειξη του ότι ο «επενδυτής» άγεται και φέρεται από το ένστικτο της αγέλης που πιθανόν, κατοικοεδρεύει στην άβυσσο της ψυχής του.
Το μακρινό 1998, ο πρόεδρος του γερμανικού SPD, Φραντς Μιντεφέρινγκ μίλησε για «βιβλική επιδρομή ακρίδων», αναφερόμενος στις αγορές και τις εξαγορές γερμανικών επιχειρήσεων από ξένα καπιταλιστικά κεφάλαια. Τον κατηγόρησαν για παλαιομαρξιστή ο οποίος επιχειρούσε με αυτή τη δήλωση, να τη βγεί από την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας στον Όσκαρ Λαφοντέν, τότε εκφραστή της αριστερής «συνείδησης», του κόμματος και υπουργού Οικονομικών επί κυβερνήσεων, Γκέρχαρντ Σρέντερ. Διαφωνεί κάποιος με την προτεσταντικής φιλοσοφίας θέση του;
Για να επιστρέψουμε στην «Ψωροκώσταινα», η βουτιά στις τιμές του αργού είναι ένα πραγματικό θαύμα, υπό τας περιστάσεις που διάγουμε το βίο μας εδώ και μια δεκαετία, ως κυβέρνηση, ως πολίτες και ως φορολογούμενοι.
Τα δημοσιονομικά οφέλη από τη μείωση του κόστους εισαγωγών πετρελαίου, που αναλογούν στο 25% του συνόλου του εισαγωγικού ισοζυγίου μας και από το οποίο –μαζί με το φυσικό αέριο- εξαρτώμαστε κατά 98%, για να καλύπτουμε τις ενεργειακές ανάγκες μας, υπολογίζονται σε μερικά δισεκατομμύρια υπερπολύτιμων ευρώ.
Και εμείς, αντί να επιχαίρουμε για τη συγκυρία, συμπαραστεκόμαστε στους πανικόβλητους λύκους της Wall Street;