Από τον ζωτικό τομέα της Ενεργείας και των Μεταφορών μέχρις των τροφίμων ακόμη και του κρέατος, οι τιμές στην αγορά είναι ενιαίες.
-Πώς αυτό;
Κατ’ αρχήν ,είναι αναμενόμενο σε μία μικρή αγορά όπως η Ελληνική , όπου παρεμποδίζονται οι εισαγωγές, όπως λχ. των υγρών καυσίμων, με γελοίες δικαιολογίες, όπως η τρίμηνη επάρκεια αποθεμάτων. Ποίος έμπορος που αγοράζει φθηνά καύσιμα στην γειτονιά της χώρας μπορεί να συντηρεί αποθηκευτικούς χώρους με το μικρό περιθώριο κέρδους που του αφήνει το καρτέλ και να διατηρεί αποθέματα πτητικών χημικών προϊόντων επί τρίμηνο; Έτσι οι τιμές της βενζίνης και του ντήζελ είναι ενιαίες καθ’ άπασαν την χώρα (πλήν των νήσων και απομακρυσμένων περιοχών) ενώ υποτίθεται ότι υπάρχει μία ντουζίνα εταιριών λιανικής πωλήσεως που θα μπορούσαν να διαφοροποιούνται σε πολλά μεταξύ των οποίων και στις λιανικές τιμές, ώστε ο καταναλωτής να έχει ελευθερία επιλογής. Όπως έχει σήμερα η αγορά καυσίμων ακόμη κι’ όταν οι σταθμοί εφοδιασμού αυτοκινήτων είναι δίπλα ο ένας στον άλλον αναρτούν ανερυθριάστως την ιδία τιμή πωλήσεως, παρ’ ότι υποτίθεται ότι ανήκουν σε ανταγωνιστές. Η μόνη χαλαρότης τιμών παρατηρείται όπου ανθεί το λαθρεμπόριο καυσίμων αλλά κι’ εκεί καραδοκεί η νοθεία που είναι χειροτέρα της ενιαίας αγοράς.
Η κερδοσκοπία είναι βασική αιτία της καρτελοποιήσεως της Ελληνικής αγοράς. Είναι γνωστή η πρακτική εναρμονίσεως των εκπτώσεων στα δημόσια έργα που εφήρμοζαν επί σειράν ετών ευγενείς εργολάβοι δημοσίων έργων , οι οποίοι όταν συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω να …μοιράζουν μεταξύ τα δημοπρατούμενα δημόσια έργα, δια της ομαδικής αποσύρσεως πλην ενός που του ανέθεταν το έργο, διαμαρτυρήθησαν για τα υψηλά πρόστιμα που τους επεβλήθησαν – άγνωστον αν κατεβλήθησαν.
Συνήθως , η ηγέτις επιχείρηση επιβάλλει στους συμπαραγωγούς τις ενιαίες τιμές επί ποινή εξοντώσεως ενώ οι «άλλοι εκμεταλλευτές» της αγοράς τιμολογούν τα σημεία πωλήσεως είτε πρόκειται περί ψυγείων των περιπτέρων είτε για ράφια και προθήκες κέντρων πωλήσεως. Έτσι, οι τιμές καταναλωτού στην Ελλάδα είναι οι ψηλότερες στην …«Διηρημένη Ευρώπη», βοηθούντος και του ευρώ που ανέβασε το κόστος ζωής από τρείς έως τέσσαρες φορές αφ’ ότου - κακή τη μοίρα - ο αλήστου μνήμης Κ. Σημίτης μας φόρεσε την «Ευρωζώνη», το 2002.
Προηγουμένως, μέγας δάσκαλος της ενιαίας τιμής στην αγορά υπήρξε ο μακαρίτης Δημήτρης Αγγελόπουλος της «Χαλυβουργικής» στα προϊόντα χάλυβος, από το σίδηρο-μπετόν έως το σύρμα που δένουν τα δέματα σανού οι γεωργοί. Ακολουθούσαν από κοντά οι τσιμεντοβιομηχανίες όταν ήσαν τρείς ανταγωνιστές. Ακόμη και σήμερα πωλούν τσιμέντο στις αγορές του εξωτερικού (πχ. ΗΠΑ) σε σαφώς χαμηλότερες τιμές απ’ ό,τι στην εγχώριο αγορά.
Μέρος της ευθύνης για τ’ απειράριθμα καρτέλ, που απομυζούν τον ιθαγενή καταναλωτή, βγάζοντας free cash flow κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, με πρώτη την Ντόϋτσε Τέλεκομ, έχει το κράτος. Αντί να προΐσταται του αντιμονοπωλιακού αγώνος, τον υποθάλπει δήθεν με την φιλοεπενδυτική του στάση. Ούτως ο μεν υπουργός δημοσίων έργων πασχίζει να παρακάμψει τα πρόστιμα των εργολάβων που …δημοπρατούσαν τα δημόσια έργα μέσα στο γραφείο τους, ο δε υπουργός Επενδύσεων διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι δεν διέταξε αυτός την «έφοδο» της Επιτροπής Ανταγωνισμού(ΕΑ) στις Τράπεζες, που είχαν πάρει φόρα από πέρυσι και χρέωναν τους πελάτες των ΑΤΜ με …προμήθειες και εισφορές, σε σημείο να ανησυχήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Κανονικά, ο κ. Γεωργιάδης θα έπρεπε να τεθή επικεφαλής των «ράμπο» της ΕΑ, όταν επέδραμον στο άντρο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, απ’ όπου ξεκινούν οι «εναρμονισμένες Τραπεζικές πρακτικές» κατ’ εντολή της ΕΚΤ. Όταν η εκάστοτε κυβέρνηση δεν διορίζει πρόεδρο της ΕΑ κάποιον «ημέτερο» αργόμισθο ή μισθοδοτούμενο υπό των ενδιαφερομένων, ως η προηγουμένη, τότε φροντίζει είτε να κωφεύει στις καταγγελίες καρτελοποιήσεως της αγοράς είτε να υποστελεχώνει την «ανεξάρτητη αρχή» ανταγωνισμού, ώστε να την αδρανοποιεί.
Τώρα όσον «ανεξάρτητη» είναι φαίνεται από πόσο μακρυά κινείται από το λαθρεμπόριο, που είναι κι’ αυτό μία μεγάλη ανωμαλία στην αγορά από τα τσιγάρα μέχρις του πετρελαίου ενώ μαζί με τις άλλες δημόσιες αρχές θα έπρεπε να προβληματίζεται όταν βλέπει να μην προχωρεί ο μηχανισμός «εισροών-εκροών» καυσίμων και να χάνονται δισεκατομμύρια από δασμούς και φόρους που πληρώνει όμως ο έντιμος έμπορος και ο παραγωγός