φωτοβολταϊκού πάρκου ισχύος 205MW στην περιοχή της Δυτ. Μακεδονίας. Τα ερωτήματα είναι πολλά καθώς η Ελλάδα τους τελευταίους επτά μήνες έχει αποφασίσει να κλείσει όλες τις λιγνιτικές μονάδες μέχρι το 2023, μια απόφαση που την χαρακτηρίζουν κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί φορείς ως βίαιη.
Και αν κάποιοι πίσω από τις αντιδράσεις «βλέπουν» μόνο ένα κατεστημένο με πολύ στενά συμφέροντα τα ποσοτικά στοιχεία είναι αμείλικτα. Στην περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας υπάρχει 30% ανεργία με τον μεγαλύτερο εργοδότη στην περιοχή να είναι η ΔΕΗ. Τουλάχιστον 7.000 είναι οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, ενώ ο κύκλος των εργασιών που συνδέεται με την επιχείρηση είναι μεγάλος και υπολογίζεται σε αρκετές θέσεις εργασίας. Παράλληλα, το Σάββατο ανακοινώθηκε από τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας ότι το σχέδιο δίκαιης μετάβασης θα χρηματοδοτηθεί και από ευρωπαϊκούς πόρους, όταν ο κοινοτικός προϋπολογισμός δεν έχει ακόμα εγκριθεί ακόμα.
Το σημαντικότερο όμως είναι το σκέλος της απασχόλησης. Πριν λίγους μήνες ακούστηκε πως στην περιοχή θα γινόταν μια επένδυση από μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία, που θα έδινε το σήμα ότι αλλάζει σελίδα η περιοχή. Κάτι τέτοιο δεν έγινε πραγματικότητα και βέβαια μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε η φράση του κ. Κωστή Χατζηδάκη να κηρυχθούν οι λιγνιτικές περιοχές ως ειδικές φορολογικές ζώνες και επίσης να υπάρξει ειδική φορολογική μεταχείριση για όσους χάνουν τη δουλειά τους.
Οι περιβαλλοντικοί και οικονομικοί λόγοι που υπαγορεύουν την ενεργειακή μετάβαση έχουν ειπωθεί και γραφτεί, ωστόσο ο τρόπος που γίνεται στη χώρα μας προκαλεί την απορία γιατί πρέπει να γίνει βιαστικά. Ακόμα και χώρες, όπως η Γερμανία έχουν κρίνει ότι η αποδέσμευση από το λιγνίτη θα πρέπει να γίνει σταδιακά. Επομένως και στη χώρα μας θα πρέπει αυτή η διαδικασία να γίνει με έναν τρόπο έτσι ώστε να μην καταδικαστεί το σχέδιο της απολιγνιτοποίησης από τις τοπικές κοινωνίες. Άλλωστε, τα περισσότερα κόμματα του κοινοβουλίου συνηγορούν στην ανάγκη απανθρακοποίησης, όχι όμως και με τον τρόπο που θα γίνει αυτή!
Την ίδια ώρα, η μεγαλύτερη επιχείρηση σιδηρονικελίου στην Ευρώπη, η Λάρκο με περισσότερους από 1000 εργαζόμενους σε Φθιώτιδα και Εύβοια βρίσκεται μπροστά σε ένα μεταβατικό στάδιο. Η κυβέρνηση δρομολογεί την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας επικαλούμενη τα χρέη της εταιρείας προς τη ΔΕΗ και τις κρατικές ενισχύσεις που έλαβε σε παρελθόντα χρόνο. Η αγωνία των εργαζομένων για το μέλλον τους είναι έκδηλη. Υπάρχει όμως το ερώτημα εάν το συγκεκριμένο σχέδιο συμβαδίζει με το εθνικό συμφέρον της χώρας.
Όπως έχει επισημανθεί από αναλυτές το κοβάλτιο που βρίσκεται στο κράμα του σιδηρονικελίου είναι αναγκαίο για την παραγωγή μπαταριών. Επομένως η παραγωγή του, η οποία εκτιμάται ότι θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια στρατηγική επένδυση και θα μπορούσε να τροφοδοτεί την Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση οι όποιες κινήσεις τόσο στο θέμα που αφορά τον λιγνίτη, όσο και με τη Λάρκο θα πρέπει να γίνουν και με γνώμονα τον ανθρώπινο παράγοντα.